Fálkinn


Fálkinn - 22.02.1930, Blaðsíða 11

Fálkinn - 22.02.1930, Blaðsíða 11
F Á L K I N N 11 Yngstu lesendurnir. Töfrabrögð. Það getur altaf verið gaman að bví að kunna smávegis tpfrabrögð, °g sjertu leikinn í þeim, geturðu bæði skemt börnum og fullorðnum með þeiin. En jeg ætla að ráðleggja þjer eitt, þú skalt aldrei segja frá því á eftir, hvernig þú fórst að því að leika listirnar, þá þykir ekki eins mikið varið í þær og þú getur held- Ur ekki notað þær lengur. X ' Peningurinn í hattinum. Taktu flókahatt, sem þú sjerð á myndinni. Sýndu áhorfendunum hann °g láttu þá fullvissa sig um, að hann sje lieill og engin göt á honum. Settu hattinn ofan á glas. Á meðan þú ert «ð laga hann til þess að láta hann hggja vel undir glasinu laumarðu finmieyringi undir röndina á glas- inu, undir hattinn. Nú gengurðu rösklega eitt skref afturábak og sýnir fólkinu annan fiinmeyring og þykist geta kastað honuin í gegnum hattinn, þannig að hatturinn hreyfist sama og ekkerl. hú hreyfir nú hattinn svolítið til Um leið dettur fimmeyringurinn, sem var á glasröndinni niðurí glasið. Allir verða undrandi þegar þú sýn- ir þeim glasið með fimmeyringnum °g nú verðurðu að reyna að láta ekki hera neitt á því þegar þú tekur seinni fimmeyringinn, sem liggur í hattinum. Segulmögnun. Taktu horðhníf með hægri hendi og haltu þjett imi hægri handar úlf- lið með vinstri hendi. Um leið og þú heldur hægri hendi dálítið ská- halt niður á við opnarðu með sýni- legum erfiðismunum hægt og gæti- lega hendina og allir verða hissa yf- ir að hann skuli ekki detta. Petta er aðallega að þakka hinum mikla krafti, sem þú fjekst með þvi að grípa svo fast um úlfliðinn — ef til er það líka dálítið að þakka vísifingrinum, sem þú, án þess að nokkuð beri á, þrýstir ofan á skaft- ið á hnífnum — en sem sagt er það enginn sem veit það nema jeg og þú —þú skilur. Jafnvægislist.. Hver, sem vill getur l\tijg göngu- staf standa upprjettan á íingurgóm sjer. En hver skyldi geta leilcið^hið sama með eldspítu. Enginn. Ju’WtÍdu nú við. Tálgaðu eldspituna dálíUJg til í oddinn og stingtu henni svo nimir'í húðfellingu á þumalfingrinum, serfi' þú beygir um leið. Þegar þú ert bú- inn að koma henni vel fyrir rjett- irðu úr fingrinum, stendur þá eld- spýtan eftir sem áður í fellingunni, svo enginn getur neitað því, að þú hefir leyst þrautina. Annað bragð. Legðu einhvern pening á borðið °íf spurðu kunningja þinn hvort hann Beti snúið honum við með einuin fingri. Þegar hann er nú búinn að ^Preyta sig heillengi, þá skaltu sýna honum hvernig á að fara að því. Það er nefnilega ósköp auðvelt, ef þú styður nöglinni á kantinn á Peningnum og heldur áfram að þrýsta á þangað til peningurinn reisist á rönd og veltur um. Að breyta hnöppum í peninga. Þetta má gera með dálitilli lægni. Þú lieldur á hnapp í vinstri lófa. Án þess áhorfendurnir verði varir við, laumarðu einhverjum peningi milli visifingurs og löngutangar á hægri hendi (X). Þú snýrð vinstri lófa upp, en hægri niður svo aliir sjái hnappinn, en enginn peninginn. Nú tekurðu höndum saman, en stansar sem snöggvast og lætur hnappinn renna upp í ermina á hægri liendi. Að því búnu leggurðu lófana saman og mælir fram nokkur töfraorð. Þeg- ar þú opnar hendurnar aftur liggur peningurinn í vinstri lófa. Tóta frœnku. Sagan af jólasveininum. 1. Einu sinni var jólasveinn, hann stóð fyrir utan glugga á húsi einu. 1 þessu húsi átti heima öldruð kona. Fyrir utan húsið voru líka tveir drengir, sem konan átti. Þeir voru að henda snjóboltum í jólasveininn. Annar drengurinn ætlaði að henda í jólasveininn eins og fyr. En hann varð svo óheppinn að snjóboltinn fór i gluggánn og rúðan brotnaði. 2. En þegar konan sá og lieyrði að rúðan brotnaði, hljóp lnin út, til að vita liver hefði brotið hana. Þegar drengirnir höfðu brotið hana hlupu þeir burt, svo jólasveinninn stóð einn eftir, þegar konan kom út. Hún lijelt þá að jólasveinninn hefði hrot- ið rúðuna, og stökk á eftir honum. Hann vissi ekki livað hann átti af sjer að gjöra, svo liræddur varð hann. 3. Jólasveinninn stökk á undan kon- unni, sem fætur toguðu. Hann stökk á hvað, sem fyrir varð, og konan á eftir eins og þegar köttur eltir mús. Jólasveinninn stökk inn ískóg.