Fálkinn - 22.02.1930, Blaðsíða 14

14
F A L K I N N
Vandlátar húsfreyjur
kaupa
Laufás-
smjörlíkið.
KROSSGÁTA nr. 53
<$> 1 2 3 4 5 fgg 6 7 8 9 10 m
11 3§g 12 m 13 m 14 m 15
16 17 H 18 19 20 m 21
22 23 f§g 24 fgg 25 26
27 m 28 29 fgg 30
31 m 32 1 i 33 f§g 34
f§g 35 36 m fgf 37 38 M.
<$> 39
40 m 41 m f§g 42 m 43
44 45 m 46 47 48 f§g 49 50
51 52 11 53 |§g 54
55 56 m 57 m 58
59 | m 60 | 61 62 $g 63
Hf 04 j m 3§g 65 66 m
67 fgf 68 <$>
Krossgáta nr. 53
Skýring lárjett.
1 verða rórri. 6 gráta. 12 samning-
ur. 14 kastað. 16 fornafn. 18 góðvild-
in. 21 gat. 22 likklæði. 24 gogga. 25
gaman. 27 hjegómi. 28 blóm (þf.). 30
glampi. 31 sveit. 32 lækkar í. 34 for-
setning. 35 sjá fyrir fótabúnaði. 37
nöldur. 39 kóf. 41. fyrirhöfn. 42 mögl.
44 hátíð. 46 óhreinar. 49 nákomið
skyldmenni. 51 æðir. 53 skoran. 54
kjarkur. 55 siglingar. 57 lát. 58 smá-
barn. 59 fleirtöluending. 60 i nyt. 63
fóðra. 64 fyrirlitið. 65 vond fæða.
67. rússn. stjórnmálamaður. 68 ásýnd-
um.
Skýring lóðrjett.
2 er. 3 óupplýstur. 4 mál. 5 band.
7 kærleikur. 8 ráf. 9 útkjálki. 10 helgi.
11 hrisla. 13 matarhirsla. 15 vinna ull.
17 gapi. 19 álfa. 20 áunnin 21 aktýgin.
23 mentastofnanir. 26 óhreinar. 28
sauðaætt. 29 tunguinál(ið). 32 hús-
gögn. 33 á fílum. 36 sonur Nóa. 38
ótta. 40 vináttumerki. 43 stór. 45
rnynni. 47 vogur. 48 rof. 50 ganga.
52 deila. 54 steinn. 56 fikt. 58 ill við-
fangs. 61 æri. 62 veiðitæki. 64 helgi.
66 greinir (forn.).
þá eftir vild og jeg mun tala við þig um þau
atriði, sem þú þarfnast skýringar á, eftir
morgunverð.
Hugli tók við skjölunum og bauð öllum
góða nótt, feginn að komast til sængur. Er
liann kom til svefnherbergis síns, tók hann
að athuga skjölin og sá, að þar var upp-
dráttur af hjeraðinu þar sem olíulindirnar
voru, og náði yfir liundrað fermílur. Þar voru
einnig ýmsir updrættir yfir lindirnar sjálf-
ar, og yfir veginn frá Mosul til þeirra, enn-
fremur skýrsla um afl og verkanir T.N.T.
sprengiefnisins.
Hugh var steinhissa. Svo mikið af jafn
sterku sprengiefni hefðu ræningjar Abdullah
aldrei getað náð í nema einmitt eftir ófrið
eins og heimsófriðinn, þar sem geysimikið
af sterkustu sprengiefnum var daglega notað.
Þetta var kappnóg til að sprengja upp sextíu
olíulindir, auk heldur fjórar. Hugh yfirleit
allar teikningarnar lauslega og fór þvínæst
að sofa.
Þegar hann vaknaði morguninn eftir var
hann þó nokkrar sekúndur að átta sig á því,
hvar hann væri, en þá tók liann eftir því,
að sól var hátt á lofti. Hann leit á úr sitt,
sem liann liafði sett rjett kvöldið áður, og
sá, að klukkan var næstum níu. Hann klæddi
sig eftir bestu getu i austurlandabúninginn,
hringdi siðan bjöllunni, sem var þar í her-
berginu. Ilringingin var ekki fyr hætt en
tjaldið var dregið frá og þjónninn frá því
kvöldið áður kom inn. Hann byrjaði á því
að leiðrjetta þær villur er voru á klæðaburði
Hughs, gekk síðan á undan honum inn i
salinn þar sem matast hafði verið kvöldið
áður. Þar var enginn maður að undantekn-
um Ibn-el-Said, sem reis upp úr sæti sínu
og bauð Hugh góðan daginn, og sagði hon-
um, að hinir væru úti á skemtireið, og væri
Mustapha að athuga liðsafla þann, er hann
ætlaði að senda á undan þeim til tveggja
þúsundanna, sem áttu að fara með þeim. —
Hefir þú haft tækifæri til að athuga skjöhn,
sonur, spurði Ibn, sem var auðsjáanlega i
miklum æsingi. Hugh gat vel skilið hugar-
ástand hans eftir að hafa heyrt sögu hans
kvöldið áður. Hann vissi, að þessi herför var
í augum sheiksins sem hver önnur heilög
skylda. Hann vildi ekki deyja fyr en hann
hefði gert þessa skyldu sína, rekið harma
sinna á óvinum sínum og bætt erfingjum
sínum upp missi þann, er hann sjálfur hafði
orðið að þola.
