Fálkinn - 15.10.1932, Qupperneq 9

F Á L K I N N
lJ
i
Rjell áðui- en ráðslefnan í Laus-
anne hófst í fyrravor, hittiist þeir
í París Herioi ráðherra og enski for-
sn’lisráðherrann Mae Donald og
John Simon nlanríkisráiðherra
Breta. Var talið, að þella væri í
fyrsta skifti eftir ófriðinn, sem
helslii stjórnmálamenn Frakklands
og Englands ræddust við, enda varð
árangur Lausanneráðslefnunnar,
sem hófst skömmu síðar, viðunan-
legur, svo langl sem hann náði. Nú
hafa sömu mennirnir talast við enn
á ng og er tilefni þessa samtals tal-
in vera hin nýja krafa Þjóðverja
um, að mega njóta jafnrjettis við
aðrar þjóðir, hvað vópnaviðbúnað
snertir. lljer á mgndinni sjest Heri-
ot umkringdur af hlaðamönnum í
tilefni af þessum fundi.
Mgndin hjer að neðan er af jarðar-
herjahátíð í Ítalíu. Sgnir hún þá Irú-
arathöfn er hörnin koma með körf-
ur sínar fgltar berjum, til þess að
láta prestinn blessa gfir þau.
Lilla sgslir segir við þá stærri:
Hegrðu: Stúlkan hefir lálið of mikið
af salli og sápu í vatnið. — Það var í
fgrsla sinn, sem hún fór í sjó.
„Ráuða hættan" er orðin alvarlegt um-
lalsefni fólks í Bandaríkjunum, á sama
hátt og Evrópumenn tala mikið um
gulu hættuna. Og vitanlega liggja orð-
in til alls fgrst. En Bandaríkjamenn
liafa máske meiri ástæðu til að tala
um rauðu Iiættuna en Evrópumenn
um þá gulu, því að svo mikið er víst,
að rauðskinnum í Bandaríkjunum
fjölgar miklu meira en hvítum mönn-
um, að því er fæðingar snertir. Fæð-
ingum meðal Indíána fjölgar meira
þessi árin en gerst hefir í meira en
hundrað ár, og þakka Indíánar sjálf-
ir þelta þeim umhótum, sem hinir
hvítu menn hafi gerl á lifnaðarháttum
þeirra. Iljer á mgndinni sjesl lndíána-
fólk, sem hvergi á vísan samastað, en
á aðeins heima í „vagninum sínum“.