Fálkinn - 22.03.1930, Blaðsíða 13

FÁLKINN
13
M á I n i n g a-
vörur
Veggfóður
Landsins stærsta úrval.
“MÁLARINN*
Reykjavík.
Pramköllun. Kopiering.
Stækkanir.
Carl Ólafsson.
Durkopp’s
Saumavjelar j
handsnúnar ofí stígnar. ;
Versl. Björn Kristjánsson.
Jón Björnsson & Co.
■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■•■■■■■■■■
■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■ ■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■
Nivea-j
verndar
best
húð
barnanna.
Pósthússt. 2
Reykjavík
Simar 542, 254
og
30#tframkv.stj.)
Alíslenskt fyrirtæki.
Allsk. bruna- og sjó-vátryggingar.
Hvergi betri nje áreiöanlegri viðskiftL
Leitið uyplýsinga hjá næsta uínboðsmanni.
Túlípanar fást í
Hanskabúðinni.
Hreinar Ijereftstuskur kaupir
Herbertsprent, Bankastræti 3.
Vóllrlnn er viðlesnasta blaðið.
rommu er besta heimilisblaðið.
Hfirbrotaklúbburinn.
Eftir WILLIAJl LE QDEDX.
''■h.
!’ r"ni * þessum mislita hóp, senx í kring um
jlailn var. Hann hafði áunriið sjer skilyrðis-
aiist traust, og Halmene lávai'ður hafði, í
J^gingum síuum, ekki hikað við að gera
111 að trúuaðarmanni sínum. Auðvitað
la ð* hann valdið til að skipa og jafnvel
en Forseti notaði sjer ekki það vald
-lr en í fulla hnefana.
■ Áuðvitað fer jeg hvenær sem þjer teljið
1 ,Jlauðsynlegt, svaraði lxann rólega. Jeg
j. 1 Sjarna viljað sjá Sylvíu áður en jeg
t^j1'1’ °8 gjarna viljað halda loforð mitt að
a við Eunice de Laine, en ef þess gerist
„?rf læl jeg það bíða þangað til jeg kem
attur.
hjer eruð góður drengur, Valentroyd,
j. rfðl Forseti og stundi eins og þungu fargi
. 1 af honum er hann hallaði sjer aftur á
1 stólnum. Hann reykti rólegur í nokkrar
lnútur, og hjelt svo áfram: — Jeg þarf ekki
Ur ^ram’ Þótt jeS hafi elcki sagt yð-
j^ Það fyrr, að það er ekki ætlun mín að
a-da áfram klúbbnum til eilífðar nóns,
a >rrði það ómögulegt. Jeg hefi haldið
uuium saman með hörðustu aðferðum, eða
afram sagt með ógnunum um dauða,
það11Jer finst megi saxngleðjast mjer með
j.y ’ að hótunin hefir ekki verið fram-
v *md nenia fjórum sinnum. En sem sagt,
Hv,J ^etur etitíl þannl8 Sen8ið að eilifu.
ao sjálfan mig snertir, er jeg meira en á-
Ur ^ Ur að lata hjer staðar nema, en dreng-
d. miun. þegar maður gerir samning við
in« Uilun’ er lenyi verið að gera upp reikn-
Sana. Klúbburinn er miklu stærri en þjer
er your liugmynd um, og áður en hægt
^ a® leysa hann upp, verður að greiða
Verjum ineðlim gott kaup — mjög hátt
Kaup.
a ^tur llagnaði Forseti og ekki heyrðist
Ilnað en er hann bljes frá sjer reyknum.
r~ En þá er það þessi uppfundning —
»°synilegi dauðinn", hjelt hann áfram. Jeg
ætla upp á ágóðann af henni til þess að
gela greitt hverjum sitt, og stofna auk þess
varasjóð, sem enginn veit um nema jeg
einn, til þess að fullnægja þeim, sem kunna
að koma seinna til mín, eftir að hafa eitt
sínum hluta. Jeg hafði hugsað mjer að ætla
hverjum einum eina viðbót, því jeg veit
hversu ervitt það reynist mörgum að halda
i skildinginn, — í staðinn fyrir að grípa til
óyndisúrræða, sem binda enda á allar kröf-
ur. Sumir meðlimirnir munu vilja fá aðra
þóknun en peninga, — en það getum við
látið liggja á milli hluta fyrst um sinn.
