Fálkinn - 18.01.1930, Blaðsíða 6

6
FÁLKINN
Ein af flugojelum Hudsonsflóafjelagsins. Vjelar bessar eru sifelt á ferð
við flutninga í þarfir fjelagsins. Eru úrvals flugmenn haföir til
þessara ferðalaga.
áskotnast, og það er ekki lítið.
Fjöldi manna hefir það fyrir at-
vinnu að leggjast út vetrarlangt
ty^þess að yeið£^@^r: Sækja þess-
ir menn fil fjarlægra staða, langt
út í óbygðir. Fjelagið kemur sjer
upp stöðvum hjer og hvar norð-
sem Fort Churchill, Fort Nelson,
Fort Mooso og fleirj. Er síðast-
nefnda stöðiii suðlægust af öll-
um stöðvum fjelagsins.
Fjelagið hefir ávalt fylgst vel
með tímanum og tekið uppfind-
ingar liugvitsmannanna í þjón-
Hreindýrahópur að synda gfir eina úna. í Hudsonsflóalöndunum er
víða afarmikið af viltum hreindýrum.
ur um óbygðirnar og lætur flytja
þangað matvæli og skotfæri, sem
veiðimennirnir hafa aðgang að.
Má segja að fjelagið geri þá út,
en fær svo það sem þeir afla.
Þessar birgðastöðvar eru með-
fram öllum Hudsonsflóa, eink-
ustu sína jafnóðum. Til dæmis
notar það nú flugvjelar mjög til
vistaflutninga á stöðvar sínar,
þar sem áður voru notaðir
liundasleðar, og þykir þetta engu
dýrara og mildu liagfeldara,
einkum ef mikið liggur á. En
Rafstöð við Winnipegána í Manitoba.
um þó í nánd við árósana, því
þar er að jafnaði mestrar veiði
von. Hefir bygð risið upp við
sumar af þessum stöðvum, svo
annars lifa veiðimennirnir sjálf-
ir býsna óbrotnu lífi og oft við
iiið mesta harðrjetti. Er það ekki
hent nema mestu karlmennum
Gamlir veiðimenn, sem hafa tekið fram skinnin — vetraraflann.
að fást við dýraveiðar í vetrar-
hörkunum í Norður-Canada,
enda veljast ekki aðrir til þess.
Flest eru það einlileypii1 menn,
en þó kemur fyrir að menn liafa
með sjer konu og börn, einkum
þeir, sem eigi liggja fjarri vista-
stöðvum fjelagsins. Skotfæri eru
ekki notuð nema á fá dýr, en
hinsvegar eru allskonar gildrur
mest notaðar, og vitjar veiðimað-
inn daglega um þær, ef veður
leyfir.
Ameríkumenn eru ekki ennþá
orðnir afhuga háu húsunum eins og
sjá má af því, að nú eru þeir farnir
að ráðgera að byggja hundrað hæða
há stórhýsi. Metropolitan-lífsábyrgð-
arfjelagið í New York hefir þegar
lútið gera teikningar að einni sllkri
byggingu og á hún að standa í Madi-
son Square Gardens i New York.
Hún verður hærri en nokkurt ann-
að mannvirki i veröldinni.
----x----
Amerikanski læknirinn dr. E. Le-
víne segir, að á 16. öld hafi meðalæfi
mannsins verið 21 ár, á 17. öld 26 ár,
á 18. öld 34 ár, árið 1890 var meðal-
æfin orðin 43 ár, árið 1900 49 ár, árið
1910 51 ár og 1920 55 ár. Ef meðalæf-
in heldur áfram að hækka svona ört,
má gera ráð fyrir að bún verði orðin
100 ár um næstu aldamót.
----x----
Mesti „hreindýrakongur“ i Alaska
er norskur maður, sem heitir Carl J.
Lomen og á heima í Nome. Hann
á 175.000 hreindýr.
----x----
Um þessar mundir þykir það borga
sig betur en alt annað í Ameríku að
vera söngvari, vegna þess að útvarps-
fjelögin sækjast svo mjög eftir þeim.
Borga þau góðum og vinsælum söngv-
urum svo hátt kaup, að jafnvel há-
launaðir kvikmyndaleikarar verða
öfundsjúkir. En hvernig hafa út-
varpsfjelögin ráð á þessu? hau afla
sjer fjár með því að útvarpa auglýs-
ingum fyrir kaupsýslumenn og geta
velt sjer i peningum. — Til dæmis
um borgun til söngvara má nefna,
að nýlega voru skotska vísusöngv-
aranum Harry Lauder borgaðar
60.000 krónur fyrir að syngja þrjú
smálög í útvarp. A1 Johnson fær
aldrei minna en 3000 kr. á minútu
fyrir að syngja í útvarp og óperu-
söngkonan Francis Aida fær svo góð
laun við útvarpið, að hún hefir sagt
stöðu sinni lausri við söngleikhúsið.
------------------X----
Hinn alræmdi auðmaður Harry
Thaw, sem eitt sinn fyrir löngu var
dæmdur í fangelsi fyrir að hafa drep-
ið konuna sína, var nýlega dæmdur
tii að greiða forstöðukonunni í ein-
um af næturklúbbum New Yorkborg-
ar 75.000 dollara í skaðabætur, af því
í samkvæmi einu hafði hann — bit-
ið hana.
----x-----
Ungversk frú ein kom nýlega til
læknis, til þess að biðja hann að ná
einhverskonar merkjakorti af öðr-
um fætinum á sjer. Læknirinn rann-
sakaði fótinn og komst brátt að raun
um, að merkið á fætinum var ekki
annað en eiginliandarrit bankastjóra
eins þar í bænum, sem talinn var i
meira lagi kvenhollur. En blekið var
þannig, að ómögulegt reyndist nð
„afmá“ þessa undirskrift. Maðurinn
konunnar komst að öllu saman og
hefir nú heimtað hjónaskilnað, þvi
þó að liann viðurkenni að stundum
sje gott að eiga undirskrift banka-
stjóra visa, þá vill hann þó síður
hafa hana geymda á fætinum á kon-
unni sinni.
----x-----
Við dómstól einn í Paris hefir ný-
lega verið útkljáð hjónaskilnaðarmál,
sem verið hefir á döfinni i fjögur ár,
enda er málið mjög einkennilegt.
Maður nokkur hafði sótt um skiln-
að frá konu sinni, vegna þess að
hann Iiefði gifst henni ósjálfráður:
vinur konunnar hefði dáleitt hann
og fengið hann svo til að giftast
henni. Hann hafði dvalið á sjúkra-
húsi, þar sem þcssi vinur konunnar
var læknir og hefði hann dáleitt sig
lil að giftast, en sjálfur liefði hann
ekki haft hugmynd um það eftir á, að
hann væri giftur. — Rjetturinn tók
manninn trúanlegan og sleit hjóna-
bandinu.
»---------------------
Þessi ágætu rakvjelablöð
fáið þjer á Laupveg 2.