Fálkinn - 14.09.1929, Side 12
12
FÁLKINN
5krítlur.
— Lögregluþjónn. Þessi maður eltir
mig látlaust.
í ÚTVARPINV.
— Jeg heuri fuglakvak i heyrnar-
tækinu.
— PaÖ er ekki furð’a. Það situr
heill hópur af suölum á loflnetinu.
—- Hoernig hafiS fijer fariil að þvi
afl aka yfir manninn. Ókuit bjer of
harl?
— Nci, þaö gcl jeg svariO.
fívernig atvikaifist þafí þá?
Hann gekk of hægt.
— Sláiíu varlega, Gvendur. Jeg er
mefí nýjan hatt!
62
Adamson
verður að hiia
sjer kaffið
sjálfur í sum-
arfríinu.
— Þetta er minn frahlci, herra
minn — gctifí þjer ekki sjefí afí þafí
er kvcnfrqkki?
—- Nei, lwernig œtti jeg afí sjá þafí?
— Til dœmis á kvenhattinum, sem
hangir gfir honnm.
— I‘að verfí jcg afí scgja. afí þafí
er ill meöferö á skepnum, að svona
litill og horafíur hundur skuli vera
látinn draga svona feitan og stáran
mann.
— Hvar viltu helst hafa liengisœng-
ina þína. elskan mín?
— Og þjcr sem sögfíust kunna afí
aka hifreiðt
— Komið þjer og hjálpifí mjer til
afí halda honum, unnars er jeg
hrœddur nm. afí hann híti yfíur!
PENINGANA EÐA LÍFIÐl
— Ilvað mikifí lxafifí þjer á gfíur?
— Skammhyssu og scx Icúlur, lasm.
Kennarinn liafði saj>t nem'endunum
frá öllum helstu uþpgötvunum, sem
gerðar hefðu verið í Veröldinni siðan
lieimsstyrjöldinni lauk. ISn hann tók
eftir, að einn drengjanna var ekki
eins eftirtektarsamur og skyldi og
kallar því tit hans:
— Jónas, getur þú sagt mjer frá
nokkru merkilegu. sem ekki var til
fyrir 15 árum?
Jónas hrökk upp af mókinu og það
fyrsta sem hann sagði var þetta:
— Var það jeg, kennari?
Biðillinn hafði fengið að ná tali
af tengdaföður sínum tilvonandi
og tengdafaðirinn segir: — Ungi mað-
ur, þjer verðið að muna að þegar jeg
gef yður dóttur mína, þá gef jeg yður
það dýrmætasta, sem jeg á til í eigu
minni. Jeg tek dóttur mina fram yfir
nlt annað.
— Vitanlega, svaraði ungi maður-
inn. Hann var mjög hrærður.
I'egar hann var ferðbúinn var farið
að rigna. Og dóttirin bað föður sinn
um að lána honum regnlilíf.
— Ja, þjer verðið að fyrirgefa, svar-
aði tengdafaðirinn .... en jeg þori
að trúa vður fyrir öllu sCm jeg á,
nenia aðeins regnhlífinni minni.