Fálkinn - 13.08.1932, Blaðsíða 10

10
F A \. K I N N
S k r í 11 u r.
Drengurinn (eftir að pabiii hans
hafði lekið í lurginn á honum): —
Marama, en livað okkur gæti liðið
vel saman, ef þú hefðir aldrei gifsl
honum pabba!
Adamson
199
Adamson hittir
altaf.
- Hugsaðu þjer ef það væri brot-
ist inn hjá okkur meðan við eruin
að lieiman.
Ilvað gerir það til. Sem betur
/er ern allir peningárnir í vasa min-
um.

Með hverju hefi jeg móðgað
þig?
— Æ, það man jeg ekki — en jeg
skal (ihlrei glegma þjer því.
Uppfundning tit þess að Ijetta
ii foreldrunum.
Mamma, jeg ætldði bara að spyrja
þig, hvort hann litti bróðir megi
klifra npp i trjeð.
Þessar ngju megrimarpilliir hafa
dugað kontiiuii minni svo vel, að nú
hefir hún Ijest um 20 pund. Viljið
þjer fú það sem afgangs er?
- A'ei, jeg á konu sjálfur.
í rakaranámi:
Meistarinn: — Nú verðurðu að
gæta þin vet, drengur minn, svo að
þii skerir þig ekki.
— Þetta slifsi handa sgni gðar, á
það að vera langt eða slntt?
—■ Svo langt sem mögulegt er. Hann
vex svo fljótt upp úr fötunum.
Þegar . leikfimiskennarinn . i . út-
varpinu .var .forfallaður og fjekk
slöngumanninn til að kenna fgrir
sig.
— Köttur fram undan! Það boðar
ógæfu.
Ráð lianda fólki, sem ekki vill fái
sjer kalt stegpibað.