Fálkinn - 15.10.1932, Qupperneq 13

F Á L K I N N

Setjið þið saman!
1..........................
2..........................
3 .........................
4 .........................
5 .........................
6 .........................
7 .........................
8 .........................
9..........................
10...........................
11...........................
12...........................
13 .........................
14 .........................
15 .........................
Samstöfurnar
a—a—a—a—an—ar— ar — ar — ar—
ann—an—at—ást—bú—bor'ð—ed— es
—en-—en—er—el—hum-—i—ia.ng—i
—hit—.jangt—lan—lár—mem—rath
—saum—sek—rams—stef—ta — tam
—thal—æð.
Þrenn verdlaun: kr. 5, 3 og 2.
Orðin tákna:
1. Krabbategund.
2. Þar sem eru egg á vorin.
3. Húsgagn sem kvenfóikið á.
4. Leiklistargyðja.
5. Ríki í Austur-Indlandi.
6. Konungsnafn frá Egyptalandi.
7. Fljót i Kina. -
8. Gamall aldingarður.
9. Eyja í Kyrrahafi.
10. Gamall herkönuugur.
11. Fjall í Vestur-Asíu.
12. Þýskur stjórnmálamaður.
13. Bær í Austur-Prússlandi.
14. Ástarvísa.
15. Kvenmannsnafn.
Samstöfurnar eru alls 39 og á að
setja þær saman í 15 orð í samræmi
við það sem orðin eiga að tákna,
þannig að fremstu stafirnir i orðun-
um, taldir ofan frá og niður og öft-
ustu stafirnir, taldir að neðan og
upp, sýni mjög langt íslenskt orð
Slrykið yfir hverja samstöfu um
leið og þjer notið hana í orð og skrif-
ið orðin á listann -til vinstri. Nota
má ð sem d og í sem i.
Sendið „Fálkanum“, Bankastræti
3 lausnina fyrir 15. nóv. og skriíið
langa orðið i horn umslagsins'.
Frá Hollywood berst sú fregn, að
komið hafi til mála að setja niður
kaup kvikmyndaleikaranna mjög
mikið. Eru kvikmyndafjelögin að
bollaleggja þetta í sameiningu. Um
leið er sagt frá því, að kvikmynda-
konurnar sjeu mjög reiðar yfir þessu
tiltæki fjelaganna — og hóti að gera
verkfall ef úr launalækkuninni verð-
ur. En svo sem kunnugt er, hafa
kvikmyndakonurnar sumar mörg
þúsund dollara á viku — en eyða
því öllu, og sumar eru stórskuld-
ugar.
Bræður tveir í New York, Willi-
am 10 ára og Albert 14 ára, urðu um
danginn ósáttir um eitthvert lítilfjör-
legt leikfang. Þeir rifust lengi og
skildu svo sem örgustu fjandmenn.
Lítilli stundu síðar, kastaði William
sjer út um glugga á 5. hæð — og
beið bana þegar í stað. Á borðinu
í herberginu fanst miði, þar sem
William hafði skrifað: „Nú getur
Albert átt öll leikföngin!" .
----x-----
Gharles Leach hjet breskur skip-
stjóri, seih nýlega fanst dauður í
litlu húsi í Guernrey. Hann bar
auknefnið „skipstjóri dauðans“, því
að hann mun hafa haft heimsmet
í þvi að stranda skútunum sinum.
Hann hafði siglt sem skipstjóri á
32 skipum, undir margra þjóða fána
og fórust þau öll. Flestum strandaði
hann, önnur brunnu og sum súkku
i hafi. Fyrsta skipið hjet„Geral-
dine“. Tveim dögum eftir að Leach
Ijet í haf frá Southampton, rakst
j<að á sker í þoku — og flestir
skipverjar fórust. Og síðan rak
livert óliappið annað. Enginn bresk-
ur sjómaður vildi sigla með hon-
um og hann leitaði sjer atvinnu í
öðrum löndum. En ekkert skip sem
hann stýrði, kom nokkru sinni i
höfn aftur. Loks gafst hann alveg
upp, keypti sjer litla jörð og fór að
búa.
----'X----
Skamt fyrir utan Berlin hefir ný-
lega verið opnað nokkurskonar
hvíldarheimili fyrir gamla og þreytta
hesta. Er þar farið með hestana al-
veg eins og sjúklinga á sjúkrahúsi,
læknar skoða þá og segja fyrir um
hvernig með þá skal farið. Hjúkrun-
arfólk sjer um klárana, gefur þeiin
það að jeta, sem læknirinn hefir
fyrirskipað, baðar hestana og þvær
og yfirleitt sjer um þá að öllu leyti.
Drotningin
í Lívadiu.
Hann reyndi enn á ný að mótmæla, en hún
bannaði honum það með yndislegum strang-
leika, og skipaði lionum að halla sjer út af
í stólnum. Laut hún síðan að honum, og
baðaði og þerraði sárið með mjúkum og
ljettum liandtökum, svo sem væri hún æfð
hjúkrunarkona. Tony athugaði aðfarir henn-
iar i liandspegli og ljet ánægju sina i ljósi.
„Nú er kominn liáttatími fyrir yður“,
sagði hann. „Við getum talað nánar um ráða-
gerðir okkar á morgun“,
„Já“, sagði Isabella hlýðin. „Haldið þjer
að við þurfum að vonast eftir nýrri árás í
nótt?“
Tony hristi höfuðið. „Nei“, sagði hann á-
kveðinn. „Annars mundi jeg sofa á djTa-
mottunni“. Hann tók hattinn sinn. „Reynið
að vera tilbúnar klukkan hálf tólf á morg-
un. Þá mun jeg koma til að sækja yður“.
