Fálkinn - 30.01.1932, Qupperneq 3

F A L K 1 N N
$
VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM.
Ritstjórar:
Vilh. Finsen og Skúli Skúlason.
Framkvæmdastj.: Sravar Hjaltested.
Aðalskrifstofa:
Bankastræti 3, Reykjavik. Sími 2210.
Opin virka daga kl. 10—12 og 1—7.
Skrifstofa i Oslo:
Anton Schjötlisgado 14.
Blaðið kemur út hvern laugardag.
Áskriftarverð er kr. 1.70 á mánuði;
kr. 5.00 á ársfjórðungi og 20 kr. árg.
Erlendis 24 kr.
Allar áskriftir greiðist fyrirfram.
Auglýsingaverð: 20 aura millimeter
Herbertsprent, Bankastræti 3.
Skraddaraliankar.
Allir kannast við manninn, sem alt-
af er að flýta sjer, altaf hefir svodd-
an ósköp að gera og altaf er að verða
of seinn. Ho'num þykir gaman að
því, að láta aðra sjá hve mikið hann
hafi að gera og í einfeldni sinni
heldur hann að að hinir vesaling-
arnir, sein minni asinn er á, falli í
stafi yfir dugnaðinum og afköstun-
um.
En þeir eru fáir, sem falla í stafi.
Því að af ávöxtunum reyna menn
að þekkja þá, og ávextirnir eru oft
rýrir hjá þessum sjálfsímynduðu
hamhleypuin, sem flýta sjer altaf.
En hversvegria flýta þær sjer? Vegna
þess að þær eru að verða of seinar.
Annaðhvort setja þær sjer meira
fyrir en þær eru menn til, eða taka
ekki til starfa fyr en á síðustu
stundu, þegar þær eru orðnar of
seinar.
Þeir eru brjósumkennanlegir þess-
ir menn. Þvi að það er algild regla,
að verk sem unnið er þannig, að
maðurinn finni að hann er að flýta
sjer, vinst bæði ver og seinleg-
ar en ef hánn flýtir sjer ekki.
„Aldrei skyldi seinn maður flýta
sjer“, segir máltækið og þetta mál-
tæki er óefað sprottið af munni ein-
hvers athuguls áhorfenda, sem sá
mann vera að flýta sjer þannig að
hann vissi af þvi.
Þeir menn, sem vinna bæði fljótt
og vel muna aldrei eftir því, að þeir
eru að flýta sjer. Vinnan sjálf gefur
þeim ekki tóm til að hugsa um það.
Þetta eru afkastamennirnir. Þeir
hafa aldrei orð á því, að þeir sjeu
að flýta sjer og þeir hafa altaf tíma
tii alls, innan hæfilegra takmarka.
Vinnan veitist þeim ljett og þeir
ganga ekki til sængur dauðlúnir og
úfnir á sálinni, eins og hinir aum-
ingjarnir, sem hafa snúist á hnakka
og hæli allan daginn og ofreynt sig
á því að vinná verk, sem þeir voru
orðnir of seinir með. Því þetta: að
vinna á eftir tímanum er bæði and-
leg áreynsla og líkamleg og svo
þurfa þeir altaf að vera að líta á
klukkuna. Maðurinn sem vinnur á
undan timanuin þarl' aldrei að líta
á klukkuna, hann vinnur sjer hægt
og reynir miklu minna á sig og vinn-
ur hetur. Hann þarf aldrei að ótt-
ast að rekið sje á eftir honum og
hann getur áValt skilað vinnu sinni
á rjettum timá.
Og aldrei er sagt um hann: „Skelf-
ing liefir hann mikið að gera! Nei,
en menn verða þess varir með tím-
anum, að þáð liggur mikið eftir
hann. Um hiún er sagt: „Skelfing
hefir hann iníkið að gera — og þó
liggur ekkert eftir hann!“
í s I e n s k
Ávarp til
Við undirrituð höfuni tekið að
okkur forgöngu þess, að haldin verði
„íslensk vika“ um land alt á þessu
ári. Við leyíum okkur hjer með að
beina þeirri beiðni til allra lands-
inanna, að þeir veiti aðstoð sína til
þess, að viðleitni þessi megi að þvi
gagni koma, sem til er ætlast. En
tilgangurinn er fyrst og fremst sá,
að sýna það og sanna, hverjir mögu-
leikar eru á því, að þjóðin búi sem
mest að sínu. Hitt liggur ef til vill
l’remur í augum uppi, að henni er
það lífsnauðsyn, ekki síst i slíku ár-
ferði sem nú er.
