Fálkinn - 03.05.1930, Síða 13

F Á L Ií I N N
13
M á I n i n g a-1
vörur
Veggfóður
Landsins stærsta úrral. :
-málarinn^I
Reykjavík.
Lramköllun. Kopiering.
Stækkanir.
Carl Ólafsson.
Durkopp’s
Saumavjelar
handsnúnar og stígnar.
Versl. Björn Kristjánsson.
Jón Björnsson & Co.
nwHwnmimtiw «■■■■■■■ ■■■■■■■■ ■■■■»«
Pósthússt. 2
Reykjavik
Simar 542, 254
og
309(iramkv.stj.)
Alíslenskt fyrirtæki.
Allsk. bruna- og sjó-vátryggingar.
Hvergi betri nje áreiðanlegri viðskifti.
Leitið uyplýsinga hjá næsta umboðsmanni.
Túlípanar fást í
Hanskabúðinni.
Hreinar ljereftstuskur kaupir
Herbertsprent, Bankastræti 3.
Vnllíimi er viðlesnasta blaðið.
lamillU er besta heimilisblaðið.
^ðrbrotaklúbbnrinn.
EíUr WHLUM LE QUEUX.

uPpgötvað að sú vjel var leigð af um-
hefj
|^^smanni Mogra Kadogra Pampadoulos. En
Cri1 fjaridann þeir ætla sjer með því. er
ei hulin ráðgáta. En því skal jeg komast
, ^jótlega. Það kann vel að vera, að liann
i , 1 uPpgötvað, að þjer og vjelin hafi tekið
, 1 því, scm slceði við olíulindirnar. Að
lusta kosti: meðan cklci er sjeð livað þeir
^tla
fyrir.
sJer fyrir, er belra að þjer haldið kyrru
Þjer gelið anaðhvort verið hjer eða
aliíiene Towers. Þar er annars einn gam-
^ kunningi okkar staddur. Sheikinn Ibn-el-
er kominn hingað til lands til þess að
j ^a sins hluta af vátryggingarupphæðinni.
íen Gr nýLúinn að koma því öllu í kring og
jCy.a aÖ greiða honum fjeð í kvöld. Annað
jj er aðalfundur klúbbstjórnarinnar i
f/'muue Towers. og þangað verðið þjer í öllu
1 UÖ koma, því það er mikilvægur fundur.
j, fLað getið þjer sagt mjer af Sylviu
Ci’tun? spurði Ilugh.
aftiir,
«BtI
fja
Hún á að mæta fyrir rjetti á morgun
svaraði Foi'seti, og Sir Joseph Symes
ar að sjá henni horgið. Hann fullyrðir, að
1nn'Vera flennar sje svo vel sönnuð, að eng-
taj geti verið á góðum málslokum. Jeg
0g 1 nnnars við hana um daginn, og eins
llö flJer varð jeg steinhissa á þessu þvaðri
jj ’ ae þjer elskuðuð Eunice de Laine og
l)a §ifst lienni. Vitanlega sannfærði jeg'
lir ^ llm’ a® lJ°tta væri ekki annað en slúð-
heimtaði, að hún segði mjer lieimildir
fr,.ar fynir sögunr, og hún kvaðst liafa hana
.rnu Euníce, sem hún hefði fengið lán-
Je a flf aó flytja sjer ýmislegt í fangelsið dag-
0r) a' 'feS er sannfærður um, að Euniee á
nág^'1 ^aff 1 Þessu, og stúlkuna gat jeg ekki
Sift llar eð hún hefir farið með húsmóður
eftí 1 ^ ^meri"ku. En þær eru vænlanlegar
r nokkra daga.
gjij. f^r þá Sylvia viss um sannleikann i
1111 nú? spurði Hugh.
— Því býst jeg við, svaraði Forseti, — en
þjer megið ekki reyna að ná tali af henni
rjett í bili, heldur vil jeg, að þjer farið huldu
höfði. Við skulum ekki leggja í neina óþarfa
hættu, fja-st um sinn. Ilugh samþykti það,
en honum var dálítið órótt við tilhugsunina
um, að hann væri nú umsetinn af spæjurum
á alla vegu. Þó fann liann, að yfirboðari
lians myndi vera maður til að forða honurri
frá hættu, og eflir að þeir höfðu talað frekar
saman yfir matnum, samþykti hann að fara
með Forseta út á landssetur lians og dvelja
þar næstu daga.
Þegar Hugli kom til Halmene Towcrs,
heilsaði gamli sheikinn honum mjög hjart-
anlega. Hann var ennþá í mjög kátu skapi
vfir sigri sinum á Grikkjanum, og sú gleði
jókst um allan helming er harin tók við
sínum hluta af tryggingarfjenu lijá Forseta.
