Fálkinn - 06.12.1930, Qupperneq 5

F A L K I N N
5
V'
sm
wMhi
■
'
líll

'fm
’
■ '■
gMgfw
J''A*
’ .m, "*«ííá
. . V'. vSw

Sunnudags hugleiðing.
>■■•■
JESÚS ER VEGURINN
Fyrir synd hefir heimurinn
sokkið og fjarlægst himininn.
Þessvegna er vegurinn til sælu-
vistarinnar þröngur og þungfær.
En vegurinn er til. Jesús er veg-
urinn og enginn kemur til föð-
ursins nema fyrir liann. Engar
aðrar leiðir eru færar.
Börn guðs eru fátæk í andan-
um. Þau eru ekki ánægð með
sjálf sig og finst ekki, eins og
heimsins börnum, að þau vanti
ekki neitt. Þau sjá, að þau vantar
mikið á að vera fullkomin, að trú
þeirra er ekki eins og hún á að
vera. Hjá þeim er ekkert eins og
það ætti að vera og eins og þau
óskuðu að það væri trú þeirra
er ófullkomin, von þeirra veik,
viska og forsjá lílil og kærleikur
þeirra ónógur. Kristinn maður
viðurkennir alt þetta í auðmýkt
og þráir að mega taka framför-
um í þvi.
En Jesús huggar þá, sem finna
til þessarar fátæktar sinnar. Ríki
himnanna er yðar, segir hann.
Og hvaða eign er meiri, en sú
mikla náðargjöf. Því fátækari,
sem maðurinn er í sjálfum sjer
því ríkari er hann í Guði, því
meira hlýtur liann af náð.
Börn Guðs líða hungur á veg-
inum. Þó vita þau stað, er þau
geta satt hungur sitt. Þau ganga
í hús Guðs síns og þar finna þau
það, sem þau hungrar eftir. Við
borð Guðs mettast ekki aðrir en
þeir, sem hungraðir eru. Þeir
sem ekki finna til hungurs fara
þaðan tómhentir.
Vegur Guðs barna er oft kall-
aður tárabraut. Það er svo margt,
sem særir lijarta trúaðs manns.
Syndin og allar afleiðingar henn-
ar hrjá það, og ræna það allri
gæfu. En Jesús huggar grátandi
Guðs börn. Þau munu brátt
koma þangað, sem enginn grát-
ur er til heldur aðeins friður og
gleði. Þar sem engin synd er til
— og þar verða allir glaðir.
Guðs barn fær að finna óvin-
áttu heimsins. Það verður oft fyr-
ir hatri og ofsóknum, rógi og
baknagi; fær að heyra mörg sær-
andi og móðgandi orð. Það verð-
ur að kunna að taka þessum of-
sóknum. Gleðjið yður á þeim
sama degi, segir Jesús. Hann
fjekk líka að verða var við þetta
og lærisveinninn er ekki liafinn
yfir meistara sinn. Það er lieið-
ur, að liða ilt fyrir Guðs nafn.
Því að allar þrengingar krist-
ins manns hjer í lífi verða end-
urgoldnar með sælu annars
heims. Jesús er vegurinn, sann-
leikurinn og lifið. Þeir sem trúa
ú liann munu lifa.
Santos-fljótið. Myndin er tekin skamt frá borginni Santos. Hæfiirnar i baksýn eru um 3000 feta háar.
Byltingarnar í Brasilíu.
í Norður-Brasilíu halda lndiánar enn danshátiðir sínar að fornum sið, sjá myndina.
Útsýn yfir höfuðborgina í Brasiliu, Itio Janeiro, sem er með fegurstu borgum veraldarinnar.
í haust hefir stjórnarbylting
gengið yfir Brasilíu og afleiðing-
ar byltingarinnar orðið þær, að
stjórnin hefir hröklast frá völd-
um. En það er eins um Brasilíu
og svo mörg önnur ríki í Suður-
og Mið-Ameríku, að byltingar eru
þar engin ný bóla.
saga byltinga, og sumra þeirra
blóðugra. Byltingin sem varð í
haust getur haft þýðingarmiklar
afleiðingar fyrir ríkið og ekki ó-
sennilegt, að hún verði til þess,
að ný blómgunaröld hefjist, því
að Vargas forsetaefni er talinn
dugandi maður og framsækinn,
sveif með byltingamönnum.
Brasilía fanst árið 1500 og er
Portúgalinn Pedro Alvares Cab-
ral talinn fyrsti landnámsmaður
hennar. Þegar í stað liófust
grimmar deilur um það, hvaða
þjóð skyldi hljóta yfirráð yfir
þessu mikla landi. Spánverjar
Brasilía er stærsta ríkið í Suð-
ur-Ameriku og telur um 30 mil-
jónir íbúa. íbúarnir eru „allra
þjóða kvikindi“, negrar, indíán-
ar og livítir menn og svo alls-
konar blendingar af þessum
þremur mannflokkum, og á það
ef til vill ekki minstan þáttinn í
byltingunum. Saga Brasiliu er
en sambandsstjórnin, sem setið
liefir liingað til í landinu, verið
atkvæðalítil og sofandi. Það kom
þegar í ljós, er byltingin hófst,
að byltingarmenn áttu mildu
meiri ítök í þjóðinni en jafnvel
þá sjálfa hafði grunað, en úrslit-
unum réði það fremur öllu öðru,
að meiri hluti hersins snerist á
kröfðust skilyrðislaust yfirráð-
anna, og báru fyrir sig skiftingu
þá á hnettinum, sem páfinn hafði
gert árið 1494, en sú skifting
mundi þykja slmtin á nútima
mælikvarða. Hinsvegar töldu
Portúgalar sig ótvíræða eigend-
ur landsins, því að portúgalskur
maður liefði fundið landið, og