Fálkinn - 18.01.1930, Blaðsíða 14

14
F A L IC I N N
Skýring, lárjett.
1 með vissum lit. 6 bóla. 12 óska.
14 kom upp. 16 drykkur. 18 hluti af
skotvopni. 21 drykkur. 22 syndlaus.
24 mar. 25 greinilegt. 27 vökvi. 28
fljót á Norðurlöndum. 30 mannsnafn.
31 ól. 32 ihaldsemi. 34 fljótræði. 35
köld. 37 handavinna. 39 tóvinnuá-
hald. 41 nje. 42 andlit. 44 skepnufóð-
ur. 46 hitunartæki (þ.f. flt.). 49 limir.
51 fugl. 53 skjáta. 54 skvetta. 55 heit-
ur. 57 arinn. 58 á höfðinu. 59 samari-
um. 60 ætijurt. 63 gömul mynt. 64
áhugi. 65 dugleg. 67 bítur í. 68 frægt
fjall.
Skýring lóðrjett.
2 sjór. 3 fræðasyrpa. 4 skip. 5
umstang. 7 búsáhald. 8 gangur. 9
hreinsa. 10 sælgæti. 11 hlaði. 13 bönd.
15 verkaðist. 17 annars. 19 biblíunafn.
20 forsetning. 21 vaða. 23 laust við.
26 veikur. 28 kukl. 29 áforma. 32 staf-
ur. 33 fengur. 36 fær gangandi. 38
lienda. 40 hrakmenni. 43 fiskur. 45
glóð. 47 girnd. 48 bygging. 50 guðir.
52 skynfærin. 54 hæfileikar. 56 úr-
koma. 58 ógna. 61 hreyfast. 62 ilát.
64 beiðni um skýring. 66 tónn.
KROSSGÁTA nr. 50
ra Cýk a a* *
S s & cS
O*
& 0 m <y & s

Lausn á þrautinni: Hvernig á að
skifta lóðunum?, er birtist í jóla-
blaðinu.
Enskt fjelag er um þessar mundir
að búa til talandi kvikmynd af lífi
Beethovens og vterður myndin gerð
með talræmum bæði áensku, frönsku,
þýsku og rússnesku. Hlutverk Beeth-
ovens leilcur þýski leikarinn Mark,
en rússneska leikkonan Olga Bacla-
nova leikur aðal-kvenhlutverkið.
----x-----
í Lettlandi hefir sjerstakur skatt-
ur, 3%, verið lagður á alla áfenga
drykki, sem seldir eru í landinu.
Skal þessum skatti eingöngu varið
lil vegalagninga.
Tungumálaþekking er takmarkið.
Linguaphonplöturnar aðferðin.
leðinlegt, aS viS gátum ekki kláraS þetta í
kvöld. Er hægt aS fá aS sjá fullkomiS til-
raunasýnishorn á morgun?
— Því miSur get jeg ekki svaraS því, sagSi
Hugh, varlega, en ef ySur er nokkurt gagn
i því, vona jeg aS geta gert ySur ánægSan
hvaS þaS snertir kl. 10 í fyrramáliS
Gamli greifinn hneigSi sig aftur og er
Hugh stóS upp til aS fara, sagSi hann:
— Má jeg ekki bjóSa ySur einhverja hress-
ingu?
Hugh afþakkaSi kurteislega, og er hann
hafSi enn einu sinni fullvissaS greifann um,
aS hann kæmi morguninn eftir, þaut hann
allt hvaS af tók i klúbbinn og skýrSi ná-
kvæMÉúga frá því, sem viS hafSi boriS. For-
seti steinhissa, og þagSi í nokkrar mín-
útur eftir aS Hugh hafSi lokiS máli sínu;
síSan sagSi hann:
— Jæja, Valentroyd sæll, þetta virSist
fara aS ætla aS verSa dálítiS spennandi —
ekki hættulegt en aSeins spennandi. Þessi
Bethume lögregluforingi, sem er slunginn
maSur, veit upp á hár, aS úr því aSþjer
vilduS ekki segja honum neitt, muniS þjer
fara beint til mín. Ef jeg hefst elckert aS,
þá þýSir þaS sama í hans augum, sem jeg
sje hræddur, eSa þá, aS jeg hafi svo mó-
rauSa samvisku, aS jeg álíti lögregluyfir-
heyrslu sjálfsagSan hlut. Jeg er ekki viss um
nema hann hafi einmit náS í ySur til þess
aS sjá hvaSa áhrif þaS hefSi á mig. HafiS
þjer fengiS nokkuS aS borSa. FáiS ySur
brauSbita hjerna. Þvi, þegar þjer hafiS satt
hungur ySar, ætla jeg aSeins aS sýna ySur
hvernig jeg -fer meS svona merkikerti eins
og hann er.
Hugh tók sjer matarbita, og á meSan fór
Forseti snöggvast inn í hreiSur ránfuglsins.
Þegar hann kom aftur hafSi lian meS sjer
flösku af gömlu konjaki.
