Fálkinn - 09.11.1929, Blaðsíða 7

F A L K I N N
7
NÆSTA LEST
Neil Roland bölvaði dálítið
þegar hann sá 5,15 lestina þjóta
af stað. Það var i þriðja skiftið
þessá viku, sem hann místi af
lestinni. Hann stóð á öndinni af
mœði, en þegar hann' gaf sjer
tóin til jiess að líta i kring nm
sig, tók hann eftir því að ung
stúlka slóð hjá hönum á lestar-
paliinum. Hann liretti hrýrnar
dálítið og hristi höfuðið óþolin-
móður. Hún horfði á hann með
gaumgæfni og hún gat ekki að
sjer gert að brosa þegar hún sá
hvað hann' var laglegur.
—r- Það lítur lit fyrir að mjer
sje ómögulegt að ná í þessa lest,
sagði stúlkan. — Húsbóndi ininn
jiarl' altaf að Ijúka við hrjef
þegar lestin á að fara að leggja
af stað, og svo verð jeg of sein.
Þau mættust mörgum sinnum
undir svipuðuin kringumstæðum
og Neil fór að byrja að veita
henni sjerstaka athygli. Eitt
kvöld jiegar þau voru saman úti
i kvöldsvalanum fór ósjálfráður
titringum um hana alla. Dagarn-
ir voru yndislegir með hinu
bjarta, hlýja. sólskini, en þegar
leið á kvöldin, var jiað ]>ó aug-
Ijóst að sumarið var á förum.
Það er of kalt hjerna úti,
sagði Neil, — eigum við ckki að
fara inn og bíða jiar? Hún játti
því og brosti við og gekk með
honúni inn í bjartan biðsalinn.
Þar fundu þau tvö auð sæli und-
ir stóru ldukkunni — til þess að
minna þau á tímann, bætti hún
við og hló.
— Hvað sýnist yður um skiltið
hinu megin við dyrnar? spurði
Neil, þegar þau setlust. — Bróðir
minn hefir málað þetta, og jeg
heiti Rowland, Neil Rowland.
— Jeg hefi oft dáðst að því,
þegar jeg hefi farið fram hjá,
litirnir eru svo fallegir, svaraði
hún, —- jeg heiti Adéle Stiles.
Þau töluðu með sama ákafan-
um og þau voru vön um bækur,
hljómlist og sjiil og þessháttar,
þau byrjuðu að bera sig saman
eins og börn og tala innilega um
ýmsa hluti. Neil gat ekki að sjer
gert að dáðst að henni, honum
þótti mjög gaman að horfa á
litla, fjörlega andlitið, með netta
munninum og mjallhvítu tönn-
umim. Dökka hárið hennar lið-
aðist undan hattbarðinu, og þeg-
ar hún leit ujij) alvarlegu, bláu
augunum sínum, þá langaði
hann að segja eitthvað, sem
fjelli henni verulega vel í geð.
Tíminn leíð alt of fljótt og 5,45
lestin kom í augsýn. Þeim tókst
að ná í sæti og hjeldu áfram
samtalinu, þegar alt í einu skaut
uj)j> einkennilegri hugsun hjá
Neil.
Var j)að ekki einkennilegt að
önnur eins stúlka og hún skyldi
hyrja á því að elska hann. Hann
var hennar ekki verður. í sann-
leika sagt hafði honum aldrei
dottið hjúskapur í hug, nám hans
og síðar annað starf hafði tekið
hann með öllu. Hugsanaþráður
Neils var slitinn þegar lestar-
stjórinn hrópaði „Gravmotte“, og
Adéle stóð uj)j). Eftir andartak
hafði hún kvatt og farið í burtu,
en hann var einn eftir.
L
Dagarnir liðu og jiau höfðu
ekki hittst í heila viku. Því
meira sem Neil hugsaði um Ad-
éle, því meira langaði hann að
vera nreð henn i., og loks gat
hann ekki um annað hugsað.
Hvert smá svijibrigði, roðinn á
vöngum hennar, sem ýmist korn
eða hvarf - - alt þetta sá
hann í huga sjer. Mörgum sinn-
uin misti hann með vilja af lest-
inni, en hitti hana samt ekki.
Það var engu líkara en hún væri
draumur, sem hel'ði skvndilega
leyst úpþ i móðu.
Eitt kvöld hóf hr. Róbert máls
á því, hann hafði veitt ókyrð
sonar sins athygli og vildi ráða
bót á henni, — að hann skyldi
koma með sjer til æskuvinar
síns, er lægi sjúkuf, og hanri var-
vanur að heimsækja vikulega.
— Viltu ckki korna með rnjer
til Georgs, Neil, hanri kernur svo
sjaldan út, og honum þykir svo
vænt um ef fólk kemur til hans
og talar við hann. Hanu hefir
svo gaman af að sj)ila, og jeg
held að við getum ekki eytt
tímanum betur en með j)essu.
