Fálkinn - 09.02.1935, Blaðsíða 1

16 slðnr 40ann
Baráttan við
sultinn.
Atvinnuleysi og hungurneyð meðal
hinna svokölluðu menningarþjóða
virðist hafa náð hámarki sínu i
hittifyrra, en þó er ástandið enn
svo óbærilegt, að hungurneyðin vof-
ir yfir fjölda þjóða. Og í raun og
veru er það enginn varanlegur bati,
sem fenginn er, því að flestar þjóð-
ir hafa orðið að greiða stórfje til
atvinnubóta í bili. Hefir þetta orðið
svo þungur baggi á sumum þjóð-
um, að það virðist fyrirsjáanlegt,
að fje hins opinbera gangi til þurð-
ar. Stórkostlegust hafa fjárframlög-
in orðið í Bandaríkjunum, enda
eru sumir farnir að tala um ríkis •
gjaldþrot ef Roosevelt forseti haldi
áfram að eyða eins og hann hefir
gert hingað til. Þar var talið að yfir
12 miljónir manna væru atvinnu-
lausir og þrátt fyrir allan fjáraust-
urinn hefir atvinnuleysið rjenað
mjög lítið. Italir hafa hrósað Musso-
lini fyrir að hann hafi yfirbugað
atvinnuleysið þar, en þar fylgir
sami böggull skammrifi, að ríkið er
að komast í fjárþrol og atvinnu-
rekstur þess raunverulega kominn
i hendur hins opinbera. Jarðabæt-
ur þær, sem Mussolini hefir látið
gera eru í rauninni hinar einu arð-
berandi framkvæmdir þar. Eina
þjóðin, sem ekki virðist hafa þung-
bært atvinnuleysi eru Japanar. Þar
er verkamannakaup fyrir neðan
allar hellur og gengi myntarinnar
svo lágt, að Japanar geta bolað út
allri samkepni á erlendum mark-
aði. En þrátt fyrir hið ömurlega á-
stand virðast stórþjóðirnar meta
meira að smíða, vopn og önnur her-
gögn en að afstýra neyð almenn-
ings. — Myndin lijer til hægri er af
kröfusamkomu atvinnuleysingja í
London.