Fálkinn - 13.08.1932, Blaðsíða 13

K A L K 1 N N
13
„Deulschnatioiialer lJandlungs-ge-
hill'en Verbánd“, sem er lang öflug-
asta vershinarmannafjelag í Þýska-
lándi hefir aðalaösetur sitl í stór-
liýsi þessu í Hamborg. —
Eru liarna skrifstofur fjelagsins,
skólar o. l'l. en starfsemi þess er
alar fjölþælt, seni kunnugt er.
Meðal annars hefir fjelagiö marg-
jjœtta tryggingarstarfsemi fyrir fje-
laga sína, sparisjóði, verslunarskólá,
upplýsingarstöðvab, ráðningarskrif-
slofur, blaða og bókaútgáfu o. fl.
Þar að auki hel'ir fjelagið inörg
hressingarhæli fyrir meðlimi sina.
Anton Wichmann, sem var gestur
Verslunarmannafjelagsins Merlair
hjer um nokkurn tíma í vetur er
starfmaður bjá |iessu öfluga fjelagi.
Uúinenskur verkfræðingur, Martin
Simsinovici að nafni, segist hafa
fundið upp einhverja vjel, sem geri
oss mögulegt að svifa um í loftinu
eftir vild. Gallinn er bara sá, að
Martin þessi segist ekki enn geta á-
byrgst okkur, aðvið getum lent aftur
á jörðinni án þess að drepa okkur.
I>að er ekki öll vitleysan eins.
TÍTVPRJÓNA KONG URINN
Það er kvartað undan því nú á
tínnun, að samkeppnin sje svo mikil
í öllum greinum, að enginn geti haft
atvinnu sína í friði fyrir samkeppni
annara. En skyldi ekki töframaður-
inn Energo Wisnetsky frá Wien vera
nokkurnveginn viss um, að fá að
bafa atvinnu sína í friði? Hver at-
vinnan er, má sjá á myndinni. Hann
er með yfir 2000 títuprjóna i bjórn-
um á sjer, á handleggjum, maga,
bringu og baki og það er þetta, sem
heldur lífinu í honum. Fevðast hann
bæ úr bæ, eins og lifandi prjóna-
koddi og heldur sýningu á sjer og
fær góða borgun fyrir. Skyldi nokk-
ur vilja keppa við hann?
Drotningin
í Lívadiu.
hurtu irá landinu. Faðir minn heitinn var
aftur á móti alt öðruvísi. Hann þráði ætíð
að verða konungur, og þegar afi minn var
dáinn fór hann þegar að vinna að því sem
harni nefndi rjettindi sín.
Pattbi var ekki sjerlega gáfaður. En hann
var þrár. llann var sannfærður nm að hann
ætti að vera konnngur og eins og þjer þekk-
ið, að ef maður er sjálfur sannfærður um
eitthvert málefni finnast ætíð einliverjir, sem
vilja halda með málefninn, liversu heimsku-
legt sem það er“. Hún þagnaði. „Þegar gamli
kommgurinn var dáinn“ hjelt hún áfram,
og faðir Pedros varð konungur breyttust
aðstæðurnar í Livadíu. Skattarnir hækkuðu
jafnl og þjett, og iandið varð fátækara og
fátækara. Geklc á þessu þar til nokkrir menn
komu sjer saman um að reynandi væri að
gera einhverja breytingi.. Jeg held að þeir
h’afi ekki haft svo mikið álil á föður mín-
um, heldur hafi þeir hugst.ð sem svo að
verra gæti ástandið ekki orðið“.
„Hinn sögulegi hæfileiki yðar er mjög að-
1 iðandi“, sagði Tony. „Þjer eruð alveg
hleyp'dómalausar“.
Isabella tók á móti hólinu í einlægni. „Jeg
þekti pabba vel, eins og þjer skiljið", sagði
luin. „Hann hefði orðið mjög slæmur kon-
ungur Hann var venjulega undir áhrifum
víns“.
Tony kjnkaði kolli. „Flestir landflóttakon-
ungar verða drykkjumenn. Sennilega gora
þ 'ir þ. ð til þess að halda vonum sínum við“.
„I Iyað föður mínum viðkemur, var það
okki aðeins drykkjuskapur“, hjelt Isabella
áfram. „Menn liefðu okki kært sig um það.
