Fálkinn - 03.01.1931, Blaðsíða 13

F A L K I N N
13
KROSSGÁTA nr. 65
Krossgáta nr. 65.
Lárjett. Skýring.
1 skemtiatriði. 8 fljót í Asíu. 10
þvertrje. 12 námsgrein. 14 landeign.
16 fornafn. 18 tónn. 19 eldiviður. 20
nafnorðsending (k. k.). 21 eggja. 22
Guð. 24 bókstafur. 25 trjátegund. 28
tónn. 29 kvendýr (þolf.). 31 eftir um-
boði. 32hraði. 33eldstæði. 34fljótræði.
35 kyrð. 36 hlutafjelag. 37 forsetning.
39 sjálfstæðismenn. 46 vann->vaðmál.
48 sjór. 49 lokunartæki. 51 atvinnu-
rekstur. 52 fiskur. 54 veiðitæki 55
stjórnmálakona. 56 gyðja. 58 fersk.
59 bó"kstafir (eins). 61 ullarvinna. 62
3 stafir i röð. 63 tónn. 64 hlýju. 65 úr
vatni. 67 fóðra. 68 forsetning. 70 móð-
ir okkar allra. 71 65 lárjett. 72 tæti.
73 fóru. 75 natrium. 76 höfuðborg. 78
afrek. 79 yfirmaður.
Lóörjett. Skýring.
1 asi. 2 sjór. 3 freklega. 4 tauta.
5 hreyfist. 6 heimspekingur. 7 sem
stendur. 8 gat. 9 hestsnafn. 11 smala»
mál. 13 hestsnafn. 14 hljóð. 15 á trjám.
16 samt. 17 heit uppspretta. 22 tónn.
23 beiðni um eiidurtekning. 25 troðn-
ingur. 26 ræni. 27 fljót i Suðurevrópu.
30 atvinnurekstur. 36 á ská. 38 ans.
39 gefin fyrir munað. 40 í maf. 41
stangl. 42 gæfa. 43 dunda. 44 skiina
45 tætti. 47 gan. 48 miúknr. 50 «v(n
51 vatn og mjólk. 53 við scndnar
strendur. 54 þuiið í kiriiju. o/ bivtm.i-
staður. 60 und. 66 hest. 69 egg. 74
forsetning. 77 bja.
Krossgáta nr. 64.
Lárjett. Ráðning.
1 Skeifuskaflar. 8 en. 10 er. 12 Ijá.
14 haka. 16 eu. 18 ás. 19 nói. 20 ag.
21 alur. 22 ha. 24 la. 25 haf. 28 róv
29 girða. 31 án. 32 rím; 33 áma. 34 að.
35 il. 36 ha. 37 f. h. (fyrir hoird). 39
landhelgisgæslan. 46 af. 48 frá. 49
næm. 51 st. 52 ása. 54 hró. 55 ur. 56
rök. 58 sí. 59 jú. 61 ið. 62 eða. 63 fá.‘
64 ego. 65 æs. 67 ók. 68 of. 70 lret. 71
ár. 72 mun. 73 sko. 75 la. 76 slá. 78
frú. 79 skammdegisnóttin.
Lóörjett. Ráöning.
1 Sesam. 2 K. R. 3 il 4 fjara. 5 kali.
6 akur 7 au. 8 ef 9 nálin. 11 tó. 13
ágóði. 13 Hagi. 15 arða. 16 ei. 17 vani.
22 há. 23 ör. 25 há. 26 amen. 27 fa.
30 of. 36 hæsi 38 harðæri. 39 Laufás..
40 drögum. 41 Hákon. 42 læs. 43 sfúka.
44 gá. 45 Nóatún. 47 frár. 43 frem.
50 min. 51 sjóli. 53 aða. 54. helft. 57
gæs. 60 vos. 66 ske. 69 fló. 74 og 77 átv
----x-----
ASKA.
