Fálkinn - 10.12.1932, Qupperneq 13

F Á L K I N N
13
IjDD IjJÖF
S" ER
1 5LEÐI
t' ' V.
ALLAR STÆRÐIR KOMA 13. Þ. M. MEÐ „LYRA“.
Sjóvátrjrggingar.
Brunatryggingar.
Alíslenskt fjelag.
Sjóvátryggingarfjelag íslands h.f.
Eimskip 2. hæð. Reykjavík.
t Alit ineð íslenskuin skipuni! #
Drotningin
í Lívadiu.
Augu hersisins tindruðu. „I gulli?“ spurði
hann hásum rómi.
Tony leysti frá öðrum pokanum, og rann
þá út úr honum dálítil hrúga af gullpening-
um.
„Þetta er besla tegund af enskum gull-
peningum", sagði hann og ljet þá aftur í
iþokann. Hann ýtti háðum pokunum með
liðlegri og fyrirmannlegri hreyfingu yfir
borðið til Salteros. „Takið þetta með yður.
Takið það sem lítilfjörlegan skerf frá mjer
til bjargar föðurlandi yðar?“
Hersirinn var altof yfirkominn af liessu
til þess að geta svarað þá þegar.
„Sir Antony“, sagði hann þá er hann gat
komið upp orði. „Jeg ætla að segja yður
áform okkar. Þjer liafið rjett til þess að fá
að heyra þau. Það er búið að festa upp aug-
lýsingar í Portrigo“, hann lækkaði röddina.
„í þeim er ]iað tilkynt að brúðkaup þeirra
Isabellu og. Pedros, fari fram í dómkirkj-
unni á sunnudagsmorguninn. En þetta fer
ekki á þá leið“, sagði hann ákveðinn. Klukk-
an tiu í kvöld verður prinsessan komin lil
Almida hershöfðingja“.
Tony blístraði lágt. „En hvernig ætlið þjer
að fara að ])ví að ná henni?“
Hersirinn lækkaði röddina ennþá, svo að
orð hans urðu að hvísli. „Við liöfum kom-
ist að því að prinsessan hefur verið flutt til
hallarinnar de Saint Anna. Höll þessi er
uppi í fjöllunum, tíu mílur frá Portrigo. De
Saint Anna greifi er gamall vinur föður
Pedros".
„Ætlið þjer að ráðast á höllina?“ spurði
Tony rólega, en fingur hans klemdust fast
utan um vidnlinginn.
Hersirinn hristi liöfuðið. „Það væri ógern-
ingur. Aðeins einn vegur liggur þangað upp
og eru hermenn da Freitas þar sífelt á verði.
Hudranð manns geta varið veginn fyrir
heilum her, vegna aðstöðunar“, Saltero
hersir glotti illilega. „Vjer höfum ennfrem-
ur njósnað það að þeir ætla að flytja prins-
essuna til Portrigo í kvöld, til þess að hún
sje við hendina þegar brúðkaupið á að l'ara
fram í fyrramálið. Auðvitað mun verða um
liana sterkur hermannavörður, en samt sem
áður. . . . “ Augu lians drógust saman og urðu
að mjóum rifum í andlitinu.-------„Jeg býst
varla við því að þeir muni komast til Port-
rigo. Mjer er nær að halda að þeir komist
aldrei lengra en að Valonabrúnni".
Tony lagði frá sjer vindlinginn. ,,.leg vona
að þjer verðið varkárir, ef í bardaga skvldi
slá á milli ykkar. Það væri hörmulegt ef
eittlivað vrði að prinsessunhi“, sagði Tony
með hræðslukeim í röddinni. „Hún er svo
yndisleg og góð stúlka““
Hérsirinn rjetti úr sjer. „Það mun eng-
in liæta verða fyrir prinsessuna, hún mun
verða komin til Almido • liershöfðingja kl.
tíu í kvöld“.
„Það verður slæmt strik í reikninginn fyr-
ir da Freitas og Pedro“, sagði Tony.
„Saltero liersir brosti illgirnislega. „Þeir
eru úr sögunni um leið“, sagði hann. „Da
Freitas hefur teflt á tvær hættur hvað þetta
hjónaband snertir. Ef prinsessan verður
horfin á morgun þegar giftingin á að fara
ifram, þá sjer þjóðin að da Freitas liefur ætl-
að að blekkja liaua. Hver einasti maður i
landinu, jafnvel lians eigin hermenn, munu
snúast gegn honum. — Vjer munum gera
álilaup og áður eu kvöld er komið, verður
Isabella drotuing í Livadíu". Hann sleig
eitt skref áfram, og tók gullpokann. „Enn-
þá er margt ógert“, sagði hann „Með yðar
levfi ætla jeg að fara upp á þilfar“.
XX.
„Og þetta“, sagði Tonv, „var alt, sem jeg
gat haft upp úr lionum".
Hinir þrir fjelagar hans Molly, Guy og
Jimmy, sátu umhverfis borðið í salnum, og
horfðu á hann þegjandi, og djúpt hugsandi.
„Jeg þorði ekki að reyna að veiða meira
upp úr honum“, hjelt Tony áfram, „jeg var
'hræddur um að það mundi vekja grun hans.