þangað sem heimkynni hans var. Þar var stórt stöðuvatn og þangað stefndi hann. Þegar þau komu að vatninu steypti jólasveininn sjer ofan í það og hvarf. Hjelt konan lieim við svo húið, án þess að hafa hendur í liári hans. 4. Þótti jólasveininum þetta leitt, að konan skihli láta þetta lenda á sjer, og hugði á hefndir. Einu sinni þegar konan var að mjólka, kom jólasveinn- inn og batt sterku bandi fyrir dyrn- ar á fjósinu. Svo þegar konan ætlaði út, nieð fulla fötuna af mjólk, datt hún um bandið og öll mjólkin heltist niður í forina. 5. Nokkru seinna fann jólasveinninn ref að máli og bað hann um að taka eina öndina frá konunni. Játti refur- inn því og lagði af stað. Fór hann svo að lnisi konunnar, og tók eina ondina og beit liana á liáls. Þegar konan lieyrði gargið í öndinni hljóp hún út til þcsk að vita hvað á gengi. Sá hún á skolla og stiikk á eftir hon- um. En hann varð nú heldur fljótari en hún og hvarf lienni brátt. 6. Drengir konunnar höfðu farið að gamni sínu út að vatninu. Þeir klifr- uðu upp á trje sem stóð á vatns'bakk- anum, og sátu þeir báðir á sömu greininni. En svo brotnaði greinin, en hjekk aðeins við trjástofninn. En þarna sátu drengirnir og gátu ekki komist niður. En í þessum svifum kom mamma þeirra þar að, því hún hafði verið að elta refinn. En ekki gat liún hjálpað þeim og varð alveg í vandræðum. 7. Tekur hún þvi það ráð að fara til jólasveinsins og leita á hans náðir. Kemur liún svo til hans og biður hann i öllum bænum að lijálpa drengjunum sinum, því að þeir sjeu í mikilli liættu staddir. Var hann fyrst tregur til að gjöra það, en fyrir þrábeiðni Tækífærisgjafír Fagurt úrval. Nýjar vörur. — Vandaðar vörur. — Láfít verð. Verslun Jóns Þórðarsonar. Vátryggingarf jelagið NYE \ • DANSKE stofnað 186b tekur j [ að sjer LÍFTRYGGINGAR | | og BRUNATRYGGINGAR \ • allskonar með bestu vá- • j iryggingarkjörum. j Aðalskrifstofa fyrir ísland: j Sigfús Sighuatsson, • ■ Amtmannsstíg 2. ■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■ •■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■ konunnar ljet liann það eftir henni, og lagði af stað áleiðis til drengj- anna. 8. En þegar jólasveinninn kom þar að, sem drengirnir húka á söinu greininni, í angist og örvæntingu klifraði hann upp eftir trjábolnum, og tók í hendur þeirra og hjálpaði þeim niður. Drengirnir og mamma þeirra voru jólasveininum mjög þakk- lát fyrir þetta. Hjeldu þau svo heim- leiðis glöð i liuga. 9. Buðu þau nú jólasveininum heim til að borða jólamatinn. Þáði hann það með þökkum. Var nú mikil gleði heima í húsi konunnar á aðfanga- dagskvöld. Jólasveinninn varð að sitja upp á borðinu til þess að geta borðað með þeim. Svo lítill var hann. Var nú upp frá þessu mikil ‘vinátta með þeim og liafa þau jafnan síðan lialdið þeim sið, að sitja til borðs saman á hverjum jólum. Steiminn Ingimarsdóttir. Japanir, sem eins og kunnugt er eru litlir vexti, eru að togna. Hag- skýrslur Japana sýna, að börnin sem fæðast í Japan nú, eru að meðaltali 21>l- cm. lengri en fyrir mannsaldri. Meðalhæð 12, ára drengja er 1 cm. og 18 ára pilta 2 cm. meiri en hún var árið 1907. Sumum stúlkum er ekki vel við við að verða útiteknar. Ungfrúrnar í Paris hafa nú fundið örugt ráð gegn sólbruna. Þær nota grænan farða á andlitið, sem varnar fjólubláu geisl- unuin að verka á hörundið. -----x---- Ameríku maður einn ákvað i erfða- skrá sinni, að fæðingarbær hans skyldi eignast tvær miljónir dollara að honum látnum, og skyldi fjenu varið til líknarstarfsemi. Þegar mað- urinn dó gerði búið ekki nema 1000 dollara. En ef fjeð stendur á vöxtum til ársins 2178 verður upphæðin orð- sú, $em ákveðið var i arfleiðslu- skránni,

x

Fálkinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Fálkinn
https://timarit.is/publication/351

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.