Fálkinn - 25.10.1930, Qupperneq 11

F A !- K I N N
11
Yngstu lesendurnir.
Fágætur gimsteinn.
í hinu frœga Louvre-safni í París
stendur rn. a. skrautlegur glerskápur
og í honum eru dýrmætustu gripir
frönsku þjóðarinnar geymdir. Ellefu
demantar eru geymdir þar, þeir eru
ekki fleiri vegna þess, að árið 1887
voru helstu glmsteinar, sem verið
höfðu krúnugnpir Frakka á dögum
konunga þeirra og keisará, seldir.
Merkastur og verðmætastur af de-
konungi, fyrir tvær miljónir franka.
Konungurinn gaf hann siðar drotn-
ingu sinni, Maríu Antoinette, en hún
ljet festa hann í nælu, sem hún bar
í hári sjer. Þegar stjórnarbyltingin
skall á voru sett lög um það, að de-
mantur þessi skyldi, ásamt öðrum
dýrgripum krúnunnar, verða eign
þjóðarinnar og var hann þá tekinn
og settur í „sögulega safnið“ franska.
Svo bar það við árið 1797 að dem-
anturinn hvarf einn góðan veðurdag.
Varðmennirnir á safninu hafa verið
eftirtektarlitlir og ekki árvakrir, og
því hafa þjófarnir sjeð sjer færi.
Sögulega safnið var opið fyrir al-
menning einn dag í viku, á mánu-
Svona lítur hann út.
möntum þeim, sem enn eru eftir í
eigu frönsku þjóðarinnar er tvimæla-
laust gimsteinninn „Uegent“, og ef
selja ætti á uppboði þessa ellefu gim-
steina er enginn vafi á þvi, að hann
mundi sæta langhæsta boðinu. Nú
Sýntngarskápurinn l Louvre.
stcinn þessi komst til Evrópu. En
sagt er, að námamaður í demants-
námu stórmógúlsins hafi „verið svo
heppinn“ að stela þessu demanti und-
an, og koma honum heilu og höldnu
dögum. Þjófarnir hafa því haft gott
tækifæri til að kynna sjer alla stað-
háttu og undirbúa alt undir það, að
næla í þenna merkisgrip. Og sömu-
leiðis hafa þeir athugað, hvcrnig
hægast væri að komast inn i sýn-
ingarsalinn þótt lokaður væri.
Eftir flóttann.
skal jeg segja ykkur svolítið úr sögu
þessa gimsteins.
Þessi gimsteinn er einn af allra
fegurstu gimsteinum, sem til eru i
veröldinni og hann er hreinasti de-
mantinn sem fundist hefir í Ind-
landi. Þegar lokið var við að slípa
hann vóg hann 136 karat (28 gr).
Ekki vita menn með vissu hvernig
til Englands og koma honum þar fyr-
ir á vísum stað.
Það kom brátt á daginn að erfitt
reyndist að selja demantinn. Enginn
af þeim þjóðhöfðingjum, sem hann
var boðinn til sölu vildu borga nærri
eins mikið fyrir hann og krafist var,
en loks fór svo að franska stjórn-
in keypti hann handa Lúíjvjk 15,
Klukkan 11 áð kvöldi dags koin
heill þjófahópur labbandi inn á torg-
ið við Louvre. Gengu þeir í fylkingu
og töldu varðmönnunum trú uni, að
þeir væru herdeild sú, sem ætti að
taka við gæslu eftir þá, sem verið
höfðu um daginn. Þeir fimustu af
þeim klifrnðu siðan upp veggsúlurn-
ar að utanverðu á húsinu og mölv-
uðu trjehlérana fyrir gluggunum og
komust svo inn i salinn, sem þeir
þektu vel, eftir að þeir höfðu verið
þar á sýningardögunum. Þegar þeir
höfðu fylt vasa sýna af gimsteinum
fóru þeir aftur sömu leiðina, sem
þeir höfðu komið og hittu fjelaga sina
á torginu. Svona gekk nótt eftir nótt
í þrjár nætur, án þess að nokkuð
kæmist upp. Verðmætasti hluturinn,
sem þeir stálu, þessir bófar, var „Re-
gent“-demanturinn.
En loks fór svo, að herdeild kom
til sögunnar og undir eins og bófa-
fjelagið uppgötvaði það, var gefið
merki og dreifðust þá bófarnir í all-
ar áttir eins og fyrir vindi. Má-
ske hefði aldrei komist upp um þá
ef að einn af bófunum hefði ekki orð-
ið of seinn á sjer og hermennirnir
hefðu ekki sjeð hann upp í ljóskers-
stólpa vera að forða sjer niður úr
safnbyggingunni. Honum var liótað
að skjóta á hann, ef hann kæmi ekki
ofan undir eins. Annar ræfill sást i
sama bili vera að læðast eftir gang-
stjettinni og var liann þegar tekinn
fastur. Hinn, scm i ljóskersstjólpanum
sat, meiddi sig er hann lioppaði niður.
Þessir tveir fangar voru nú yfirheyrð-
ir og af framburði þeirra þótti inega
ráða, að þeir bcfðu ekki hreint mjel
í pokanum og að eitthvað alvarlegt
væri á seiði. Og morguninn eftir,
Göta
Sænskir bensínmótorar •
2M2--7 hesta 5
Verð: 435.00-950.00 i
ísl. krónur í Reykjavik. j
Wyndaverðskrásend ókeypis j
■
Verslnn Jóns Þórðarsonar j
■
■■■■■■■■■■■■■■■■■■•■■■■■ ■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■
■
■
:
■
■
:
Grammófón-1
fjaðrir. j
Höfum nu grammófónfjaðrir j
af öllum stærðum fyrirliggj- j
andi. — Viðgerðir hvergi eins :
fljótt og vel af liendi leystar. [
ör;nin;n,
Langaveo.
I
i
er viðlesnasta blaðið.
er hestn heimilisblaðið.
þegar komið var á safnið sást að það
var enginn hversdagslegur þjófnaður,
sem framinn hafði verið.
Bófarnir tveir, sem til hafði náðst,
þrættu lengi vel fyrir alt og þóttust
vera saklausir. Þeir þóttust ekkert vita
um demantana, sein fundust í vösum
þeirra. En dómarinn lofaði föngun-
um þvi, að þeir skyldu fá uppgjöf
allra saka, ef þeir hjálpuðu til að ná
í hina þrjótana. Og það hreif. Nú
voru þjófarnir teknir unnvörpum og
allra bragða neytt. Einn af þjófun-
um var látinn laus gegn þvi að hann
skilaði tveim öskjum með demönt-
um. Og gimsteinninn dýri fanst um
síðir undir sperrubita i úthýsi. Smám
saman náðist aftur í alt það fjemæti,
sem stolið hafði verið.
Nokkrum árum seinna var „Reg-
ent“-gimsteinninn greyptur inn í
handfang Napoleons mikla. Og sið-
ar var liann greyptur í kórónu Karls
tíunda. Síðan liefir hann ekki verið
borinn af konungum eða keisurum.
Nú er gimsteinninn geymdur í Louvre
og þykir með merkustu munum á þvi
safni, ekki aðeins vegna dýrmætis
síns heldur og vegna þess sem á daga
hans hefir drifið. Og hafi gæslan á
þessum dýrgrip verið ljeleg fyrrum
daga, þá er hún nú svo góð, að það
leikur sjer áreiðanlega enginn að þvi
að stela þessum gimsteini i annað
sinn.
Tóta systir.