Já, lief liefi atliugað þau, herra, og það
eru fáein atriði, sem jeg vildi spyrja nánar
um, svaraði Hugh, og er Ibn kinkaði kolli
svo sem til samþykkis, bætti hann við: —
Hve margir menn haldið þjer muni raun-
verulega vera á verði við hverja lind?
- Innan við hundrað, svaraði hinn. — Við
höfum haft njósnir af þeim í 4 ár og altaf
hefir liðinu fækkað eftir þvi sem þeir urðu
minna liræddir um árásir. í fyrstunni var
liðsaflinn eins og stjórnin hafði áskilið, þvi
bæði grikkinn og emírinn voru hræddir um,
að jeg myndi taka til minna ráða, en þar eð
langur tími leið, án þess, að jeg bærði á mjer,
en greiðslan fyrir þessa vörn þeirra er sú
sama, liafa þessir tveir þjófar komið sjer
saman um, að pretta stjórnina, og hafa ef-
laust grætt á því stórfje. Og þegar svo að
því kemur, að jeg hefjist handa, muntu ef-
laust geta lesið i blöðunum, að ráðist hafi
verið á lindirnar af tiu sinnum meiri her
en raun er á.
Þá er ekki vafi á því, að fyrirtækið
heppnast, svaraði Hugh. Eina stríðið er hve
langan tíma það tekur forstjórana á staðn-
um að kalla til sín varaliðið, þvi þjer sögðuð
vist, að „sýningarhersveitir“ væru kallaðar
saman til að blekkja umsjónarmennina.
Þær verða alls ekki kallaðar saman,
svaraði hinn og glotti. Þeir menn af þeim,
sem nokkurs eru verðir, eru minir menn og
verða i áhlaupsliðinu.
Hugli gat ekki annað en hlegið öðru hvoru,
er sheikinn sagði honum frá herafla sínum
og æfingum þeim er hann hafði fengið og
þvi, hvernig farið væri að því að halda hon-
um í skefjum, meðan þeir átu ágætan morg-
unverð. Þegar honum var lokið sagði sheik-
inn Hugh, að hann myndi ríða með honum
og athuga tvöþúsundmannaliðið, sem lá i her-
búðum þriggja klukkustunda reið þaðan, og
ljest vera þar að íþróttaæfingum, til þess að
blekkja þá, sem fram bjá færu, en þar æfðu
þeir sig í skotfimi og öðru er til hernaðar
lieyrir. Hugh varð þess var, að gamli maður-
inn liafði dregið það viljandi að láta hann
vita um þessa ferð, til þess að liann gæti notið
morgunverðar sins í næði, og þótt þetta væri
aðeins smáatríði, jók það enn á ný virðingu
Huglis fyrir gamla manninum. Ibn sagði enn-
fremur, að Abdulla dómari væri þegar far-
inn til þessara lierbúða og myndi hitta þá þar.
Eftir morgunverðinn gengu þeir saman út i
hallargarðinn þar sem hestarnir biðu og tveir
Arabar til að gæta þeirra. Gamli maðurinn
benti á afarfallega jarpa hryssu, með forn-
legum Arabiskum söðli og beisli, hvort-
tveggja prýtt gulli og silfri.
Jeg veit, að þú ert hestamaður, sonur,
og hefi því valið þessa hryssu i hesthúsi
Abdullali handa þjer. Hugh gat ekki annað
en dáðst að hryssunni, og svaraði því ekki
samstundis. Hann klappaði aðeins hrossinu
og ljet vel að því.
— Jeg hefi alclrei á ævi minni sjeð fallegra
liross, sagði hann.
— Hún er þín eign, hjeðan í frá, svaraði
gamli maðurinn.
Þeir stigu nú á bak, og eins og Hugh hafði
búist við, reyndist sheikinn vera ágætur reið-
maður. Hann reið á undan Hugh, framhjá
afskekktum húsum, hópum af mörgu fje og
betlurum, sem fengu ekki að koma inn í
borgina sökum einhverra misgerða sinna,
framhjá musterinu, sem hinn guðhræddi
Mahmoud-el-Tabir hafði bygt fyrir tveim
hundruðum ára, sem þakkarvott fyrir bata
sinn eftir pestina, og loks komu þeir út í
sjálfa eyðimörkina. Gamli maðurinn reið
beint áfram yfir sandana án þess að líta til
liægri eða vinstri. Hann var á rauðum liesti
og var jafnan hálfri hestlengd á undan Hugh.
Þjónarnir tveir, sem voru ekki eins vel ríð-
andi voru dálítinn spöl á eftir. Gamli maður-
inn talaði mjög litið og þegar hann gerði það,
virtist það eingöngu vera fyrir kurteisis sak-
ir. Loks sáu þeir í f jarska mörg tjöld og menn
og hesta á lireyfingu. Þegar þeir nálguðust
herbúðirnar og Abdullah dómari kom til
móts við þá, tók Hugli eftir því, að eitthvað
mikið gekk á. Menn stigu á hestbak og skip-
uðu sjer í einliverskonar raðir og er þeir loks
komu inn i herbúðirnar, liafði hðið skipað
sjer til beggja lianda og var autt rúm á milli,
er þeir riðu gegn um. Er þeir gerðu svo, var
einhver skipun æpt upp, og allir bermennirn-