Margar menningarþjóðir, og þar á
meðal frændþjóðir okkar, hal'a fyrir
allmörgum árum hafist handa um
slíka starfsemi sem þessa. Og hefir
henni verið haldið áfram árlega. En
það i fyrsta skifti nú, sem gang-
skör verður gerð að því, að hvetja
alla íslensku þjóðina til þess að
kaupa og nota eingöngu islenskar
vörur í eina viku og reyna hvernig
henni gefst það. Mætti þá af því
leiða að íslendingar sannfærðust um
það, að meira mætti einnig nota af
íslenskum nauðsynjavörum aðrar
vikur ársins en gert hefir verið hing-
að til. En því meiri þörf er samúð-
ar og skilnings allra landsmanna um
framkvæmd þessa máls, sem verkið
er seinna hafið.
Vitanlegt er, að á undanförnum
árum hafa verið keyptar inn í land-
ið vörur fyrir ógrynni fjár, sem
komast hefði mátt hjá að allmiklu
leyti, ef í þeirra stað hefðu verið
notaðar samskonar vörur íslenskar,
sem til voru i landinu. Og enn meira
hefði mátt spara af þessum útléndu
vörum, ef þjóðin hefði fyr hafist
handa um að framleiða fleiri vöru-
tegundir til eigin nota úr efnivörum
þeim, sem til eru i landinu, í stað
þess að selja efnivöruna óunna úr
landinu og kaupa hana síðan frá
öðrum löndum tilbúna til notkunar
fyrir miklu hærra verð.
Jafn augljóst er þá einnig það, að
hver sú króna, sem greidd er út ú
landinu að nauðsynjalausu, á sinn
þátt í því, að erfiðari verður þjóð-
arhagurinn og atvinna i landinu
minni en ella gæti verið. Eins og nú
standa sakir, er sjerstök ástæða til
alvarlegrar og almennrar ihugunar
um þetta efni, þegar telja má, að
allar þjóðir keppi að þvi að verða
sjálfum sjer nógar — ekki aðeins
með frjálsum samtökum eins og hjer
er um að ræða, heldur og einnig með
margvislegri löggjöf og ihlutun
stjórnarvalda.
Ráðgert er að hafa „íslensku vik-
una“ frá 3. til 10. apríl næstkom-
andi. Til undirbúnings henni er
okkur nauðsynlegt að afla sem bestra
upplýsinga um allar þær íslensku
iðnaðarvörur, sem á boðstólum eru,
semja og gefa út heildarskrá yfir
þær, þar sem sje einnig getið, hvar
þær eru framleiddar og' seldar í
heildsölu. Það eru því vinsamleg til-
inæli okkar til allra þeirra, sem
framleiða íslenskar vörur til sölu, að
þeir sendi okkur tafarlaust itarlega
skýrslu um vörur þær, er þeir hafa
að bjóða. Skýrslur þessar iná senda
til framkvæmdanefndar „íslensku
vikunnar" Lækjartorgi 2. Rvík. Sími
1292.
Vöruskrá sú, sem s'amin verður
eftir skýrslum þessum verður sið-
an send til allra verslana á landinu,
svo tímanlega, að þeini geti gefist
lcostur á að afla sjer þeirra vöru-
tegunda, sem þær búast við að geta
selt í „lslensku vikunni" eða siðar
meir.
Nefndin væntir þess fastiega, að
allar verslanir á landinu bregðist vel
við þessu, eiinfremur að þær sýni
ekki erlendar vörur i gluggum sín-
a v i k a n,
íslendinga.
um á meðan „íslenska vikan" stend-
ur yíir, heldur aðeins islenskar.
Jafnlramt er þess óskað, að allir
sölumenn geri sitt ítrasta til að selja
aðeins íslenskar vörur þann tíma.
Nefndin mun að fremsta megni
styðja verslanir til þess að árangur-
inn geti orðið sem bestur, meðal
annars með því að láta þeim í tje
vel gerð auglýsingaspjöld til notkun-
ar á þessu tímabili.
Einnig væntir nefndin aðstoðar
allra íslenskra lilaða, timarita og út-
varpsstöðvar Islands til þess að
greiða fyrir góðum framgangi þessa
máls. í leikhúsinu í Reykjavik verð-
ur sýnt íslenskt leikrit, þar sem vak-
in verður athygli almennings á „ís-
lensku vikunni" og kvikmyndahús
bæjarins munu einnig leggja sinn
skerf til þessa máls.
