Fálkinn - 04.10.1930, Síða 12

12
F A LKI N N
Skrítlur.
X-
— Hei/rðu, Gústi. Rjettu mjer
snöggvast hamarinn.
— Hvenær fer nœst lcst norður?
— Eftir húlftíma.
— Og suður?
— Efttr klukkutíma.
— Þakka f/ður fgrir. Þá getum
við gengið gfir sporið, María min.
— Komið Jijer. Þjer eigið að fara
i bað.
— Ha, vatnsbað?
— Já, vitanlega.
— Vœri ekki hægt að nota ryksugu
i staðinn?
— Hvað er einn og einn, Pjetur
litli?
— Þrír!
— Þú ert flón, Pjetur. Skilurðu
þetta ekki. Þegar jeg er einn og þú
ert einn — hvað erum við þá til
samans?
— Tvö flón.
— Helga, viljið þjer verða konan
min?
— Mjer finst þjcr vera orðinn full
gamall. En lótið þjer mig hugsa mig
um þangað til á morgun.
— Þá verð jeg orðinn ennþá eldri.
Adam-
son.
112
COPVRíGtlT P. 1.0. £0X 6. <DP£HHAQ£N
Jafnvel man,
ýgði griðungu
inn gerir ek
Adamson mei
Frúin: Megum við sjá skátatjöldin
gkkar?
Skátinn: Nei, stúlkum er bannað-
ur aðgangur.
Nú verðurðu víst að fara, Adolf
minn. Þarna kemur drengurinn
með Morgunblaðið og þá getur pabbi
farið að koma heim þegar minst varir
— Ef jeg væri sem þjer, herra mál-
færslumaður, skyldi jeg gifta mig
undir eins — ná mjer í roskna og ráð-
setta konu, svona um fertugt.
— Nci, þá vil jeg heldur ná mjer
í tvær tvitugar-...
—. ílrapar fólk eklci oft hjcrna
fram af?
Nei, venjulega ekki nema einu sinni.
Dómarinn: Lögregluþjónninn segir
að þjer hafið ekið með 90 km. hraða
á klukkustund. Hvaða afsökun hafið
þjer fyrir því?
— Maður er neyddur til þess að
aka liart þegar maður er i stolnum
bíl.
Þegar eldhússtúlkan liafði lært að
spila tennis.
— Ilalló, ungfrúl Þjer mistuð
bumbusláttarleininn.
— Hvers óskið þjer, segir af-
greiðslustúlkan við Óla gamla, þegar
hann kemur inn í lyfjabúðina.
— Jeg keypti gigtarplástur lijerna
hjá ykkur i fyrra.
— Dugði hann ekki?
— Jú undir eins fyrsta daginn. En
nú ætla jeg að fá hjá ykkur meðal
til þess að losa af mjer plásturinn.