Fálkinn - 19.01.1929, Blaðsíða 3

F Á L K I N N
3
VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM.
Ritstjórar:
Vilh. Finsen og Skúli Skúlason.
Framkvœmdastj.: Svavaii Hjai.tested.
Aðalskrifstofa:
Austurstr. 6, Reykjavík. Sími 2210.
Opin virka daga kl. 10—12 og 1—7.
Skrifslofa i Osló:
Anton S c li j ö t li s g a t e 14.
Blaðið kemur út hvern iaugardag.
Áskriftarverð er kr. 1.70 á mánuði;
kr. 5.00 á ársfjórðungi og 20 kr. árg.
Erlendis 24 lcr.
Ai.lah ÁSKniFTin giieiðist FYninFnAM.
Aufjltjsingaverð: 20 aura millimeter.
PllENTSMIÐJAN GuTENBIinG
^llm/iucjsunarvQrí ~!
íslendingar færast með liverju ári
nær umheiminum. Einangrun sú, sem
jijóðin hefir átt við að húa vegna
hnattstöðu landsins verður sífelt
minni og minni vegna aukinna sam-
gangna og viðskifta við aðrar þjóðir.
I'að viðurkenna allir, að það er
einangrunin sem hefir verndað tungu
vora og siði frá öndverðu til þessa
dogs. ísland hefir aldrei verið inn-
flytjendaland síðan landnámsöldina
leið og íslendingar hafa ekki liaft af
að segja þeim álirifum, sem jafnan
liljóta að fylgja náinni sambúð við
aðrar ])jóðir. En nú er ]>etta breytt.
I'úsundir íslenskra manna og kvenna
ferðast árlega til annara landa og
dvelja þar lengur eða skemur, ýmist
i verslunarerindum eða til náms. Og
útlend álirif herast til landsins —
„menningarsi raumarnir" flæða yfir
þjóðina.
Og henni fer líkt og flestum þjóð-
um, sem lifað hafa við einangrun.
Ilún lærir margt og lienni finst alt
það nýja sem hún sjer og reynir, svo
margfalt betra en það gamla, sem
hún ólst upp við. Hún fleygir hugs-
unarlaust fyrir borð æfa-gömlum venj-
um, glatar siðum og liáttum, sem
fjöldi lcynslóða hafði átt við að búa
og sem setti á þjóðina ætternismerkið.
I’ctta eru kallaðar framfarir eða
þróun, en það er engin þróun heldur
gagngjör breyting. Þróun er ekkert
annað en fullkomnun og fegrun þess
gainla, en hjer er því gamla fleygt
og bj'rjað aftur af nýjum efnum og
á nýjum grundvelli.
Hið sama, sem lijer er að verða
uppi á teningnum liefir komið fyrir
fleiri ])jóðir og stærri þjóðir en ís-
lendinga. Það hefir komið fyrir frænd-
þjóðir vorar á Norðurlöndum. Þar reið
lik alda yfir, um það hil sem sam-
göngutæki fullkomnuðust og járn-
brautanet Mið-I ívrópu fór að teygja
ungana inn í þessi lönd. En þar var
— þó undarlegt megi virðast, sterk-
ari þjóBerniskend sem slóð i dyrun-
um, en hjer hefir orðið raun á. Og
þegar útlendu straumarnir liöt'ðu inætt
á um stund kom endurkastið: menn
hófust handa til þess að lireinsa burt
aurinn, sem þessi útlenda elfa hafði
borið með sjer og ])á fyrst fóru menn
;*ð meta betur en nokkurntíma áður,
bin þjóðlegu verðmæti, sem um tíma
l'öfðu verið sett í öskustóna, meðan
glýjan af erlenda glysinu var sem
inest og nýjabrumið í algleymingi.
Nú eru þau límainót fyrir hönd-
um, að vert væri að fara að grafa
upp aftur eitthvað af því, sem fleygt
hefir verið i öskustóna hjer á landi
siðasta mannsaldurinn.
Prinsarnir Axel og Fleming, synir Axels Danaprins. Sumi prins af Japan. Hann er farinn að skjóia af boga.
Gamalt máltæki erlent segir
að „börn sjeu börn“ og íslenskt
erindi segir „enginn gera að því
kann, út af hverjum fæðist
frjett, sem barst út um heiminn
nýlega frá Englandi um dóttur
hertogans af York (sonardóttur
Bretakonungs). Hún hefir eng-
konungsætt leiki sjer við önnur
börn en þau, sem líka hafa kon-
ungsblóð í sjer. — Og af því að
þetta barn er ekki til verður
Elísabet prinsessa, dóttir hertotfans af
Yorlc, ielpan sem engan hefir til að
leika sjer við.
hann“. En víst er um það, að
það er misjafnt sem mætir börn-
unuin þegar þau koma inn í
heiminn, og greinarmunur gerð-
ur á börnunum, eftir því hverjir
að þeim standa. Jafnvel hafa
menn gefið út bækur „fyrir
heldri manna börn“ alveg eins
og þau væri al' öðru mannkyni
og önnur í þeim sálin en öðr-
um börnum.
Flestum börnum eru áskap-
aðar líka tilhneigingar. ÖIl börn
vilja leika sjer og það er ekki
fyr en þau eldast að þau læra af
eldri „vitverum“ að líta niður á
önnur börn, sem sett eru skör
lægra í mannf jelagsstiganum.
En þrátt fyrir alt það sein tal-
að er um vaxandi jafnrjettistil-
finning í heiminum eimir enn
eftir af ýmsum kreddum og
miðaldalegum kenningum um
greinarmun á börnum, eftir því
hvaða aðstandendur þau eigi.
Það var t. d. harla miðaldaleg
Ríkiserfingi Egypta, Faruk prins, i bifreið sem liann ú sjálfur.
Konungur, sem er að leika sjer i
fjöruborðinu — Michael af Rúmeniu.
an til að leik sjer við, veslings
barnið, þvi að það er bannað í
hirðsiðunum að prinsessa af
Pjetur krónprins af Júgoslavíu í ]>jóð-
búningi.
prinsessan að fara á mis við
mesta hnoss barnæskunnar, —
leik við jafnaldra sína.
„HELDRI MANNA BÖRN‘‘.
v