Fálkinn - 06.06.1931, Blaðsíða 12

12
FÁLKINN
— Er konan yffar heima?
— Jeg veit ekki. En nú skal jeg
gá aff því.
L

Hversvegna Ijetuff þjer kaffið
á stól?
Leigjandinn: — Þaff var svo veikt,
aff jeg bauð þvi að setjast.
— Afi, varst þú í örkinni hans
Nóa?
— O, sussu nei, drengur minn. ,
— Hvernig bjargaðistu þá úr flóö-
inu?
— Þjer eruff grunaöur um aff ha/a
stolið gullúri, en vegna þess aö sann-
anir vantar verff jeg afí sýkna yffur.
— Má jeg þá hajlda úrinu?
Skrítlur.

Adamson.
144
Adamson gabb-
ar þefarann.
— Æ, jeg kom ekki heim fyr en
klukkan fjögur í morgun.
— Hvaö segir konan, þegar þú
kemur svona seint heim?
— Ekkert. Jeg á enga konu.
— Hversvegna kemurðu þá svona
seint heim?
— Heyriö þjer, hann er farinn aff
rigna. VUjiÖ þjer ekki bíffa viff og
borða hjá mjer miödegisverö?
— Nei, svo mikiff rignir hann
ekki.
— Mjer finst þú standa á tánum,
þegar þú kyssir mig Valborg. Þú hef-
ir víst aldrei veriff trúlofuö lífvarð-
arliöa?
— Fyrirgefiff þjer, lögreghtþjónn.
Þjer muniff ekki hafa sjeð konu, sem
enginn drengur var meö, þvi aö jeg
er drengurinn, sem átti aff vera meff
henni.
— Konan mín er einstalílega bjart-
sýn, hún er nefnilega sangvínsk, skal
jeg segja yffur.
— Sangvínsk, er þaff satt. Og þó
talar hún íslensku eins og hún væri
fœdd og uppalin hjer á landi.