Fálkinn - 04.04.1931, Blaðsíða 16

16
FÁLKINN
Áteiknaðar hannyrðir
fjrir hálfvirði.
Til þess að auglýsa verslun vora
og gera áteiknaðar vörur vorar
kunnar um alt ísland á sem skjót-
astan hátt bjóðum vjer öllu ís-
lensku kvenfólki eftirtaldarvörur
1 áteikn. kaffidúk .. 130xl30cm.
1 — ljósadúk .. 65 x 65 —
1 — „löber“ ... 35x100 —
1 — pyntehandkl. 65x100 —
1 — „toiletgarniture" (5 stk.)
fyrir danskar kr. 6,85 auk burð-
argjalds.
Við ábyrgjumst að hannyrðirnar
sjeu úr 1. fl. ljerepti og með feg-
urstu nýtísku munstrum. Aðeins
vegna mikillar framleiðslu getum
við gert þetta tilboð, sem er hafið
yfir alla samkepni.
Sjerstök trygging vor: Ef þjer
eruð óánægð sendum við pen-
ingana til baka.
Pöntunarseðill: Fálkinn 21. mars.
Nafn ..........................
Heimili........................
Póststöð ......................
Undirrituð pantar hjermeð
gegn eftirkröfu og burðargjaldi
.......... sett hannyrðaefni á
danskar kr. 6,85 settið, 3 sett
send burðargjaldsfritt.
Skandinavisk Broderifabrik,
Herluf Trollesgade 6,
Köbenhavn K.
Leiðrjetting:
1 siðasta blaði var misprentað nú-
mer krossgátunnar, stóð 68 en átti
að vera 70 og sömuleiðis nr. ráðn-
ingar, stóð 66 en á að vera 68.
KROSSGÁTA nr. 71
Lárjett skýring.
1 úrgangur. 5 ferðalag. 9 lap. 11
þing. 12 þröng og læti. 14 lirossa-
litur. 16 hljóð (dýra). 17 meiðslið.
19 eldhúsáhöld. 21 líkamshlutinn. 22
örlítið. 24 hús. 25 litur. 26 raðtala.
28 tónn. 29 átunnu. 30 narr. 31 tónn.
32 sífelt. 34 agnir. 36 heitin. 38 á-
góða. 39 beit. 41 örnefni á Vestfjörð-
um. 43 fjárhirsla. 44 troðningur. 45
elskhugar. 48 titill. 49 fatnaður. 50
síldartegund. 52 hreinsað. 53 á vötn-
um á vetrum.
Lóðrjett skýring:
1 band. 2 skækill. 3 tekin. 4 eisa.
5 stíga. 6 margur í regnboganum. 7
samtenging. 8 búsáhöld. 10 tónn. 11
smáhnoðrar. 13 verslun. 15 kyrð. 16
hugur. 18 skáldskapur. 20 fjelagaheild.
22 nurla saman. 23 tannað. 26 venja.
27 notað i dýra gripi. 31 ílát. 33 lín.
35 rómur. 36 framfærin. 37 ría. 39
gera ullarkambar. 40 höfuðborg. 42
litverp. 43 klaufaleg smíð. 44 korn.
47frumefni. 49 titill. 51 silfur.
Lausn á krossgátu 69.
Ráðning. Lárjett.
1 kjúka. 5 krökt. 9 reka. 11 haus 12
ís. 14 mundang. 16 æs. 17 kögur. 19
agast. 21 agar. 22 gum. 24 arka. 25
nl. (nefnilega). 26 auður. 28 fa. 29
dult. 30 nögl. 31 er. 32 aldur. 34 au.
36 skar. 38 aur. 39 surg. 41 aurar. 43
festi. 44 úr. 45 kistill. 48 ar. 49 hafa
50 latt. 52 angra. 53 gadda.
Ráðning. Lóðrjett.