Skáldsaga eftir Grazia Deledda.
og mjólk og endurspeglar lugtirnar, brýrn-
ar og mánann eins og jjóleraður marmari.
Ást mín til þín líkist hinum eilífa straumi
vatnsins, hún er jafn þögul, ómótstæðileg
ótæmandi. Iiversvegna, livcrsvegna ertu
ekki hjá mjer Margherita mia? Nú finst
mjer alt ánægjulegra þegar jeg liorfi á það
og hugsa um þig, ó hvað mjer fyndist
það fagurt ef það endurspcglaðist í
hinum yndislegu augum þínum. Hvenær,
hvenær á draumurinn um ástir okkar að
rætast? Stundum finst mjer óhugsandi að
jeg geti lifað það af að eiga að vera svona
lengi í hurtu frá þjer, og lijarta mitt drcgst
saman eins og í krampa; en svo herst það
aftur um af fögnuði við tilhugsunina um
að jeg eigi að fá að sjá þig aftur eftir tvo
má,nuði.
Ó, Margherita mia, tilbeðna blómið mitt,
jeg get ekki lýst með orðum því, sem jeg
finn til og liugsa. Það er eilífur eldur, scm
hrennir og eyðir mjer, það er óslökkvandi
þorsti, sem aðeins ein uppspretta getur
svalað, og þegar jeg fer inn í mannþröng-
ina, þetta haf af óþektum mönnum, þarf
jeg ekki annað en hugsa til þín til þess að
sál mín titri af ást til alls þessa ókunna
fólks; mjer finst líf fjöldans svella í lcring-
um mig eins og ólgandi, haf.
Þegar jeg fæ brjefin frá þjer finn jeg til
svo mikillar hamingju að mjer sortnar fyr-
ir augum; það er eins og jeg væri kominn
upp á fjallstind og þurfi varla að lyfta upp
höndunum til þess að snerta stjörnurnar.
Það er of mikið . . of mikið, jeg er hrædd-
ur um að steypast niður í hyldýpi eða
brenna upp til agna ef jeg snerti stjörn-
urnar sem e ru svona nærri mjer. Ilvað yrði
af mjer ef þú svikir mig? Ó, þú veist ekki,
þú getur aldrei ímyndað þjer hvað mikil
fáviska það er sem þú skrifar, þegar þú
ert að tala um að þú sjert afhrýðisöm gagn-
vart þeim konum sem jeg hitti hjer í Róma-
borg. Engin kona gelur verið mjer það sem
þú ert. Þú ert mjer lífið sjálft, þú ert hið
liðna, heimkynni mitt, þjóð mín og draum-
ar..... Jeg held hrjefinu áfram utan við
mig yfir leyndarmálinu, sem zia Varvara
trúði mjer fyrir fyrir nokkrum mínútum
síðan. Gamla konan kom hingað inn og lést
vera að koma inn með vatn. Hún var utan
við sig af hræði gagnvart matmóður sinni
og fór að balctala hana. Hún stóð á því fast-
ara en fótunum að frú Obinu ætti mjög
dökka fortíð að haki sjer, að hún hefði
slcilið eftir tvo syni sína á Sardiniu og að
hún ennþá lifði ekki heiðvirðu lífi......
Hann hælti aftur að skrifa. „Já, hugsaði
hann, „jeg er of nærri stjörnunum, jeg sje
ekki hyldýpi það, sem jeg hlýt að falla nið-
ur í.... Nei, nei, hélt liann síðan áfram
upphátt og hristi höfuðið. „Hversvegna er
hún svona þrákelkin? Hún getur vcrið
móðir min, og liún vill ekki gefa sig fram,
til þess að geta haldið áfram að lifa í jöst-
unum 1“
Hann grjet þurrum tárum, stamaði fram
úr sjer sundurlausum orðum og hristi
höfuðið, en svo slökk han skyndilcga á
fætur, fölur og slífur með starandi augu.