Neil datt strax í hug að riéita
því, en jregar hann leit lrainan
i pabba sinn þá ákvað hánn sig
til að lara.
— Við skulum fará, jtabbi,
jeg verð tilbúinn á augabragði.
Strax á leiðinin niður tröpp-
urnar fóru feðgarnir að sj)ja11a
sainan, og þegar þeir náðu á-
kvörðunarstaðnum eftir skamma
stund, varð Neii að játa, að
gangan hefið haft góð áhrif á
hann, bæði aridlega og líkam-
lega. Hann ákvað að eiga fleiri
svona kvöld ineð pabba sinum,
góða, gamla j)abba!
— Jæja, Georg, sagði hr. Row-
land, þegar þeir höfðu heilsað,
hvernig gengur með spilin?
— Prýðilega, sagði Georg.
þarna er hún Adéle Stiles, syst-
urdóttir mín, hún spilar oft við
mig. Manstu ekki eftir henni,
Rowland? Hún hefir breyst dá-
lítið í tíu ár, finst þjer ekki?
Á.meðan gamli maðuriun stóð
upp og heilsaði Adéle og strauk
vanga hennar glaðlega, stóð Neil
sem steini lostinn og horfði á
slúlkuna, sem stóð skamt frá
honum í hinu bjarta, hlýja
lámpaljósi. Það var þessi sama
Adcle, með djúpu, alvarlegu aug-
un, og blíða, broshýra munninn.
Neil stóð upp og gekk til henn-
ar, tók í hendur hennar og
spurði:
Adéle, hvar hafið þjer ver-
ið? Jeg hefi saknað vðar svo
mikið.
Þetta var nú uj)j)hafið að hin-
um mörgu dýílegu dögum, sem
þau áttu saman. Dögum, sem
þau eyddu við úthafsströndina
þar sem j)au liorfðu á sólargeisl-
ana leika á ljósbláum vogum.
Þau eyddu heilum kvöldum yfir
bókum —■ kvöldum, þegar eitt
augnablik eða handtak ýfir
bridgeborðið var nóg til þess að
veita sanna gleði.
■ Alt frá því hann mundi fyrst
eftir sjer í litla herberginu ....
og loks öll uinhyggjan fyrir litlu,
dökkhærðu telpunni, sem lá í
vöggunni sinni þarna inn í her-
berginu við hliðina á honum.
Neil Jiaut ii|)j> þar sem hann
sat í biðsalnum, sokkinn niður
í drauma sína.
Lestin kom og hann fJýtti sjer
upj) í .... ákafur í að komast
sem fyrst til sinna.
Náttklúbbstjórinn
vissi of mikið.
Viotor er útlendingur, sein veit full
mikið um samkvæmislífið í London
og leyndardóma jiess og kessvegna
\ erður hann að fara frá Engiandi!
Þett.a' svar fekk Vic'or eftir að hinn
frægi, en um leið illræmdi klúbbur
,,Ches Victor" hafði orðið fyrir heim-
sókn úr „Scotland Yard“, sem hafði
kað í för með sjer að klúbbnum var
lokað.
Hver er Jiessi Victor? Victor er úl-
lendingur, sem kom til Englands,
stofnaði ]iar náttklúbb og hepnaðist
það lietiir en flestum öðrum, sem hafa
ráðist i þetta liættúlega fyrirtæki í
heimsborginni sjálfri „Ches Victor“
lijet liessi klúbbur og sigraði alla
eldri klúbba i samkepninni. Kíubbur-
inn var svo litill að'það kom sjaldan
fyrir að fimmtiu manns væri þár í
einu. En hinsvegar voru gestirnir ekki
af verra taginu, því að þeir voru
flestir af aðalsættum og æðstu stjetta
i borginni, sem leituðu þangað um
leið og þcir komu heim af leikhús-
unum. Meðal þeirra, sem voru þar tíð-
astir gestir voru prinsinn af Wales,
sem að því cr orðrómur segir, kom
til þess að dvelja þar með mjög
frægri og fallegri söngkonu. — Fyrir
öllum gleðskapnum stóð Viclor. Allir
þektu Victor og Victor þekti a'.Ia. Öll-
um fjell liann vel i geð og honum gast
vel að öllum.
En smátt og smátt fór að í'alla ilt
orð á klúbbinn. Slúðrið fór að snú-
ast upp í hneykslissögur, sem áttu að
hafa gerst í „Ches Victor". En Victor
gaf þvi engan gauin. Hann rak klúbb-
inn eftir sem áður og altaf var hús-
fyllir hjá honum. — En svo skullu
ósköpin á.
Eina nótt,. þegar dansinn var sem
ákafastúr koinu fj'órir kjólklæddir
höfðingjar inn. Þeir fóru að dansa,
báðu uin flösku af kampavíni og
skemtu sjer ágætlega. En þeg.ir hætt
var að spila og allir voru í þar.n veg-
inn að fara út, gekk einn þeirra fram
á gólfið og sagði: Herrar mínir og
frúr! Við erum úr „Scotlaiwl Yard“.
