Fálkinn - 01.07.1933, Page 6

6
F Á L K I N N
Sunnudags hugleiðing. Nina Apkina;
, M6s 4, sv,ui' Keisarinn í Mansjukuo.
Er því ekki þannig farið: ef
þú gjörir rjett, þá getur þú
verið upplitsdjarfur; en ef
þú gjörir ekki rjett, þá ligg-
ur syndin við dyrnar, en þú
átt að drotna yfir henni.
Enn er það huggorms-mynd-
in, sem fyrir áugun her, and-
styggilega dýrið, sem starir
lymskulegimi augum á smáfugl-
ana, uns þeir stirðna af hræðslu
og steypast niður í opið orms-
ginið með leikandi morðtung-
una; viðhjóðslega dýrið, sem
itringar sig utan við dyrnar
okkar og situr um færi að renna
sjer inn og vinda sig saman í
iidiverju skúmaskotinu. . Eða
það er glefsandi úlfurinn, sem
sulturinn rekur heim til bæjar;
þar legst hann við bæjardyrnar,
í von um að eitthvert barnið
komi út, svo að liann geti bitið
um kverkar því.
Svo andstyggileg og óttaleg
er syndin, — og hún liggur við
dyrnar hjá þjer. Hún veit það
vel, að í hjarta þínu má hún
ekki hafast við, sje það helgað
Jesú; en hún vonar samt, að
ef til vill munir þú þá opna
dyrnar nægilega til þess, að hún
nái að smjúga inn.
Og strax verður hún þess var,
er Jni hefir ekki gætt þín sem
skyldi; það má sjá það á and-
liti þínu: það verður skugga-
legt og niðurlútt, eins og á
Kain. Þú ert aldrei glaður, þeg-
ar þú hefir drýgt synd.
En þú átt að drotna yfir
henni!
Sláðu lokum fyrir dyr lijarta
þíns -— í Jesú nafni! Fyrir örv-
um Guðs orðs snýr höggormur-
inn á flótta. Sjái úlfurinn skygð-
an skjöld trúarinnar, þá snaut-
ar liann burtu.
Og þegar þú hefir þannig
unnið sigur á syndinni, — hve
glaður þú ert þá og upplits-
djarfur!
Olf. Ric. Á. Jóh.
Syndin er lands og- lýða tjón
Guð freistur einskis manns;
en sjerhver verður fyrir freist-
ingu, dreginn og tældur af eig-
in girnd. Þegar girndin er orðin
bunguð, elur hún synd; og þeg-
ar syndin er fullþroskuð, fæðir
hún dauða. — Jak. 1:13—16.
Laun syndarinnar er dauði,
en náðargjöf Guðs er eilíft lif
í Jesú Kristi, Drotni vorum.
Róm. 6:23.
„Þrátt fyrir róg Evrópumanna
og Ameríkumanna og eitraðar
lygar Jjeirra, er það staðreynd,
að það er Mansjukuo sem er í
stríði við Kínverja, en ekki Jap-
anar. Við Japanar höldum
orð okkar og stöndum við það
sem við höfum sagt. Og við höf-
um sagt oftar en einu sinni við
Alþjóðasambandið að við óslc
utn aðeins að lifa í friði við
Kina. Hitt er annað mál að við
verðum að vemda rjettindi okk-
ar og eignir í landi sem stóð
undir yfirstjórn Kina, úr því
að Kínverjar brugðust skyldu
sinni. Þessum skyldum hefir nú
hið nýja Mansjukuoriki tekið
við, og það á görnul viðskifti ó-
uppgerð við Kínverja. Var það
ekki Mansjukuo-fursti, sem
braust gegnum ldnverskamúr-
inn 1644 og lagði Kína undir
sig? En Kína gleypti þessa göf-
ugu fursta með húð og hár-
fljettu. Þeir urðu keisarar i Kina
og gerðust svo djarfir að inn-
lima hina gömlu ættjörð sina
í kínverska ríkið, þar sem hún
átti alls ekki heima.
Þvi að Kína er Kína og Man-
sjukuo er Mansjukuo og múr-
inn myndar landamærin. Kína
hefir aldrei hugsað um velferð
Mansjukuo en þvert á móti hald-
ið öllu Jiar niðri með innflutn-
ingsbanni, svo að þetta ágæta
land, sem hefir margfalt meira
ræktanlegt land en Japan og
og allskonar auðæfi i jörðu, er
aðeins bygt 3 miljón sálum.
Loks komst Kína svo langt i
heimskunni, að það rak Mansju-
keisara af stóli og gerðist lýð-
veldi og óþjóðalýðurinn fjekk
frjálsar hendur, svo að nú eign-
aðist rússneski gammurinn ný
færi í Mansjukuo.