— ReyniS þjer einn dropa af þessu, Val-
entroyd, sagSi han, og Hugh ljet ekki segja
sjer þaS tvisvar. Hann flýtti sjer aS borSa,
því hann sá, aS Forseta langaSi aS komast
af staS sem allra fyrst. Þeir tóku leiguvagn
til Scotland Yard, og er þangaS var komiS
omiaSi forseti djarflega vængjahurSina og
framkoma hans öll gerSi þaS aS verkum,
aS stóri dyravörSurinn heilsaSi auSmjúk-
lega.
— Jeg þarf aS hitta hr. Bethume, í áriS-
andi erindi, sagSi hann.
— ViljiS þjer fylla út þetta eySublaS?
svaraSi hinn.
— Nei, — fylli aldrei út eySublöS. SegiS
lionum, aS Halmene lávarSur sje hjer og
þurfi aS flýta sjer.
—Gott og vel, lávarSur minn. Síðan kall-
aSi liann á þjón og sendi liann meS munn-
leg skilaboS.
Þeir biSu þarna í einar 3—4 mínútur, þá
mælti Forseti: — Á jeg aS biSa hjer til ei-
lífðar nóns. HafiS þjer ekki talsíma, svo aS
þjer getiS látiS Bethume vita, aS jeg bíSi
hjer?
LögreglumaSurinn tautaSi eitthvaS fyrir
munni sjer og liringdi tafarlaust í símaá-
liald, er var þar á veggnum, en auðsjáan-
lega var honum svarað eitthvað önuglega,
því hann sagði afsakandi: — .. já, en hans
hágöfgi heldur áfram að lieimta... fyrirgefið
... já, lierra. Síðan snjeri hann sjer að For-
seta og sagði:
— Það er verið að senda til yðar, lávarSur
minn.
Forseti kinkaSi kolli, og augnabliki síSar
kom sendill, sem kallaði nafn Halmene lá-
varðar kurteislega, og bað hann koma með
sjer, og hann flýtti sjer að gera svo, en
Hugh fylgdi á eftir. Þeir fóru beint inn í
skrifstofu Bethumes og sá Hugli, að þar
voru staddir fylgdarmenn hans frá því um
morguninn. Bethume sat við skrifborð sitt
er þeir komu inn, en stóð upp, hneigði sig
kurteislega fyrir Forseta og heilsaði honum.
— Gott kvöld, Halmene lávarður. Jeg varð
að láta yður bíða eina mínútu, vegna anna.
Forseti kinkaði kolli og leit á mennina tvo
og spurði: — Þurfa þessir menn að vera
hjer viðstaddir?
— Ja, .... byrjaði hinn vandræðalega.
— Það gerir svo sem ekkert til, svaraði
Forseti. SjáiS nú til hr. Bethume. Jeg er hjer
á ferðinni með alvarlega umkvörtun. AI-
varlec/a, slciljið þjer. Um nokkurt skeið
virðist svo sem jeg hafi verið skotspónn fyr-
ir jjfcsar óviðkunnanlegar hrellingar af
liál^Rnanna yðar, sem virðast vera ástund-
unarsamari en hvað þeir eru greindir. Tvisv-
ar sinnum á skömmum tíma hefir skip mitt
verið rannsakað úti í rúmsjó — í seinna
skiftið um miðja nótt, til mikilla óþæginda
fvrir gesti mína og sjálfan mig. Þessar
rannsóknir voru meiningarlausar og
heimskulegar. Það var látið í veðri valca,
að þær væru gerðar til þess að finna stúlku,
sem jeg þekki — Sylvíu Peyton. Þegar jeg
segi, að stúlkan sje ekki á skipinu, fæ jeg
ekki annað sjeð en slík þjófaleit sje per-
sónuleg móðgun........
— Alls ekki, svaraði liinn. — Stúlkan gat
vel verið í felum án yðar vitundar. í fyrra
skiftið var alls ekki leitað á rúmsjó, heldur
á Malta, og þjer voruð ekki viðstaddur, lá-
varður minn.
-— Það skiítir engu máli. Valentróyd var
á skipinu og var ekki hans orð eins gott og
mitt? Jeg sje, að þjer gerið mun á leitinni
á Malta og þeirri á rúmsjó. Vitið þjer ekki,
þöngulhaus, að þetta tiltæki er sama sem
sjórán. Hver gaf yður leyfi til að ránnsaka
skip í rúmsjó? Leyfi, sem flota hans hátign-
ar er neitað um á friðartímum?
Lögregluforinginn hlustaði kafrjóður,
meðan forseti talaði og varð æ reiðari með
hverju orði, er hann sagði, með glampandi
augu og krepta hnefa. Öðru hvoru barði
hann í borðið svo blekbyttan hoppaði í loft
upp. — Og nú i dag kórónið þjer alt annað
með því að sama sem taka fastan vin minn
Valentroyd, draga hann hingað undir ein-
hverju yfirskyni, og fræða liann á því, að
liann og jeg höfum í fjelagi prettað Amer-
ikumann um 8000 pund.
— Nei, alls elcki, lávarður minn .... En
Forseti hjelt áfram:
— Viðhafið þá mannasiði, að lofa mjer að
tala út, eða hvað? öskraði hann. Sjáið nú
til, Bethume, ef þetta er eitthvað héimsku-
legt hrekkjabragð til þess að angra okkur,
vil jeg stinga upp á því, að þjer látið það
hætta sem fyrst. Jeg legg ekki í vana minn
að hafa mig frammi, en jeg er þó meðhmur