Eins og er standa sakir þannig, að við höf-
um fengið 10000000 pund frá stjórninni í
Latiniu, og möguleika til þess að við fáum
meira. En jeg hefi nýlega komist að því, að
þeir í Latiniu hafa uppgötvað, að jeg hefi
leitað fyrir mjer hjá stjórn Bandaríkjanna
fyrir milligöngu Stokes. Meðal annara orða,
það var tilgangur minn með því að komast
í tæri við Stokes, en alls ekki sá að vinna
þessar fáu þúsundir punda af honum. Stok-
es hefir samband við menn vestan hafs,
sem eru ekki letigi að því sem lítið er. Nú
hefir stjórnin í Latiniu snuðrað þetta upp og
hana verður að stinga upp í á einhvern liátt,
meðan gengið er frá samningum við Banda-
rikin, hjer í London. Jeg hefi sannfært Stok-
es og umboðsmarn Bandaríkjanna um not-
hæfi „dauðans“. Jeg drap nokkra hunda,
sem átti að drepu livort eð var — náði i
þá með þvi að múta manninum sem gætti
þeiira. Jeg gerði skepnugreyjunum ekkert
ilt, því þeir drápust miklu fljótar og betur en
þeir hefðu ella gert. Ef þjer liafið litið i
blöðin síðan þjer komuð heim, hljótið þjer
að skilja, að ófriður er hlátt áfram óumflýj-
anlegur. Framferði pólitikusanna i Latiniu
liefir beinhnis komið því af stað. Aðferð
alræðismannsins er sú að æsa upp föður-
landsást i hugum þjóðarinnar til þess að
halda henni saman, og liann ætlaði sjer að
heyja grimman ófrið með góðum árangri.
Síðustu lokaskilmálarnir — því tilkynning-
ar þeirra eru livorki meira eða minna —
gilda ekki nema til næstu vikuloka, og þá
er alt í báli og brandi. Eitthvað óvænt verð-
ur að bera við, ef Evrópa á ekki að loga upp
af ófriði.
Forseti þagnaði enn og Hugh sagði ekk-
ert. Eftir að hafa hugsað sig um, drykk-
langa stund, hjelt Forseti áfram:
— Það, sem mjer háir, er það, að jeg liefi
sýnt Radicati greifa uppfundninguna, og
hann hefir verið harðánægður með hana,
og enginn vafi getur á því leikið, að það er
vissan um að ná henni á sitt vald, sem hef-
ir verið driffjöðrin í öllum þeirra verkum
uppá síðkastið. Þeir ljetu vel að stjórn livað
peningaútlátin til min snerti — sem sagt
höfum við fengið hjá þeim 100000 pund og
getum fengið meira — og það er engin
furða. Því þjer skiljið, Valentroyd, að það
getur elcki hjá því farið að uppfundningin
gerir byltingu í öllum hernaði. Hugsið yð-
ur dauðann koma svona þegjandi og liljóða-
laust og skilja ekki eftir önnur merki ó
líkinu, en þau sem fylgja venjulegri lijarta-
bilun. Þjer sjáið vonandi þýðingu þess
arna? Nú hefir stjórnin í Latiniu flett mjer
upp í auglýsingabókum og komist að því,
að jeg var enskur aðalsmaður. Siðan hafa
þeir flett yður upp og fundið fullnægjandi
upplýsingar. Árangurinn varð sá, að þeir á-
kváðu að reyna kaupskapinn, og ljetu af
hendi fje eftir beiðni okkar, án þess að við-
hafa mjög mörg orð. Nú er annað uppi á
teningnum. Við höfum kjaftað þá frá okk-
ur með hverri sögunni eftir aðra, og þeir
hafa komið sjer þannig fyrir, að þeir geta
ekki dregið sig til haka, af því að þeir trúðu
sögum okkar.
Og hvað leiðir af þessu? Það, að skeyti
á sjer stöku dulmáli, sem jeg hafði lagt fyr-
ir greifann að nota, er komið í klúbbinn,
og þar er mjer hótað að stjórninni hjer
verði tilkynt alt saman, ef jeg hafi eklci af-
hent uppfundninguna innan þriggja daga.
Ef nú það er aðgætt, að jeg ætla í raun og
veru að selja okkar eigin stjórn uppfundn-
inguna, þá virðist þetla ekki svo sjerstak-
lega alvarlegt, en aðgætið samt málið nán-
ar. Það er allur munur á því að selja á
frjálsum markaði og ófrjálsum. Setjum svo
að þessir latinsku ræningjar segðu frá öllu
saman. Hugsupi okkur hvaða matur það