Hann þagnaði. „Góða nótt kæra Isabella“.
sagði hann svo. Hún leit á hann og mátti sjá
á henni hvað hún treysti honum vel. „Góða
nótt kæri Tony“.
Klukkan var nákvæmlega stundarfjórð-
ung gengin í eitt þegar bíll Tonys beygði
upp að dyrunum á húsi lafði Jocelyn. Tony
og Isabella stigu út og Tony leit vandlega
kringum sig í strætinu, sem afar lítil umferð
var í.
„Jeg held að við höfum leikið á þá, Isa-
bella“, sagði Tony hróðugur. DjTnar opn-
uðust og tvær af þjónustumeyjum lafði Joce-
lyn komu út. Tony hjálpaði þeim til að bera
farangur Isabellu inn í húsið. Var þeim síð-
an vísað inn í skrautstofuna, og beið lafði
Jocelyn þar eftir þeim.
„Þetta er nú Isabella“, Fanny frænka“,
sagði Tony.
Lafði Jocelyn leit snögt til Isabellu, og hin
gáfulegu augu hennar virtust athuga hana
hátt og lágt í einu vetfangi.
„Kæra barn. Þjer eruð framúrskarandi
yndislegar“, sagði hún. „Gerið svo vel að
setjast".
Isabella seltist brosandi við hlið gömlu
konunnar; en Tony hreiðraði um sig á gólf-
ábreiðunni fyrir framan arininn.
„Hún er endurbætt útgáfa af Molly Monk“,
sagði hann ánægjulega, „og Molly er talin
einhver fegursta stúlkan í London.
„Það liggur við að þjer sjeuð skyldugar
til að vera fríðleikskona“, sagði lafði Jocelyn
og klappaði á hönd Isabellu. „Faðir yðar
var sjerstaklega laglegur maður, einkum áð-
ur en hann fór að drekka“. Hún sneri sjer
að Tony. „Það gleður mig að þú ert búinn
að koma henni liingað í örugt liæli. Jeg lá
vakandi i mest alla nótt, og skalf af hræðslu
af því að jeg var svo hrædd um að einhver
mundi skera ykkur á háls“.
Tony hló. „Nei, þeir ljetu sjer nægja með
vörina á mjer, og Isabella hefur næst um
því læknað hana til fulls aftur“.
Lal'ði Jocelyn ljet á sig gleraugu og leit
hiiðlega til Tonys. „Þegar jeg athuga þig ná-
kvæmlega, þá sje jeg að þú ert dálítið af-
skræmdur. Jeg skoðaði Isabellu svo vand-
iega að jeg mátti ekki vera að þvi að gæta
að þjer, og tók því ekki eftir þessu“.
„Þetta er brátt liðið hjá“, sagði Tony.
„Fegurðin kemur bráðum aftur“. Hann dró
hægindastól til sín. „Nú skal jeg segja þjer
upp alla söguna, Fannjr frænka. Hún er al-
veg mátulega löng til að segja hana áður en
við borðum litla skattinn, og jeg fæ ætið svo
ágæta matarlyst er jeg tala um sjálfan mig“.
Lafði Jocelyn lcinkaði kolli. „Byrjalðu
bara“, sagði hún hvetjandi. „Nógur er mat-
urinn í húsinu“.
Tony sagði nú skýrt og greinilega frá
næturbardaganum í Latimer Lane, og um
það leyti sem hann var að enda við það, var
þeim tilkynt að maturinn væri tilbúinn.
Lafði Jocelyn leiddi Isabellu inn í borð-
stofuna, þar sem ágætur matur beið þeirra.
í fyrstu snerist samtalið mest um matinn,
en síðan sendi lafði Joeelyn þjónustufólkið
út og sneri sjer að Tony. •
„Nú getur þú haldið áfram“, sagði hún.
„.leg finn að jeg hef styrkst“.
„Jeg mátti til að segja Guy alla söguna i
morgun, og hann ávitaði mig auðvitað, og
kvað þetta vera mjer að kenna þar sem jeg
liel'ði farið með Isabellu i leikhúsið“.
„Býst þú við að þjer muni hafa verið veitt
eftirför hingað?“ spurði lafði Jocelyn.
„Jeg lield ekki“, svaraði Tony. „Þeir hafa
ef til vill sjeð okkur leggja af stað, en jeg
ók dálítinn krók, kringum Barnett og Hert-
ford, áður en við komum hingað, og við sá-
um engan veita okkur eftirför. Er ekki svo
Isabella ?“
Isabella hristi höfuðið. „Da Freitas mundi
læplega reyna að elta yður, ef hann liefur
einhverntíma sjeð til yðar aka bil. Hann er
ekki vanur að eyða tímanum i það sem er
ómögulegt“.
Lafði Jocelyn hló. „Kæra barn“, sagði hún.
„Ef þjer viljið láta skoða yður sem drotn-
ingu þá megið þjer aldrei gera að gamni
yðar. Þegar Karl annar dó varð ekki lengur
tíska að segja spaugsyrði, og nú á dögum er
ekki einn einasti af konungsættum sem hef-
ur neista af skemtiskapi. —- Segðu mjer
Tony, hefur þú frjett nokkuð af skipstjór-
anum þínum?“
Tony kinkaði kolli. „Jeg fjekk skeyti í
morgun. Hann segir að„Betty“ geti orðið til-
búin á fimtudaginn“.
„Mjer finst það dæmalaust fallega gert af
yður að vilja verða okkur samferða“, sagði
Isabella.
„En góða barn. Ekki gæti jeg látið yður
fara eina með þeim Tony og Guy. Verður