Fálkinn - 01.02.1930, Side 10

1Ó
F A L K I N N
Takið það!
nógu
snemma. i
■
■
■
DíðiB ekki með ti l
■
taka Fersól. þangað tú jj
bér eruð orðia Ustna. 5
■
■
Kyreetur og innivcrur hat* akaOwnlef A*i ■
Uftcrin og svekkja UkamakrafUaa. Nö i*r 4 ;
«n & taugaveiklun. maga »f aýrmaairtk it ú ■
jgt 1 vöðvum og liDamötam, »v*fui*T«á •§ þmffci 5
of fljótum ellisijóieika.
Bvrjiö því straks i dag aö *ota Porfót* M l
utiheldur þann lífskraft sem Ukaminn þai’faM* ■
Fersól B. er heppilegr* fyrú þi aeas bt» S
■•UingaröröugleiVa.
Varist eftirUkÍngar.
Faest hjá héraöslæknum. lytsölum oj
■
Vandlátar húsmæður nota :
■
eingöngu
■
■
■
Van Houtens i
■
■
■
■
heimsins besta
■
■
Suðusúkkulaði. I
■
■
■
■
Fæst í öllum verslunum. j
3E1
Aðeins ekta
Steinway-
Piano og Flygel
bera betta merki.
Einkaumboðsenn:
Sturlaugur Jónsson & Co.
fer-..,T^aa^=iJ
• ••••••• ••••<••••• ••••••••••••••••••
Þjer standið yður altaf við að
hiðja um „Sirius“ súkkulaði
og kakóduft.
2 Gætið vörumerkisins.
*••••**•***••*.••••.***••••*•.*•**•
Húsmæður!
Gold Dust
■
■
■
livottaefni og
Gold Dust :
■
■
skúringar-duft :
hreinsa best.
■
■
. ■
Sturlaugur Jónsson & Co.
. . ■
Best að auglýsa
í Fálkanum
Brúðarföt.
ítalski krónprinsinn Umberto og
belgiska prinsessan Maria José giftu
sig í janúar í Rómaborg. Var þá
inikið um dýrðir og margt konung-
borinna manna samankomið.
Við sjálfa vígsluna í Pálínu-kapell-
unni voru aðeins örfáar konur við-
staddar. Það voru drotningarnar í
Belgíu og Italíu, Ástríður krónprin-
Búningur Marie José prinsessu i
leikhúsinu, fyrsta kveldið, sem sýnt
var eftir brúðkaupið.
sessa í Belgíu, prinsessurnar og hirð-
meyjarnar. Allar konurnar báru
livíta kjóla, háa í hálsinn og einfalda
í sniðum. Voru þeir allir gerðir úr
„velourchiffon“ nema kjólar prins-
essanna tveggja. Iíjólar þeirra voruúr
hvítu „tafti“ settir skárenningum úr
„tylfc“. Sumar konurnar báru skykkj-
ur ystar klæða, voru þær í hinum
hreina bláa lit Savoy konungsfjöl-
skyldunnar.
Kjóll brúðurinnar var mjög látlaus.
Sást varla i hann fyrir kniplings-
slörinu fagra, er prinssessunni var
gefið áður en hún fór heiman að og
ofið er úr egta Brússelarkniplingum.
María José prinsessa ljet gera öll
brúðkaupsklæði sín í París og Brúss-
el, og kváðu þau vera svo fögur og
fín, að varla hafi sést annað eins.
Á dansleiknum mikla, sem haldinn
var brúðkaupskveldið, var hún búin
Ijósrauðum ljósbleikum kjól prýðis-
falíegum. Fór föl-bleiki liturinn sér-
staklega vel við hinn bjarta yfirlit
prinsesunnar. Voru margar hefðar-
frúrnar í Rómaborg sárar yfir að
mega ekki nota þennan fallega lit.
Því siðurinn er sá, að enginn má
bera sama lit og brúðurin, drotning-
in og hirðmeyjarnar. Drotningin hafði
valið svart og hirðmeyjarnar voru
allar hvítklæddar. Máttu því engar
aðrar nota þessa liti. Auk þess mátti
enginn gestanna bera sama kjólinn
tvisvar þau 5 kvöldin, sem veislur
Brúðarslörið, sem prinsessunni var
yefið áður en hún fór frá Briissél.
Var safnað til þess með almennum
samskotum.
stóðu. En rómversku konurnar eru
hugvitsamar eins og aðrar konur og
þær kváðu hafa látið gera sjer bæði
gull- og silfurofin klæði, sem þóttu
framúrskarandi skraulleg.
Mafalda prinsessa, næsttelsta systir
krónprinsins, berst mjög á i klæða-
burði. Hafði hún í einu kveldboðinu
verið klædd dýrindis kjól gullofnum.
