Fálkinn - 10.05.1930, Side 14

14
F Á L K I N N
Hollasti ávöxturinn eru „Fyffes“ Bananar, jafnan fullþroskaðir úr vermiklefum.
gluggann þangað til að honum kom gamall
maður með hvítt kjálkaskegg og staðnæmd-
ist einnig til að horfa inn um gluggann. Litli
maðurinn lireyfði sig ekki, en muldraði fyrir
munni sjer, rjett eins og liann væri að tala
við gluggarúðuna: — Ekki enn.
Litli maðurinn fór því næst leiðar sinnar,
en hinn varð eftir. Seinna kom stúlka og
leysti liann af verði og seinna, á eftir henni,
kom fyrsti maðurinn aftur og þannig koll
af kolli. Altaf var einhver við skranarabúð-
ina og horfði inn um gluggann, en frá glugg-
anum var gott útsýni yfir dyr Múrbrota-
klúbbsins.
Eftir nokkra liríð kom ennþá einn maður
á vettvang. Hann leit laumulega út úr dyrum
tóbakssala eins, og gekk síðan þaðan og að
dyrum klúbbsins, sneri síðan aftur og gekk
burt. Hann hafði komið auga á lögreglu-
mennina. Hann hvarf um stundarsakir og
kom svo í ljós aftur hinu megin við klúbbinn,
rjett andspænis skranarabúðinni. Þá tók
hann eftir hinum lögreglumanninum í
fjarska, en aðallega var það búðarglugginn,
sem dró að sjer athygli hans. Hann tók eftir
varðskiftunum, sem þar fóru fram, sá stúlk-
una, gráskeggjaða manninn og loks litla
manninn skiftast á um að standa þar. Hann
beið enn tíu mínútur, gekk síðan til litla
mannsins og ávarpaði liann: -—Sjáið þjer til
mælti hann, — jeg get gefið húsbónda yðar
meiri upplýsingar þegar í stað heldur en þjer
og stúlkan og gamli maðurinn getið á fimm
árum. Litli maðurinn hrökk við, eins og
skot hefði komið í hann og virtist helst ætla
að taka til fótanna. Hann tók sig þó á og
mælti: — Hver eruð þjer, og hvað heitið
þjer?
—- Sleppum öllu bulli, svaraði aðkomu-
maður. — Ef húsbóndi yðar vissi, að þjer
hefðuð átt kost á að fá upplýsingar hjá mjer
og ekki notað tækifærið, mundi hann sparka
í yður samstundis. En sama má mjer vera:
Það eru til nógir, sem munu vilja nota sjer
þær upplýsingar, sem jeg hefi ráð yfir. Hann
bjóst til að fara leiðar sinnar.
— Bíðið við, svaraði útlendingurinn.
Hvernig á jeg að vita hver þjer eruð? Og
hvernig vitið þjer hver jeg er?
— Jeg veit vel hver þjer eruð, svaraði hinn.
— Þjer eruð í þjónustu Grikkja eins, að nafni
Pampadoulos og þjer eruð á höttunum eftir
mönnum, sem ljeku hann dálítið grátt í sam-
bandi við olíulindir lians og nældu í peninga
frá honum um leið.
Litli maðurinn glenti enn upp augun. —
Komið með mjer undir eins, vinur minn,
svaraði hann. Hann kallaði á leiguvagn og
skipaði ökumanni að aka til Park Street.
Þegar þangað kom, slepti hann vagninum,
hringdi dyrabjöllu og gekk inn í afar skraut'
lega íbúð.
Aðkomumanni var vísað inn í dagstofu
með húsgögnum í Lúðvígs XIV. stíl, og fylgu'
armaður hans fór út. Eftir þrjár-fjórar nH11'
útur opnuðust dyrnar og inn kom MogrU
Kadogra Pampadoulos, feitur og smitand1’
iklæddur svarti síðtreyju og vesti og rönd'
óttum hrókum.
— Vinur minn, sagði hann, vingjarnlega-
— Það gleður mig að sjá yður. Jeg heyri sagf’
að þjer hafið á valdi yðar sannanir, sem ge*a
leitt til þess, að fanturinn, sem sprengdi upP
olíulindirnar mínar geti fengið makleg mála'
gjöld. Jcg gef yður æruorð mitt upp á þa®;
að jeg mun sjá um, að þjer komist ekk1 1
neinn vanda fyrir upplýsingar yðar og all*c
þess ríflega þóknun. Segið þjer mjer nú þa^’
sem þjer vitið.
— Hættið þessu tali, í guðs bænum, svaf'
aði gesturinn. — Hver haldið þjer jeg sje’
Augu hans leiftruðu af reiði er liann bje^
áfram: — Jeg veit alt, sem þjer hafið upP'
lifað siðan þjer stáluð frá gömlu konunuþ
sem þjer unnuð hjá í víngarðinum siiðui* 1
Grikklandi, þegar þjer voruð tólf ára, og a
til þess tíma er þjer prettuðuð olíulindimal
út úr gamla livítskeggjaða nirflinum. Jeg vel
líka um tveggja ára starf yðar í „ríkislllS
þjónustu í Þýskalandi forðum og sanisko11