Þcir eru vanir því í Lívadíu. En liann lenti
vanalega í rifrildi við vini sína á eftir og
það spilti mjög fyrir honum. Einu sinni liafði
liann marga áhangendur, en þeir hættu við
liann, og álitu liann ófæran. Síðan kom ein-
um þeirra i luig að stofna lýðveldi. Hann
hafði í fyrstu fáa áhangendur, þeim fjölgaði
brátt, því þeir sem fjellu frá liinum flokk-
unum snerust til fylgis við bann, og urðu
þannig lýðveldismenn að lokum sterkasti
flokkurinn. Pabbi vildi lengi vel ekki gef-
ast upp, því liann var þrár, eins og jeg sagði
áðan, og jeg held að liann hafi ekki vitað
hvað ótli var, og var það að mínu áliti, besti
kostur bans. Hann bjelt áfram þángað lil
enginn var lengur á lians bandi, og slapp að
'lokum með naumindum úr landi“.
„Og hvað gerðuð þjer á meðan stóð á þess-
mn óevrðum“. spurði Tony.
„Ó, svaraði Isabella. „Jeg bjó í París með
fóstru minni“ ungfrú W.atson.
„Hvað segið þjer?“ þessari sem ekki var
heima í Long Acre?“
Isabella kinkaði kolli. „Hún var bjá mjer í
fimlán ár. Pabbi hafði búið í London á sín-
um yngri árum. Hann staðhæfði síðan að eng-
um væri betur treystandi en Énglendingum,
af því að þcir væru svo kaldir og rólegir.
Þegar svo móðir mín dó rjeði hann ungfrú
Wátson lil að annast mig, og ljet hana ráða
öllu nm uppeldi mitt“.
„Ef dæma skal eftir árangrinum þá hefir
faðir yðar verið mjög heppinn í valinu“.
„Hún er ágætis kona“, sagði Isabella með
sannfæringu. „Mjer þætti fróðlegt að vita
hvað orðið hofði úr mjer án liennar. Faðir
minn heimtaði ætíð að þjónar okkar kæmu
fram, eins og jeg vteri i raun og veru drotn-
ing, og annað fólk þektum við ekki. Ef ung-
frú Watson hefði ekki verið, þá mundi jeg
sennilega hafa trúað þessu öllu eins og nýju
jieti“. Hún þagnaði, og var sem hún rifjaði
upp í huganum flóttann, sem hafði tekist svo
vcl. Síðan lijelt hún áfram: „Jeg var ham-
ingjusöm þangað til Pliilip rak hana úr vist-
inni“.
„Er Pliilip frændi fljótfærni maðurinn frá
Richmond lystigarðinum ?“
„Já. Hann er móðurbróðir minn, og
hcitir í raun og veru Sé greifi. Hann kom
til okkar eftir að páhbi særðist. Ilann er
andstyggilegur maður fullur af hatri og ilsku,
en föður mínum þótti vænt um hann af því
að hann var eini maðurinn, sem umgekst
hann eins og lvann væri konungur. Pliilip
frændi smjaðraði fyrir lionum og fjekk hann
nð lokum lil þess að gera liann að fjárhalds-
manni mínuni. Fvrsta verk lians eftir að
pabbi dó, var að reka ungfrú Watson brott*.
„Mjer líkar ekki við þennan frænda vð-
ar“, sagði Tonv. „Mjer þvkir vænt um að jeg
liratt honuin al' vagninum“.
„Mjer þykir einnig vænt um það“, sagði
Isabella í oinlægni. „Betur að lúmn hafi
meitl sig duglega. Jeg er hrædd við liann.
Þelta er alt honum að kenna“. Hún titraði
jiegar hún mintist á hann.
Tony reykti þegjandi og beið Jiess að hún
lijeldi áfram.
„Þegar ungfrú Watson var farin, hafði jeg
engan sem jeg gat treyst“, byrjaði hún.
„Philip frændi ljel mig aldrei hafa éyrir á
milli handanna. Og hin eina mannlega vera
sem jeg umgekst var andstyggileg frönsk
kerling, sem ekki gerði annað en njósna um
niig og gerðir inínár allan liðlangan daginn,