Fjell liann alveg að hinum granna
líkama liennar, samkvæmt allra nýj-
ustu tisku. Lágu laus slög yfir herð-
arnar og drógust að aftan en kjóll-
inn var síðastur að framan. Annan
kveldkjól átti hún gerðan úr bláu
,,velourchiffon“ og sniðinn niður að
aftan langt aftur á bak. Þriðji kjóll
hennar var úr bláu „tafti" með „tyll“
bryddum skárenningum og var sá
dragsíður alt í kring. Ógiftu prins-
essurnar tvær voru einnig í bláum
„stilkjólum“ úr „tafti“, biáum „vel-
ourchiffon“-kjólum og rauðum knipp-
lingskjólum. Við rauðu kjólana báru
þær stutta flauels jakka í sama lit
og kjóllinn. Svartir stuttir jakkar eru
nú mjög í tísku og krónprinsessan
hefir látið sauma sjer kjól úr silfur-
ofnu efni og stuttan jakka við úr
HiiiiimmmiiBimmiiiiiiiim
Eftir veikindi
I IDOZAN |
m
besta
£ styrkingarmeðalið.
Fæst í lyf jabúðum. 6 S
riRiiimiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiii?
sama dúki, er hann fóðraður með
svörtu silki og settur stórum skinn-
kraga. Búningi þessum var hún í við
leiksýninguna fyrsta kvöldið, sem
sýnt var.
Allir kveldkjólarnir voru mjög
fiegnir að aftan svo nú er um að
gera að hafa fallegan háls og bak.
Bómversku konurnar sáu að ekki
myndi hlýða að bera drengjakoll
við liina flegnu kjóla, og hafa þær
því Iátið liárið vaxa í hnakkanum,
svo vel má vefja því upp að aftan.
Fær hnakki og háls kvenlegri svip á
þennan hátt. Vanalega festa þær þá
bönd úr gull- eða silfurlituðum blóm-
um yfir vafninginn, efir því hvað
best fer við kjólinn og skóna. Skórn-
ir eru altaf liafðir samlitir kjóln-
um. Venjulega eru þeir handsaum-
aðir, gerðir úr „brokade" eða flau-
eli, hælar háir og mjóir og skreyttir
stórum glirandi spennum.
HÁRIÐ.
er síðara en í fyrra. Það fjölgar nú
óðum þeim konum í París, sem bera
hár sitt í smávafningum í hnakkán-
um. Einkum fer þetta vel við siðu
kveldkjólana. Sjást þær oft með
drengjakoll að morgni og fagurt
lokkasafn að kveldi. Tíska þessi kem-
ui- frá Ameríku. Yfirieitt er það nú
oðum að tíðkast að amerísku kon-
iirnar ganga á undan með tískuna,
taka frönsku konurnar svo við og
hreyta á sinn hátt og herst liún síð-
an út um Evrópu. Það er ekki óal-
gengt að sjá konur með hnút í hnakk-
anum, þykir þetta ekki reglulega
,,shikt“ en þó ekki til lýta, sumir eru
meira að segja farnir að spá að hnút-
urinn verði orðinn algengur eftir
nokkur ár. — Til þess að hægt sje
að beygja upp hárið á þann liátt, sem
talað hefir verið um, verður liárið að
ná niður á miðjan háls. Er það þynt
dálítið að aftan svo ekki sje stíft.
Skiftingin er ýmist höfð beint að
framan eða í vanganum og greitt upp
frá enninu. Er hárið liðað að framan
i stórum og sljettum bylgjum. Að
aftan er það vafið upp i ljetta smá
lokka, sem látrir eru iiggja fast upp
að höfðinu en ekki ná niður á liáls-
inn. Aðalatriðið við nýjustu hárupp-
setningar er að hárið liggi svo þjett
að höfðinu að höfuðlínurnar skemm-
ist ekki. Þykir ljótl að skella kambi
í hnakkann og láta lokkana leika
lausa um hálsinn, og bera vott um
hirðuleysi og ónákvæmni með útlit
sitt.
----x-----
Það bar nýlega við á bankastjóra-
skrifstofu einni i Berlín, er banka-
stjórinn sat þar og var að tala við
konu, að inaður einn með grímu
fyrir andlitin ruddist inn á skrif-
stofuna með skammbyssu í hendi og
heiintaði peninga af bankastjóran-
um, annars hótaði hann að skjóta
hann. Bankastjórinn svaraði, að pen-
inga fengi hann enga. „Þá skýt jeg
sjálfan mig“, svaraði maðurinn —
og svo gerði hann það. Ekki hefir
lögreglan komist að þvi hver þessi
einkennilegi bankaræningi er.