íslensk málverkasýning verður
opnuð í Reykjavík, þegar vikan
hefst, og ef til vill fleiri sýningar.
Póststjórnin hefir gefið loforð um
að bæta inn í póststimplana þessum
hvatningarorðum „Kaupið íslenskar
vörur. Notið islensk skip“.
Alls þessa — og margs fleira —
teljum við, að við muni þurfa til þess
að samstarfið milli framleiðendg,
verslana og neytenda geti orðið sem
best og árangurinn sem mestur.
Hjer er aðeins um byrjun að
ræða, en tilgangurinn er að halda
slíkri starfsemi áfram eftirleiðis ár-
lega. Og það mun gert verða í þeirri
trú, að landsmenn geta að miklu
leyti búið að sínu. Þeir eiga að gera
það, og þeir verða að gera það, þeg-
ar önnur sund lokast.
Heitum við hjer með á alla góða
íslendinga að veita traust og fylgi
góðu málefni. Minnist þess, að betra
er hjá sjálfum sjer að taka en sinn
bróður að biðja.
Reykjavík, 21. jan. 1932.
Helgi Bergs
vegna Sláturfjelags Suðurlauds.
Valgarður Stefánsson
vegna Verslunarmannafjel. Merkúrs.
Halldóra Bjarnadóttii
vegna heimilisiðnaðarins
Tómas Jónsson
vegna fjel. Matvörukaupmanna.
Brynjólfur Þorsteinsson
vegna Verslunarmannafjel. Rvikur.
Aðalsteinn Kristinsson
vegna Sambands tsl. samvinnufjel.
Tómas Tómasson
vegna fjelags ísl. stórkaupm.
Sigurjón Pjetursson
fyrir hönd klv. „Álafoss“.
Sigurður Halldórsson
vegna iðnaðarins.
MVRTl IIANN TIL Engum, sem
I>ESS Afí NÁ í litur á nivnd-
KENSLUBÆKUR? ina af þessum
--------——------- brosandi ung-
lingi mundi til hugar koma, að hann
væri morðingi. Því að það er glað-
lyndið og góðmenskau. sem skin úl
ur andlitinu, öllu öðru fremur. Eigi
að siður situr þessi piltur nú í fang-
elsi, sakaður um morð. flann heiíir
Sxvank, og myndin er tekin í fanga-
klefanum, þar scm pilturinn bíður
dóms fyrir morð að yfirlögðu ráði,
til þess að rænr. skólafjelaga sinn
bókum hans.
Tíl lesendanna.
Með næata tölublaði Fálk-
ans verður gerð nokkur brevt-
ing á efnisvali og efnisröð, og
væntum vjer, samkvæmt feng-
inni reynslu, að lesendunum
þyki þær allar til bóta.
íslenskar myndir, sem fram
að þessu hafa verið á bls. 4
verða framvegis á bls. 3, ásamt
Skraddaraþönkum. En á bls.
1 hefst heila sagan í blaðinu og
tekur yfir nokkurn hluta næstu
síðu. Verður sagan þriðjungi
lengri en áður og er þessi breyt-
ing gerð með tilliti til þess, að
úr miklu meira er að velja af
(/óðiuri sögurn, ef valdar eru
lengri sögur, en nú eru i blað-
inu. Mun blaðið geta birt úr\’al
al' útlendum sögum eftir fræg-
ustu höfunda, svo og spennandi
sögur um ýms efni. — Á hls. 5
verða smágreinar (Alveg hissa)
o. fl.
A næstu opnu (bls. (j—7)
verður auk sunudagshugleiðing-
ar og útlendra og innlendra
fróðleiksgreina, löng grein með
mörgum myndum um innlent
eða útlent efni. Myndaopnan í
miðju blaðinu helst óbreytt, en
skrítlurnar flytjast á bls. 10,
barnadálkurinn verður á sama
stað og áður en kvennadálkur-
inn flyst á bls. 12 og verður
auki.nn þannig, að hann gengur
á næstu blaðsíðu, yfir sögu.
birtast þar að staðaldri matar-
uppskriftir, sjerstaklega leið-
beiningar um meðferð innlendra
fæðutegunda.
/ næsta blaði birtist m. a.
sagan „Sárið ólæknanlega“ eft-
ir ungverska rithöfundinn Ka-
rohj Kisfaludi og grein með
mörgum myndum um nýju
landsímastöðina í Reykjavík og
sjálfvirku bæjarstöðina.