1 klíka. 2 úr. 3 kemur. 4 akur. 5
Kana. 6 rugga. 7 ös. 8 tista. 10 an.
11 ha. 13 sögn. 15 dauð. 16 æska. 18
galdrar. 20 arflaus. 22 gutla. 23 mun-
ur. 26 ala 27 rör. 31 ekur. 33 duft.
35 urtá. 36 sauma. 37 rakar. 39 selta.
40. girða. 42 rifa. 43 flag. 44 sa. 47
il. 49 hg. (hydrargium). 51 t. d. (til
dæmis).
P
Pósthússt. 2 I
■
■
■
Reykjavík !
Símar 542, 254 [
<>e :
300 (lramkv.it].) \
Alíslenskt fyrirtæki.
■Allsk. bruna- og sjó-vátryggingar.j
Hvcrgi betri nje áreiöanlegri viöskifti.
■ Leitið uyplýsinga hjá nœsta umboösmanni. ■
Best er að auglýsa í Fálkanum
Munið Herbertsprent. Bankastr.
Hann var lágur maður vexti, en gildur og
hnellinn og bersköllóttur. AndlitiS var rjótt,
hörundiS sljett og undirhakan var eins og
áminning um, aS liann vanrækti ekki þarfir
líkama síns. Á stríSsárunum hafSi hann orS-
iS fulitrúi í ríkisfjárhirslunni og þar sat
hann daglega frá klukkan tiu til fjögur og
undirritaSi ýms skjöl og sendi þau áfram til
yfirmanns síns, sem einnig undirritaSi þau.
Á leiSinni milli þeirra tveggja var einhvers-
staSar maSur, sem í raun og veru las öll
þessi skjöl, en Colman hafSi aldrei veriS svo
afskiftasamur aS komast aS því hver þessi
„einhver“ eiginlega væri.
Á stríSsárunum snemma liafSi hann kom-
ist aS í sljórnardeildinni sem sjálfboSaliSi
og unniS þar aukavinnu og síSan liafSi hann
lialdiS þessari stöSu fyrir lítil laun. En í
framkomu var liann eins og hver annar
háttsettur embættismaSur og margir hjeldu
aS hann hefSi starfaS í ríkisfjárhirslunni
alla sína æfi.
En í dag hafSi hann orSiS aS breyta venju,
vegna hins óvanalega atburSar, sem brúS-
kaup ávalt er. í staS litla borSsins, sem liann
var vanur aS snæSa árhít viS ásamt dóttur
sinni, var nú komiS stærra liorS, sem var
alstráS blómum og hlaSiS krystalglösum og
silfurorSbúnaSi. Coleman fanst eins og ár-
bíturinn hefSi veriS hafSur af honum.
„Eru koffortin hans Waltons komin, Par-
er?“ spurSi hann gamla brytann gráhærSa.
„Já, þau komu snemma í morgun“.
„Þegar Walton kemur aftur frá vígslunni
verSiS þjer aS lijálpa honum aS hafa fata-
skifti, Parker. Þjer getiS veriS viss um, aS
hann dregur ekki af vikaskildingnum. Ilann
er maSur sem er vanur óhófi — góSan dag-
inn, elskan min“. SiSustu orSin mælti hann
til dóttur sinnar, sem kom inn í stofuna í
þessum svifum.
ÞaS eru ekki margar konur, sem eru feg-
urstar á morgnana, en Dóra Coleman var
ein af þeim fáu. Hún var ungleg eins og
harn þegar liún skundaSi til föSur síns og
kysti liann.
„Hvernig hefir þú sofiS? BrúSurin ljóm-
ar eins og sól, jafnvel þó aS hann hellirigni
eins og í dag. Er þaS ekki?“
„Jeg er handviss um aS jeg verS gæfusöm“,
sagSi liún og horfSi brosandi á liann.
