Fálkinn - 05.07.1930, Blaðsíða 3

F Á L K I N N
3
VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM.
Ritstjórar:
Vilh. Finsen og Skúli Skúlason.
Framkvæmdast].: Svavar Hjaltested.
Aðalskrifstofa:
Bankastræti 3, Reykjavík. Sími 2210.
Opin virka daga kl. 10—12 og 1—7.
Skrifstofa í Oslo:
Anton Schjöthsgade 14.
Blaðið kemur út hvern laugardag.
Askriftarverð er kr. 1.70 á mánuði;
kr. 5.00 á ársfjórðungi og 20 kr. árg.
Erlendis 24 kr.
Allar áskriftir greiðist fyrirfram.
Auglýsingaverð: 20 aura millimeter
Herbertsprent, Bankastræti 3.
Skraddaraþankar.
Yngsta þjóð Evrópu heldur hátíð-
legt afmæli elsta þingsins i heimi. Það
eru sömu andstæðurnar i þessu eins
og svo mörgu öðru, sem islenskt nafn
ber. ísland er andstæðuland. Þar mæt-
ist ís og eldur á nútímastigi og í svo
náinni viðkynningu, að tungur jökl-
anna sleikja eiminn frá hverunum.
Og í íslendingnum býr eldur i djúpi
undir jökulhjúpi.
Andstæðurnar koma fram í öllu lífi
þjóðarinnar. ísland þykir annaðhvort
gott eða vont, en aldrei í meðallagi.
Stundum kliðar loftið af eintómri vel-
gengni, hlöðurnar standa fullar í
sveitunum og fiskurinn veður uppi
á miðunum — næsta ár gengur alt á
móti og barlómurinn syngur um gras-
brest, rosa og fiskileysi.
íslendingar eru frekar háðir nátt-
úruöflunum en flestar menningar-
þjóðir aðrar. Landið kennir þeim að
finna til vanmáttar síns og minnir
þá á, að ofmetnast ekki. Náttúran
getur leikið sjer að því, að leggja
steinhellu yfir margra áratuga verk
eða eitra fyrir bústofn landsmanna á
einni nóttú. En er ekki einmitt margt
af bestu eiginleikum þjóðarinnar
knúð fram við þetta. Hefir ekki ein-
mitt áhættcm haldið þjóðinni vak-
andi og tjónið kent henni að láta
aldrei hugfallast?
Það er talið nauðsynlegt, að koma
atvinnuvegunum i tryggara liorf,
fækka mörgu kúnum hans Faraó. Og
vissulega getur mikið áunnist i þvi
efni og liefir þegar áunnist. En þó
verður áhættan jafnan meiri en lijá
öðrum Evröpuþjóðum.
Og líklega er það ekki nema gott.
Ef ferill þjóðarinnar færðist á flat-
neskjuna, án þess að ganga i bugð-
um þvert yfir liálsa og dali eins og
nú, er hætt við að værð kæmi yfir
þjóðina og hún fitnaði um of. En
náttúran sjer við þessu. Hún leggur
liamrabelti og gilskorninga í þvera
þjóðbrautina, handa vegfarendum að
glíma við. ísland verður altaf ýmist
gott eða vont, en aldrei i meðallagi.
Og, af misjöfnu þrífast börnin best.
Um víða veröld.
----X----
ÞJER KAUPIÐ FALSKAN
DEMANT,
I einum fínasta klúbbnum í Wars-
chau hilti pólskur greifi og stór-
eignamaður mann, sem kallaði sig
obersta og kvaðst vera kósakkahöfð-
ingi. Bar hann hring eínn, með sjer-
lega fallegum steini. Steinn þessi
vakti almenna athygli manna vegna
stærðar sinnar og fegurðar og eink-
um fanst greifanum mikið til um
hann. Safnaði hann sjálfur gimstein-
um og lagði strax ágirnd á þenna.
Dag nokkurn þegar kósakahöfð-
inginn var í klúbbnum og stóð og
skeggræddi við einhvern gestanna,
gekk greifinn til hans og spurði
hann hvort hann vildi selja hring-
inn, hann langaði til þess að kaupa
hann í gimsteinasafn sitt.
— Mjer þykir ánægjulegt að yður
skuli lítast svona vel á bláa brilljant-
inn minn, svaraði kósakkinn, en því
miður er hann ekki ekta. Jeg er viss
um að hann er eftirgjörður, jeg ber
hann aðeins af því sem hann er,
minjagripur. Það er annars ágæt eft-
irlíking það verð jeg að viðurkenna
bætti hann við. —
Töluðu þeir nú lengi saman um
málið og kósakinn skýrði þeim frá
að hann hefði fengið hringinn hjá
indverskum maharajali, sem hann
hefði forðað frá druknun. Það hafði
þó seinna komið í ljós, sagði hann að
þessi dýrmæta gjöf var eftirliking.
Greifinn var þó með sjálfum sjer
sannfærður um að steinninn væri
ekta. Hann stakk þvi upp á þvi við
kósakkann að þeir skyldu fara báð-
ir saman til gimsteinasala og láta
hann rannsaka steininn, en kósakk-
inn hló og sagði að hann kærði sig
ekki um það, hann væri þess alveg
fullviss að steinninn væri falsaður.
