Fálkinn - 01.02.1930, Blaðsíða 12

12
F A L K 1 N N
Skrítlur.
—- Já, en góða Emilia — lofaffu
mjer nú að gefa skýringu.
Á náttúrugripasafninu.
— Alveg er mjer óskiljanlegt
hvaff sum dýrin geta verið Ijót.
-— Jean! Farið þjer inn á skrif-
stofuna og segið manninum mínum,
að jeg vilji tala við hann.
— Já, með ánægju. En nvað á jeg
að segja við hann ef hann er j>ar
ekki?
Útvarpskallarinn: — Nú stillum
við á Ameríku og þið munið hegra
niðinn í Niagarafossinum.
Adam
son.
80
*
Adamson
bragöar
jólaölið.
■— Viljið þjer gera svo vel að
fleggja fiskinum, sem þjer voruð að
veiða, út í vatnið aftur?
— Það er ekki fiskur, sem jeg
hefi veitt, — Þetta er agnið.
— Hættið þjer, þorparinn gðar!
Jeg banna gður að misþgrma ve-
sælum mállegsingja.
Maðurinn, sem hefir bjargast: —
Fgrirgefið þjer, herra brunaliðsmað-
ur. Hafið þjer nokkuð á móti því að
jeg regki?
Prófessorinn: Má jeg nú spgrja
þig, kelli mín, hvort okkar sje meira
utan við sig. Nú hefi jeg munað að
taka bæði þína regnhlíf og mína.
Frúin: — Já, en við höfðum
hvorugt regnhlif þegar við fórum út.
— Þarna sjáið þið hvernig koff-
ortið gðar er útleikið.
— Það var heppilegt. Jeg gat ó-
mögulega opnað það þegar jeg var
að fara,
— Nú, svo þetta er hann Davið.
Þá hefði jeg svei mjer gaman af að
sjá, hvernig liann Golíat lítur útl