„Jeg verð að fara út, jeg verð að fá að
vita vissu mína um þctta, en liversvegna
er lampinn sá. arna logandi, hvað eiga þess-
ar helgimyndir að þýða og hinar stöðugu
hænir? Já, einmitt þessvegna. En jeg skal
sjá um að þú verðir afhjúpuð, fallna kona,
jeg skal myrða þig“!
Augu hans gneistuðu, en skyndilega skalf
hann, hnje aftur niður á stólinn og sló enn-
inu við horðröndina, ó, hann liefði viljað
mölva höfuð sitt, aldrei hugsa neitt fram-
ar, gleyma, verða að engu......
Frú Obinu kom heim þcgar liðið var á
lcveldið.
— Signora Maria, sagði Anania og opn-
aði dyrnar, komið inn, mig langar til að
tala um dálítið við yður.
Hún kom inn og settist hjá honum, hún
var móð eftir gönguna, óvenju rjóð i kinn-
um og með svitadropa á enninu.
— Hversvegna sitjið þjer hjer í myrkr-
inu? Hvað vilduð þjer tala um, signor Ana-
nia! Líður yður ekki vel?
Rödd hennar var mild og róleg, og cfi
hans vaknaði á ný, honum fanst hann eiga
bágt með að krefja hina þreyttu konu
sagna, sem nú þurfti að fara að lcggja á
horðið fyrir næturgesti sína.
V.
Burtfarardagurinn nálgaðist.
— Zia Varvara, sagði stúdentinn við
gömlu eldabuskuna, sem var að liita kaffi,
jeg er svo glaður! Aðeins fáir dagar og svo
fer jeg af stað! Það er eins og jeg hefði
vængi. Nú stekk jeg út i gegnum gluggann
... .sss.... jeg flýg á stað og áður eii varir
er jeg kominn til Sardiniu.
t— Ó, ó, hrópaði kerlingin dauðskclkuð.
Ekki að klifra upp í gluggann lijartað mittl
Gáðu að þjer, dettu ekki.; ..
—Jæja, gefðu mjer þá kaffisopa! En
hvað þú býrð til gott lcaffi! Svona gott
kaffi gctur enginn húið til nema hún móð-
ir mín heima í Nuoro. Viljið þjer lcoma
með mjer til Nuoro?
Kerlingin andvarpaði: já ef eklci liefði
þurft að fara yfir sjóinn!
— Ertu mjög ríkur?
— Já víst er jeg það!
— Hvað marga tancas áttu?
— Sjö, átta stykki, jeg man það ekki vel.
— Og býkúpur? Og hjarðir?
— Alt mögulegt, zia Varvara, alt mögu-
legt!
— En hversvegna ertu þá við nám ?
— Af því að unnusta min vill að'jcg
verði lærður maður.
— Og hver er kærastan þín?
—- Hún er dóttir barónsins í Baroniu.
— Nei, er baróninn í Baróníu ennþá til?
Mjer hefir verið sagt að það væri svo mikill
draugagangur í höllinni þeirra. Einu sinni
hafði viðarhöggvari gengið fram hjá slots-
múrunum að næturlægi og liafði liann þá
sjeð konu með langan gulan slóða, sem líkt-
ist halastjörnu. Ó, heilaga móðir, þú etur
mig út á húsganginn .. gáðu að þú drekkir
ekki yfir þig af kaffinu!
— Segðu mér þá meira, zia Varvara! Hvað
gerði viðarliöggvarinn, þegar liann sá kon-
una! j
Zia Varvara hélt áfram að segja frá. Hún
grautaði saman sögunum um Castello di
Burgos við sagnirnar um Castello di Galtelli,
sögulegum viðburðum fyrri tíma við atburði,
sem gerst höfðu í æsku liennar.
— Og nuragherna! Allir földu fjársjóð-
irnir! Þú veist að þegar Márarnir komu til
Sardiníu til að ræna konum og kvikfjen-
aði, földu Sardiníubúar pcninga sina í
nuraghunum.