Næstu daga liafði Hugh af fyrir sjer með
því að tala við gamla sheikinn, ganga með
honum og skoða landið kringum höllina, og
hlusta á ýmislegt frá liðnum tímum, er
gamli maðurinn sagði honum.
Klukkan sjö var miðdegisverður borinn á
borð og voru þar ekki aðrir viðstaddir en
þeir tveir og Forseti, því stjórn klúhhsins
átli að koma klukkan 8 og hafði verið sjeð
íyrir því, að hún fengi kvöldverð í borðsaln-
um ld. 11.
Stundarfjórðungi fyrir 8 bað Forseti liina
að hafa sig afsakaða og fór út og á stund-
inni kl. 8 visaði þjónn þeim inn í stóra sal-
inn á fyrstu hæð, sem var fundarsalur
stjórnarinnar. Þar sátu, kringum borðið,
sömu mennirnir, sem forðum er Hugh kom
þangað í fvrsta sinn, cn þó tók Ilugh fljót-
lega eftir því, að tvær persónur vantaði, sem
sje Sylviu Peyton, sem var í llolloway-fang-
elsinu og Eunice de Laine, sem var í New
York. Hugh og sheiknum var vísað til sælis.
Hugli settist efst við borðið, rjetl hjá upp-
hælckaða sætinu, þar sem Forseti hafði set-
ið forðum. Við hægri lilið lians sat Ránfugl-
inn. Sheikinn Ibn-el-Said sat hinumegin við
borðið, lijer uin bil fyrir því miðju. Forseta-
stóllinn var auður enn. Menn skröfuðu sam-
an um daginn og vegirin og Hugh og Rán-
fuglinn töluðu saman nokkur orð.
— Það er gleðilegt að sjá yður aftur, sagði
Ránfuglinn. — Það eru Ijótu karlarnir j>arna
í Latiniu.
— Ekki er því að neita, svaraði Hugh, —
að jeg er feginn, að það er afstaðið. Og þjer
eigið aðalheiðurinn f\TÍr það, að svo er.
— Ojæja. Jeg gekk að minsta kosti frá
klárnum, fanst yður það ekki? Og jeg slcyldi
ekkert hafa á móti því að fara eins með eig-
andann.
í þessu hili lukust upp djT og allir stóðu
upp. Inn kom maður klæddur í rauða
skikkju — það var Ameríkumaðurinn, sem
Hugh hafði sjeð þarna fyrsta kvöldið. Á eft-
ir honum kom Indverji og loks Forseti með
hálsfesti sína og grímu. Tveir hinir fyr-
nefndu biðu lotningarfullir þangað til yfh--
maður þeirra var sestur, síðan settust þeii’
sjálfir niður og allir hinir gerðu hið sama.
— Eru lijer nokkrir framandi? spurði
Ameríkumaðurinn.
— Allir viðstaddir eru meðlimir, svaraði
Ráhfuglinn, og stóð upp í sæti sinu. Þá tók
Forseti af sjer grímuna.
—- Jeg leyfi mjer að leggja fram eftirfar-
andi skýrslu um gjörðir fjelagsins síðan síð-
asti fundur var haldinn, mælti Ameríkumað-
urinn, og las þvínæst upp skýrslu um það,
er gerst hafði á nefndu tímabili, í skýrslu
þessari var Hugh víða að góðu getið, og varð
það til þess að liann vakti almenna eftirtekt
hjá fundarmönnum. Morðsins i Regent Street
var lauslega minst. Einn meðlimur hafði
brugðist fjelagsskapnum. Hið leiðinlega at-
vik, að Sylvia Peyton hafði verið tekin föst
i sambandi við áðurgreint morð yrði lagfært
með því að sanna fjarveru hennar frá morð-
staðnum. Þannig hjelt skýrslan áfram. Loks
gat ræðumaður þess, að ríkulegur tekjuaf-
gangur væri handbær lil skifta meðal með-
meðlima, og var gerður að því góður róm-
ur. Indverjinn lalaði nokkur orð og síðan var
skýrslan samþykt i einu hljóði.
Þegar þessu var lokið, stóð Forseli upp og
um leið kvað við dynjandi lófaklapp. — Með-
limir Múrhrotaklúbbsins, byrjaði hann. —
Jeg hefi kallað saman þenna stjórnarfund
klúbbsins til þcss að kynna yður mikilvæg
líðir.di. Best er að taka það fram að klúbb-
urinn er mjög vel stæður efnalega. Þjer hafið
— eftir uppástuhgu minni — trúað mjer fyr-