Gefið upp nöfn yðar! — Þetta voru
þá njósnarar. Fjörutiu gestir urðu að
ganga fram og gefa upp nöfn sín og
alt var þetta mjög þekt fólk og af
hæslu stigum.
Siðan rannsökuðu njósnararnir það
sem var i glösunum, þvi að eftir
klúkkan tólf má ekki .setja tpiritus
á borð.
Skömrnu seinna varð Victor að
niæta á lögreglustöð borgarinnar og
greiða stórfje i sekt. En aniiað var
verra en það. Hann fekk skipun um
að yfirgefa England innan þriggja
vikna, ög þó að hann segði að kona
sin og börn væru ensk og að liann
hefði búið sjálfur 13 ár i landinu,
þá dugði það ekki hót.
’Victor varð að fara. Vinir lians
margir, sem máttu sín þó mikils
gátu ekki hjálpað honúm heldur.
llurtrekstrar-orsökin var sú, að því
er ensk blöð segja, að 'Victor vissi
of mikið. Haniv þekti leyndarmál há-
aðalsins út o'g inn. — Skyldi 1 ann uú
ljósta þeim upp?
Mesti reyfarahöfundur
í heimi.
Edgar Allan I’oe var fyrsti glæpa-
ságnahöfundur sem íiokkuð kvað að í
heiminum, og stórum mun meiri lista-
niaður en flestir þeir, sem síðan hafa
fetað i fóts])or hans. Hugarflug lians
var ótæmandi og stíll lians meistara-
lcgur. Siðan hann leið hefir enginn
orðið frægari fyrir þessa tegund sluild-
skapar en sir Artliur Conan Iloylc,
sem 'undanfarin 20—30 ár hefir notið
afar mikilla vinsælda fyrir sögur sin-
ar og söguhetjuna Slierlock Holmes.
En nú er sir Artliur að hverfa í
skuggann fyrir nýjum manni, Edgar
Wallace, sem nú er talinn mest lesni
höfundurinn i Evrópu, og hefir ritáð
110 bækur alls> Hefir lífsferill lians
verið nærri ]>ví cins spennandi eins og
sumar bækur hans.
Wallace er Englendingur, fæddur i
(’.recnwich ()g var tekinn i fóstur af
verkamannsfjölskyldu einni þegar
liann var 0 ára gamall. Eins og mörg
önn'ur mannsefni byrjaði hann æfi
sína sem blaðsoludrengur og 11 ára
gamall slóð hann dags daglega fyrir
utan rithöfundaklúbbinn í London og
seldi þar blöð. Fjörutíu árum siðar
var hann forseti þessa sama fjelags
og lieiðursmeðlimur þess. Þegar fram
í sótti leiddist honum blaðsalan og
strauk hann ]>á og gerðist vikadreng-
ur á togara en leiddist þar líka og
strauk aftur það'an. Síðar varð hann
mjólkursendill og loks gekk liann í
herinn og var sendur til Suður-Afríku
i Búastriðið. Þar skrifaði liann eitt-
hvað og orkti fyrsta kvæði sitt og
fekk fyrir það 5 sterlingspund. Kona
ein útvegaði lionum þá stöðu við blað
þar syðra og þar kyntist hann skáld-
inu Ruyard Kipling. Einnig varð hann
striðsfrjettaritari ýmsra enskra blaða
og hafði sæmilegar tekjur, svo að
hann gat sent fóstru sinni 2 sterlings-
punda styrk á viku. Var henni um og
ó að taka við peningunum, því liún
efaðist um, að Wallace hefði fengið
þá með lieiðarlegu móti.
Eftir aldamótin livarf hann til Ev-
rópu á ný og flakkaði land úr landi,
oftast nær í sendiferðum fyrir blöð.
En fyrir rúmum 21) árum fór hann að
iðka ])á grein ritstarfa, sem hann lief-
ir orðið frægastur fyrir, og gerðist
brátt mikilvirkur. Eru bækur lians
orðnar svo margar og mikið lesnar,
að fullyrt er að fjórða liver skáldsaga
sem seld er í Englandi, sje eftir hann.
A síðasta ári voru 5 iniljón eintök
seld af bólcum hans. ()g í Þýskalandi
hafa 1.114.000 eintök verið gefin út af
þeim.
Wallace er að meðaltali tvær vik-
ur að skrifa hverja bók. Er það gott
áframhahl. En þó er l>að furðulegra
sem sagt er um hann, að liann háfði
einu sinni skrifað lieilt leikrit frá þvi
á laugardagskvöld til næsta mánudags-
morguns.
í Rúmeniu er ný lijúskaparlöggjöf
gengin i gildi og þykja sum ákvæði
hennar vera ströng. Ef húsbóndi
strýkur al' heimili sínu varðar það
3 mánaða til eins árs þrælkunarvinnu.
Og hjúskaparheit hefir fult lagagildi.