Fálkinn - 13.08.1932, Blaðsíða 5

F Á L K 1 N N
o
ekki kynna konunni minni aðra
en þá, sem jeg þekki e'ða hefi
heyrt getið að góðu. Mjer datt
í liug, að þjer þektuð hann frá
Singapore og gætuð sagt mjer
eitthvað af honum.
— Jeg hefi hitt svo marga,
svara'ði jeg og fór undan í flæm-
ingi. Ef til vill kannast jeg vi'ð
liann þegar jeg sje hann aftur.
Jeg ætla að fara á gistihúsið í
kvöld og tala við hann og sjá
hvort jeg þekki hann.
Það er einstaklega vel liugs-
að, sagði Howard — má jeg hæta
í glasið ?
Jeg hafði ekki hugmynd um
hvað jeg ætti að taka til bragðs.
Þessi Fulmer var ekki koininn
erindisleysu alla þessa leið. Yit-
anlega ætlaði hann að nota sjer
hræðslu Kitty sem vopn og hafa
út úr henni fje —- til þess að
hefna sín. Seinna um kvöldið sat
jeg einn úti á svölunum í djúp-
uin hugsunum þegar Ivity kom
þangað mjer að óvörum og stakk
einhverju í lófann á mjer. Mjer
til mikillar furðu voru þetta gim-
steinar, hringir og hálsband —
ef til vill sextiu punda virði alls.
En henni virtist vera alvara.
— Hjerna, hvíslaði hún —
taktu þetta og komdu fyrir hann
vitinu. Frank hefir aldrei sjeð
það, þvi að það hefir verið læst
niðri. Þú ætlar á gistihúsið i
kvöld, er það ekki?
— Sagði maðurinn þinn þjer
það? spurði jeg íorviða.
— Nei, en jeg lieyrði það.
Hvernig gast þú----------?
Teruda stóð á hleri og
heyrði alt. Teruda hlustar altaf,
þessir fmalajar htusta altaf og
þessvegna vita þeir svo margt.
Þeir látast ekki skilja ensku —
en þeir skiija. Og það er gott livað
Teruda snertir, hann er hund-
trj'ggur. Jeg treysti lionum að
fullu. En gerðu eins og þú getur
í kvöld. Jeg treysti þjer.
Jeg vorkendi henni og fór á
gistihúsið. Jeg spurði syfjaðan
þýskan dyravörð, hvort Fulmer
væri við. Hann sendi Kínverja
upp til að gæta að. Svo var injer
visað upp á aðra hærð, inn gang-
inn og í herbergi þar.
öðrumegin í herberginu var
rúm, firrim fet frá glugganum.
Á rúmstokknum sal Fulmer
langur drjóli, loginleitur og gul-
ur á hörund.
Dr. Kompers? sagði hanii
um leið og liann stóð upp.
Gerið svo vel og fáið yður sæti!
Hann benti á stól.
Þjer munuð vera kunningi
ivitly Meloney? sagði hann bros-
andi.
- Kunningi frú Howard, eigið
þjer við ? svaraði jeg stuttur i
spuna.
Mjer skjátlast. Jeg hjelt að
jeg hefði hitt yður í Singapore
og að þjer þektuð Ivitty og mig.
En ef til vili hafið þjer gleymt
þessu, það eru líka ein tvö ár
síðan.
— Hvert er erindi yðar hirig-
að?
Frank Iloward verður
skeml þegar hann heyrir um
sambúð mina og Kitty í Singa-
pore —- og að þjer vitið um liana
líka.
Við skulum snúa okkur að
málefninu, svaraði jeg. Hvað
ætlið þjer að gera?
Ekkert sjerstakt, læknir.
Jeg rakst liingað af lilviljun og
langar til að gera Ivitty og mann-
inum hennar heimsókn annað
kvöld klukkan níu.
Og þvinga af lienni fje,
alveg eins og af frú Hunterdean!
Jeg aðvara yður lijer með!