Með þolinmæði þeirri og still-
ingu, sem japönsku þjóðinni er
gefin höfum við lengi horft á
smitunarliættuna frá Rússlandi
breiðast um Kína og nálgast
okkur. Þegar síðasti afspringur
hinnar eðlu Mansjú-ættar varð
að bjarga lífi sínu með því að
flýja úr Kína, opnuðum við
hjörtu okkar fyrir lionum og
fengum honum til ibúðar liöll í
Tientsin. Og þegar Mansjukuo-
hraust undan Kínversku óstjórn-
inni og heimtaði fursta simí aft-
ur, sýndi japanska stjórnin
skilning sinn á þessari kröfu
og ljet Jijóðina fá vilja sinn og
gerði vináttusamning við Man-
sjukuo, sem Japan hefir hjálp-
að bæði að fje og vinnu. Og
Jiessu fylgir og skylda til að
verja Mansjukuo gegn öllum
hættum, sem ógna því“.
Lesandinn hefir máske ekki
áttað sig á þessum linum, en
Jiær innihalda kjarnann úr und-
irróðri þeim, sem Japanar beita
gegn Kina til að æsa liugi Man-
sjukuobúa og Japana.
Hinn ungi kínverski keisari,
sem nú er „toppfígúran“ í Man-
sjúkuo hefir verið á valdi Jap-
ana siðan þjóðernishrinn kín-
verski tók Peping 1924; flýði
ann þá allslaus með konu sinni.
Það eru sex ár síðan jeg lieyrði
kínverska ættjarðarvini fara þess
úm orðum um það mál:
„Líf og framtíð hins unga
keisara er ekki háð Kina eða
stjórninni þar. Örlög hans eru
ráðin í Tokíó á leynifundum
japönsku stjórnarinnar. Og það-
an koma peningarnir, sem gera
ribbaldahershöfðingjunum ldn-
versku fært að heyja strið inn-
hyrðis. Og tilgangur Japana með
Jjessu er sá að gera Kína ör-
magna, svo að Jiað standi mátt-
laust gegn Kinverjum".
Þessi ummæli eru gömul en
eru að sannast við fallbyssu-
þrumurnar. En lítum nú á „að-
almanninn“ stríðsins, Pu-yi keis-
ara í Mansukuo. Hann fæddist
1906 í Peping og var gerður að
keisara tveggja ára undir nafn-
inu Hsuan Tung, en keisara-
ekkjan Tzu-Hsi annaðist stjórn-
ina. Fólk taldi að hún liefði
drepið foreldra unga keisarans
á eitri — þau dóu með fárra
daga millibili og þótti ekki ein-
leikið um dauðdagann.
Kerling þessi var kölluð
„vondi Búdda“ og var hjákona
keisarans en nr. 2 að virðing-
um. Þegar hún tók við stjórn-
inni hófust reynsluár hjá Kin-
verjum. Sun Yet Sen, kynblend-
ingur frá Honolulu hóf lýðveld-
ishreyfingu i Suður-Kína, sem
var farin að breiðast út i Peping
1911. Þá fól „vondi Búdda“ mar-
skálki sinum Yuan Shi Kai að
verja keisaraættina og ríkið, en
hann var viðsjálsgripur og kaus
•emur að verða fyrri til en Sun
Yat Sen og gera byltingu og
verða sjálfur lýðveldisforseti.
Sagði þá „vondi Búdda“ af sjer
keisaratign fyrir sína liönd og
Hsuan Tung, sem þá var aðeins
sex vetra. Þetta gerðist 12.
febrúar 1912. En lýðveldisstjórn-
in fór vel með kerlinguna og
unga keisarann, þau fengu riku-
leg eftirlaun og höll til íbúðar,
í stað þess að þau væri hengd
eða hálshöggin.
„Vondi Búdda“ fór sjálf með
þær fjórar miljónir dollara, sem
hún og litli keisarinn fengu í
sárabætur og hjelt ríkulega hirð.
Sex hundruð geldinga liafði liún
í Jijónustu sinni og yfirmaður
þeirra, Li-Lian sá um uppeldi
Hsuan Tung. Auk. hans hafði
keisarinn litli þrjá kennara, Shih
I Iso mandarín, sem var hirð-
meistari .og kendi honum kín-
verskar bókmentir og sögu,
Chu-I-Fan sem kendi honum
Iærdóm Kungfutze og fagrar
listir, þar á meðal að skrifa kín-
\erska stafi. Þriðji kennarinn
var Englendingurinn Johnston
og honum á litli keisarinn að
þakka kunnáttu sína i ensku og
kynni af! vestrænni menningu.
Þegar jeg dvaldi i Kína tókst
mjer að ná tali af keisaranum í
liallargarði lians í Tientsin. En