I sama bili kom Lawford Collett inn í
stofuna. Hann hafSi veriS heppinn í mála-
flutningsstörfum sínum og auk þess veittist
honum sú virSing aS vera lögfræSilegur
ráSunautur Colemans. Hitt var minna um
vert, aS hann var eini systrungur Colmans
og frændi Dóru, því aS í augum Colemans
var ráSunautsstarfiS fyrir öllu öSru.
Nú kom Rex Walton, Joan systir lians og
Jimmy Sepping. Rex var þreytulegur og úti
á þekju, en andlit lians liýrnaSi er liann
gekk til heitmeyjar sinnar og stóSu þau
saman um stund í einu gluggaútskotinu og
ræddu sjer.
„Ó, Sepping liöfuSsmaSur“. Utan Scotland
Yard var Coleman eini maSurinn, sem
mundi herstöSu Jimmys. „EruS þjer kom-
inn liingaS til þess aS gæta aS brúSargjöf-
unum?“
Coleman var aldrei skemtilegur þó aS
hann reyndi aS vera fyndinn, en Jimrny
brosti góSIátlega. „Mjer hefir skilist, aS lijer
væri engai brúSargjafir“, sagSi liann og
Coleman kinkaSi hátíSlega kolli viS þvi.
„ÞaS er mjög hyggilegt, einstaklega hyggi-
legt“, sagSi hann. „Walton er vellríkur maS-
ur. og þvi þá aS láta vini sina vera aS reita
sig inn aS skinninu? HvaS gætum viS gefiS
lionum, sem hann gæti ekki veitt sjer sjálf-
ur?“
„Fiskhnífa", sagSi Joan blátt áfram. „ÞaS
er ekki sá maSur til, sem kaupir fiskhnífa
handa sjálfum sjer. Og þessvegna hjelt jeg
á einni tylft meS mjer, sem jeg ætla aS
gleSja brúShjónin meS!“
Coleman gat aldrei felt sig viS Joan, og
hann gerSi aldrei tilraun til þess aS leyna
ógeSi sínu á henni. Hún liafSi til aS bera alt
þaS sem tískan bar í skauti sínu, alt sem
honum fanst ógeSfelt í fari ungra kvenna.
„Þá erum viS öll — Parker!“ Hann kink-
aSi kolli íbyggilega, gekk til Dóru og Rex
Walton og leiddi hana til sætis viS borSiS.
Jimmy sat á hægri hönd Joan, en Law-
ford Collett sat til vinstri viS hana.
„Hefir þjer tekist aS veiSa upp úr Rex
livert brúSkaupsferSinni er heitiS?“ spurSi
hann stúlkuna.
Hún liristi höfuSiS. „Hann þegir eins og
kúskel. Jeg veit ekki einu sinni livaS hann
ætlar aS gefa henni í morgungjöf; en þaS
hlýtur samt aS vera eitthvaS merkilegt og
sjaldgæft, því aS þaS hefir veriS ös af gim-
steinakaupmönnum í Cadogan Place í heil-
an mánuS, og jeg veit aS Rex liefir gert aft-
urreka perlufesti, sem kostaSi um tvö þús-
und pund, vegna þess aS honurn fanst hún
ekki nógu góS-------“
NiSurröSunin á því sem átti aS gerast
fyrri hluta dagsins var ofur einföld. Eftir
borgaralegu vígsluna áttu brúSir og brúS-
gumi að koma aftur aS Portland Place til
þess aS hafa fataskifti. Stóri langferSabíll-
inn hans Waltons átti aS vera tilbúinn meS
öllum farangrinum, og svo áttu ungu hjón-
in að aka af stað, — eitthvað út í bláinn.
Enginn vissi hvert.
Augu þeirra Jim og brúðgumans mættust
og Jimmy brosti. Rex leið vel, þrátt fjTÍr
geSshræringuna kvöldiS áður og hann gat
varla liaft augun af hinni yndislegu ungu
konu, sem sat til liægri við Goleman. — —■