— Gerið þjer svo vel að fara
varlega. Jeg liefi skammbyssu
hjerna. Farið þjer hægl, góði
læknir. Jeg var á hans valdi. Jcg
sýndi Jionum dýrgripi Kitty cn
hann gerði ekki annað en hlæja,
— Jeg get ekki tekið þetta frá
lvitty, svaraði liann og kveikti í
sigarettu. — Eill þúsund pund
eða jeg segi Howard alt — og
ineira til. Jeg hýst ekki við að
þeim þyki það gaman, hvorki
lionum nje henni — hann sem
stal henni frá mjer. Þjer ætlið
máske að borga, úr því þjer kom-
ið hingað?
— Hvorki jeg eða frú Iloward
höfum þessa peninga. En takið
eftir orðum minum, Fulmer. Jeg
geri ait til þess að stöðva yður.
Vitanlega, jeg skil það, en
það stoðar ekki. Viljið þjer gera
svo vel að opna dyrnar snöggv-
ast, þá skal jeg sýna yður.
Jeg opnaði dyrnar og sá stór-
an Hindúa fyrir utan, með hogna
sveðju við belti. Jeg Jokaði hurð-
inni aftur.
Þetta er Gonga, hann fylg-
ir mjer eins og rakki og gætir
mín. Hann sefur við dyrnar hjá
mjer á nóttunni og eltir mig i
fárra skrefa fjarlægð allan dag-
inn. Og lítið þjer á gluggann
þar kemst enginn inn. Hann hef-
ir setl grindur fyrir. Jeg ætla
mjer ekki út úr þessu herbergi
fyr en klukkan 9 annað kvöld,
svo að jeg er örugguiv Gonga
býr mjer til allan mat og fer
ekki lengra en lijer út á ganginn.
Ilvað ætlið þjer að gera. Skjóta
mig á leiðinni til Howai'd á
morgun, með Gonga rjett á eft-
ir mjer. Það væri ekkert skemti-
legt, hvorki fyrir yður nje aðra
sem reyndu það.
Hann hafði sjeð við öllu fyrir-
tram og um leið og jeg fór leit
jeg á gluggann. Þar var ómögu-
l< gl að komast inn, eins og hann
bafði sagl.
Þegar jeg kom aftur til skála
Howards hvislaði Teruda. að
Tuan-porambuan húsmóðir
hans biði mín. Jeg fann liana úti
í horni á svölunum og ljekk
henni dýrgripina aftur. — Hjer
sloðar ekkert nema þúsund pund
sagði jeg. — Jeg get ekkert meira
gert.
Það var hrygðarmynd að sjá
liana. Hún skalf frá hvirfli til
ilja.
— Jæja þá verð jeg að stöðva
liann, sagði hún máttfarin.
Jeg verð að afstýra því, að hann
tali við manninn minn.
Daginn eftir var hún veik og
með hita. Alvarlega veik og jeg
hafði nóg að hugsa að stunda
hana. Teruda gekk út og inn
þögull eins og svipur. Jeg var
hræddur um að hún færi að tala
óráð og tók Teruda afsíðis.
Gætið hennar, Teruda og látið
hana ekki tala þegar maðurinn
hennar er við!
Howard var mjög órótt út af
konu sinni. Hann bað mig um
að koma út á svalirnar þegar
Fulmer kæmi, svo að við gætum
drukkið glas saman allir.
Hversvegna viljið þjer taka á
móti honum. Þjer þurfið þess
ekki og úr því að konan yðar er
veik, er miklu nær, að þjer sje-
uð hjá henni.
—Fulmer sagði að það væri
áríðandi að hann fengi að tala
við mig, svaraði hann hægt, —
svo að jeg má víst til.
— Jeg fór á gistihúsið í gær-
kvöldi, sagði jeg og ljest vera
rólegur. — Og nú kannast jeg
við manninn. Það er hættulegur
maður og gerir eitthvað ilt af
sjer hvar sem hann kemur. Mjer
væri kært að þjer neituðuð að
tala við hann.
— Get það ekki, úr því að
hann segir, að málið sje áríðandi.
Jeg óska þess eins, að þjer sjeuð
viðstaddur líka, svo við sjeum
þrir.
Jeg gat ekki maldað i móinn
frekar. Klukkan sex um kvöldið
fór jeg inn til Kitty. Hún var i
rúminu, hitinn hafði dvínað og
hún brosti veikt.
— Jeg held að Fulmer komi
ekki þegar á á að herða, sagði
jeg til að hughreysta hana.