En þjer getið farið einn sagði kó-
sakkinn. Gerið svo vel!
Dró hann hringinn af fingri sjer
og rjetti greifanum hann, sem skrif-
aði ávísun á 200.000 sloty og rjetti
að kósakkanum í tryggingu fyrir
hringinn.
Greifinn fór nú á fund gimsteina-
sala, sem hann þekti persónulega.
Hringurinn var vandlega skoðaður
og úrskurðað að hann væri ekta og
einhver sá fegursti steinn, sem gim-
steinasalinn hafði sjeð. Hann var
250.000 slotya virði minst, áagði gim-
steinasalinn.
Daginn eftir fjekk greifinn kó-
sakkanum hringinn aftur, og sagði
honum frá rannsókninni. Kósakkinn
setti hringinn upp aftur, og sagði
að hann væri engu að síður óekta.
Greifinn vildi samt sem áður óvægur
kaupa hann og bauð honum 100.000
sloty fyrir hann.
Hressingarskálinn í Pósthússtræti 7
var opnaður á annan í jóliun í vet-
ur. Er liann nú þegar orðinn eitt
vinsælasta kaffihús i bænum. Sjer-
staklega þykir mikil framför að ís-
og gosdrykkjavjelinni, sem þar er,
enda er í henni hægt á sköinmum
tíma að búa til allskonar isdrykki og
gosdrykki. Má búast við því í smnar,
að aðsóknin að skálanum verði afar
mikil, eftir því sem reyndiri er orðin
í vetur og vor. Það er Björn Björns-
son bakari sem rekur hressingar-
skálann og eru kökurnar þar vitan-
lega frá hinu þjóðfræga Björnsbak-
aríi í Vallarstræti.
Konsúlsfrú M. Olsen, Austur-
Sjera Arnór Árnason, Hvammi hlíð, verður 50 ára f östudaginn
varð sjötugur 16. febr. s.l. 11. þ. m.
— Nú, jæja þá, fyrst þjer endilega
viljið, þá inegið þjer það svo sem
mín vegna. Það er stór upphæð og
jeg verð að viðurkenna að hún freist-
ar mín. En jeg held því ennþá fram
i viðurvist þessara vitna að hringur-
inn er falskur. Greifinn kaupir falsk-
an hring! sagði hann svo hátt að
allir þeir, sem viðstaddir voru
heyrðu það.
Að svo inæltu keyptu þeir og
greifinn fjekk hringinn en kósakk-
inn ávísuninn.
Daginn eftir sýndi greifinn öðr-
um gimsteinasala hringinn og hann
dæmdi hann falskann. Greifinn flýtti
sjer nú til gimstoinasalans, sem
hafði rannsakað hann daginn áður
og hann sá strax að þetta var annar
hringur en sá, sem hann hafði haft
til rannsóknar þá.
Kósakkinn hafði skift um liringa
án þess nokkur yrði var við. Sjálfur
hafði hann staðið á því fastara en
fótunum að hringurinn væri falsað-
ur. Greifinn liafði þvi engar sann-
anir á kósakkann. Einasta huggunin
fyrir greifann var sú, að hósakkinn
var súmstundis rekinn úr klúbbnum.
----x----
ÓVENJULEG ATVINNA.
Ameríkani hr. Hill að nafni hefir
fundið upp óvenjulega atvinnugrein
eftir þvi, sem New York blöðin
herma. Hann stendur sem sje daginn
út og daginn inn við Niagarafossinn
og biður eftir því að einhver ofur-
huginn kasti sjer út í hann og reyni
að synda yfir. Vanalega drukna þeir,
sem þetta reyna, og Hill veiðir þá
upp líkin og fær laun fyrir. Hann
hefir á þennan liátt skapað sjer dá-
litlar eignir svo hann getur lifað á-
hyggjulausu lífi það sem eftir er æf-
innar.
En Hill er ekki ánægður með það.
Hann er nú samtals búinn að fiska
upp lík af yfir hundrað manns, sem
á ýmsan hátt hafa reynt að komast
yfir fossana, og nú er hann ákveðinn
í að reyna þetta sjálfur. Hingað til
hefir þó ekki nema 3—4 lieppnast
að komast yfir heilum á húfi. Með-
al þeirra var jafnvægismaðurinn
Blondin, sem tvívegis gekk yfir á
kaðli, sem spenlur var yfir fossinn.
Fyrir 40 árum síðan fór Englending-
ur niður fossinn í tunnu og komst
beilu og liöldnu, og fyrir tveim ár-
um síðan sigldi maður niður eftir
fossunum í gríðar stórum kautsjúk-
lnietti, en Webb skipstjóri, sem
reyndi að synda yfir samtímis drukn-
aði.
Hill hefir lært af reynslunni og
hefir hann nú látið gera sjer tunnu,
sem er vatteruð innan, svo þess verð-
ur ekki vart þó hún kastist nokkuð
óþyrmilega til. Tunnan er 2,25 metrar
að lengd og 1,20 m. að þvennáli.
Hill ætlaði að gera tilraun um þess-
ar mundir, ef hún hepnast vinnur
hann talsverða fjárupphæð, sem gef-
in hefir verið af nokkrum íþrótta-
mönnum, sem gaman hafa af glæfra-
legum tilraunum.