Fálkinn - 24.05.1930, Qupperneq 5

F Á L K I N N
5
Sunnudags hugleiðing.
Völd Frakka í Afríku.
Textinn: Matth. 5, 27—30.
Allar menningarþjóðir gera
sitt besta til þess að efla líkam-
iega heilbrigði og læknavísindin
taka skjótum framförum. Það
ltykir liorfa til nauðsynlegustu
^óta að lengja mannsæfina og
framförum í læknavísindum er
hvarvetna fagnað.
Svo mikla umbyggju bera
rnenn fyrir líkama sínum. Þegar
maður verður veikur, )iá leitar
hann læknis og reynir að fá bót
meina sinna. Og þetta er sjálf-
sógð skjdda, sem sjaldan er van-
rsekt, vegna þess að maðurinn
Uykjist ekki gela án þess verið að
ró bót líkamlegra meina.
En öðru máli er að gcgna, þeg-
ar sál mannsins þjáist af sjúk-
óómi og meinum. Við þessum
sjúkdómum er líka liægt að fá
tífikningu, en þeir eru margir,
sem birða ekki uin það. Og þó
Vlta þeir, að likamleg meinsemd
Setur spilt öllum likamanum og
Sert liann ólæknandi, ef eklci er
tekið ráð í tíma. Eins getur sýk-
lag í andlegu lífi mannsins, þó
htil sje í fyrstu, gerspilt bonum,
ekki er ráðin bót á því í tíma.
Skilningurinn er auga sálar-
úHiar. Haun leysir gátur fortið-
armnar, rannsakar lögmál lífs-
lns og gerir náttúruöflin mannin-
nm undirgefin. En bann þekkir
ekki Guð —- vísindin, sem í mest-
l|m metum eru nú þekkja ekki
h»uð og fjölmargir mætir menn
hufna bonum, vegna þess að þeir
hcita tilveru alls þess, sem ekki
sJe sannað. Trúna þekkja þeir
ekki og kalla hana óvisindalega.
_ »Ef auga þitt hneyxlar þig, þá
jhf þú það út“. Loki vísindin þjer
eiÖ til Guðs, þá neyt trúarbneigð-
ar þeirrar, sem þjer er ásköpuð,
h,vi betra er þjer að vera talinn
Glufaldur, en að ganga leið glöt-
hUarinnar með vísindastaðhæf-
lngar á vörunum.
. Hönd þín, tæki framkvæmdar-
lnUar, er sjúk. Vilji þinn er sterk-
Ur og fús i því5 sem jjt er, hann
j’Jettir fram böndina eftir því,
. anu notar tunguna til þess sem
j er> -— en er tregur og orkulaus
11 hins góða.
Er ekki þörf á lækningu þeg-
c,j hetta ber að höndum. Og þarf
, .ki sú lækning að byrja við
'Jartaræturnar? Skapa í mjer
£leiut hjarta? var beðið forðum.
j ekki nýtt og breint bjarta eins
ýuðsynlegt í andlegum efnum,
^ ils og heilbrigt bjarta' er óiniss-
j’j.'jh til þess að lialda uppi starfi
„ jl’Uans. Og sá eini, sem getur
j’j. *ó þetta hreina hjarta er lækn-
. in.n mikli, sem einn getur lækn-
<l y11 Vor inein-
Jer, sem erum andlega sjúkir,
l. Uln ekki að óttasl læknirinn
1 l cla- Enginn sem notið hefir
j, Uiugar hans, sjer eftir því.
; °nuni skjátlaðist aldrei i lækn-
erki sínu og aldrei bakaði
Algcirsborg nú á clögiun. Neðst til hœgri gamli bærinn en i fjarsýn til vinstri franski borgarhlntinn,
sem bygst hefir á síðustu mannsöldrum.
Fyrir hundrað árum lögðu
Frakkar grundvöllinn að ný-
lenduriki sínu í Norður-Afríku.
Arið 1830 rjeðust þeir inn i AI-
sír og tóku stjórn landsins í sín-
ar liendur. Þótti Evrópuþjóðun-
um þetta hin bestu tíðindi, þvi
að í þá daga voru Márar í Alsír
orðnir að hreinni plágu fyrir Ev-
rópu vegna sjóránanna. Mátti
segja að þjóðin lifði á sjóránum.
Kaupskip voru nær hvergi óhult,
ekki aðeins í Miðjarðarhafinu,
heldur skaut ræningjaskipunum
Máranna upp norður með öllum
Evrópuströndum, upp í Norður-
sjó og jafnvel lengra. Eru Islend-
ingum kunn af eigin reynd lijer
ferðalög hinna suðrænu ræn-
ingja norður hingað tveimur
öldum áður og af framferði
liann þjáningu þeim, sem liann
læknaði. Flý þú til lians, sál, sem
þjáist og öðlast þann frið, sem
lækning hans veitir.
þeirra lijer á landi má gera
sjer nokkra hugmynd um,
liver mara þetta hefir verið
á siglingum þeirra þjóða er nær
bjuggu. „Dey“-inn eða konung-
urinn í Alsír var illa þokkaður al-
staðar þar sem nafn hans spurð-
ist og i sífellu bárust stórþjóðun-
Arabadrengur i Alsír.
um tíðindi um, að ræningjaskip
hans hefðu tekið friðsamleg
kaupskip, liöggið niður áliöfnina
og oft pínt menn áður en þeir
voru teknir af lífi, en þeir sein
ekki voru drepnir, voru sendir
i ánauð suður til Afriku og kvald-
ir þar. — Var stórþjóðunum orð-
ið Ijóst, að eini vegurinn til þess
að stemma stigu fyrir þessum.ó-
fögnuði var sá, að taka sjálfstæð-
ið af Alsírbúum. Og það fjell í
blut Frakka að gjöra það.
Árið 1827 lagðist franski flot-
inn fyrir utan Algeirsborg og
befti allar samgöngur við borg-
ina sjávarmegin. En úrslilaatlag-
an var ékki gerð fyr en 1830. Þá
söfnuðu Frakkar 75 lierskipum
að borginni, en 400 flutningaskip
komu að með landher um borð
og tókst að koma honum á land
með aðstoð hei-skipanna. Voru
það þrjár herdeildir, 37500
manns, sem Frakkar sendu til
þess að ráðast á borgina frálandi.