Þá gerist kraftaverk, svar-
aði hún og fór að skjálfa.
Það dimdi meðan við vorum
að tala saman. Jeg snæddi einn
með Howard. Teruda gekk uin
beina. Andlit hans var eins og
gríma.
Á eftir gekk jeg út stutta stund
og reykti vindil. Ósjálfrátt reik-
aði jeg að gistihúsinu, staðnæmd-
isl bak við pálmalund og reyndi
að sjá, hvar glugginn væri á her-
bergi Fulmers - en tók þá eftir
skugga, sem klifraði upp að ein-
um glugganum. Það var Malaji.
Hann staðnæmdisl fyrir utan
gluggann nokkrar sekúndur og
skreið svo niður aftur. Jeg gal
svarið að þetta var Terucla. Hvað
var liann að gera þarna? Máske
reyna að komast inn, en árang-
urslaust og því skreið hann ol-
an aftur.
Jeg fó r heim lil Howards.
Hann sat og beið mín á svölun-
um.
— Jeg held að við verðum að
fá okkur gias af viský, sagði
hann og skelti með lófunum.
Teruda kom inn. Andht hans
var eins og steinn.
Ivlukkan varð niu. Við litum
hvor á annan, Howard og jeg.
Einn til? sagði hann og helti
á glösin. Við biðum og biðum
en enginn kom.
Klukkan varð yfir tíu. Howard
brosti. — Jeg liugsa að jeg megi
gleðjast yfir þvi að enginn kom.
Jeg hefi nefnilega aldrei drepið
mann, en jeg ætlaði mjer að gera
það í kvöld. Og hann lagði stóra
skammbyssu á borðið.
Hvað eigið þjer við?.spurði
jeg.
Þjer vitið það ofur vel, læknir.
Maður getur ekki látið óþokka
eins og Fulmer bera út lygar um
konuna sína. Jeg veil alt um
Iíittv — vissi það löngu áður en
við giftustum. Veit að hún er
gull.
En hvað var orðið af Fulmer.
Jeg komst að því morguninn
eftir. Hindúinn stóri, Gonga kom
hlaupandi heim til Howards og
bað um læknishjálp. Hann
reyndi að útskýra: — Enginn
komið iim stóð við dyrnar í
alla nótt gluggarnir negldir
— kom inn í morgun — hann
vaknaði ekki nijög veikur —
ilt í hjartanu — þú verður hjálpa.
Jeg var á gistihúsinu á svip-
stundu. Hindúinn fór með mjer
inn. Fulmer lá i rúminu með
krampadrætti í andlitinu. Hann
var að taka andvörpin. Grind-
urnar voru fyrir gluggunum,
enginn hafði farið þá leið. Það
var dularfult.
— Nú kvelur hann þig aldrei
framar, Kit.ty, sagði jeg. Hún
hrosti felmtursfull og kinkaði
kolli.
Kompers hafði iokið sögu
sinni. — Er það ekki merkilegt ?
Enginn drap hann, að því er best
verður sjeð----------
Ofur einfall, sagði dr.
Vroom. Biðið við, þá skal jeg
sýria ykkur. Jeg held jeg skilji
þetta.
Hann stóð upp og fór inn í
skrifstofu sína. Eftir stutta stund
kom hann aítur með glas, fult
af gulu dul'ti og stuttan bamb-
usreyr. Hann fjekk Kompers
glasið.
— Þú hefir ekki verið nógu
lengi í Indlandi. Eftir tólf tiina
hefir Fulmer verið uppjetinn.
Balladonnablöð eru mikið brúk-
uð af Malajum á Sumatra. Þeir
mylja blöðin, blanda þau takei-
eitri og blása því gegnum bam-
busreyrinn. Teruda hefir ekki
verið nema nokkra mínútur að
blása hættulegasta eitri inn í
herbergi Fulmers - án þess að
nokkur vegsummerki sæist eftir.
Þú sást hann klifra upp að glugg-
anum og gera það, Kompers, en
þú v'issir ekki hvað hann var að
gera. Nú hefirðu lært það.
Ungi læknirinn kinkaði kolli,
en hönd hans titraði þegar hann
tók á geneverflöskunni.