Fálkinn - 09.02.1935, Page 13

F Á L K I N N
13
1 2 3 4 m 5 6 7 8 9
m m 10 ii m 12 m H
13 11 14 15 M 16
m m 17 18 19 m
20 21 1 22 s 23 m 24 25
26 w 27 28 m 29 m 30 m 31
m 32 33 $ M 34 35 m
m 36 m 37 | m
«8 m 39 M 40 Hf 41 m 4 2
i3 44 8E 45 M 46 47 m 48 | n> 49
»0 51 m 52 53 m 54 55
m $9* 56 | | I57 m m
>8 1 i m 59 m 60
m m 61 62 m m 63 m m\
64 m 65
Krossgáta Nr. 113.
Skýring. Lárjett.
1 mannsnafn. 5 afl. 10 á fæti. 12
skammstöfun. 13 gefur tóninn. 14
berja. 16 umbrot. 17 á skipum. 20
hræða. 23 ílátin. 24 bóla á. 26 lim-
ur. 27 sama og 12 lár. 29. sjór. 30
skammst. titill. 31 fyrir utan. 32
fljótur. 34 kvenmannsnafn. 36 svi-
virðir. 37 horrolla. 39 ámæli. 41
sjúkleiki. 43 limur. 45 í sólargeisl-
anum. 46 beS. 48 sólguS,- 49 jeg
(fornt). 50 til matar. 52 aumur. 54
tala. 56 illa held. 58 messur. 59 mál.
60 óverSskulduS ummæli. 61 fæð.
63 fjelag í Rvík skammst. 64 græn-
meti. 65 handiSnarmenn.
Skýring. Lóðrjett.
1 mislit. 2 mannsnafn. 3 kunn-
ingjakona. 4 fæSi. 6 á reikningum.
7 land. 8 ilmar. 9 algleymi. 11 fisk-
lifur. 14 hár (fornt). 15 tímabilinu.
18 málfræSisheiti (skammst.). 19.
greinir. 21 skygnast. 22 árbækur.
24 gjafmildar.25 var veikur. 28 á
fílum. 30 frjósamur. 32 lítilsvirSa.
33 þjóShöfSingi i Afríku. 34 fyrver-
andi. 35 sigaS saman. 38 fjaSur-
magnaSur. 40 flíkin. 42 fuglar. 44
borðliald. 46 úr fuglum. 47 skol.
49 bókstafur. 51 gæfu. 52 i sólar-
geislanum. 53 tónn. 55 hyggst. 56
úrþvætti. 57 hörkuís 62 sama og 25
lóSr. 63 liersveitir.
Lausn á Krossgátu Nr. 112.
Ráðning. Lárjett.
1 vindlar. 5 Nikulás. 10 of. 12 la.
13 sprek. 14 ilm. 16 linur. 17 ill-
máll. 20 band. 23 álasa. 24 saft. 26
ól. 27 rá. 29 asa. 30 B. P. 31 æt. 32
bara. 34 Sara. 36 grunur. 37 skrift.
39 ámur. 41 ekki. 43 tó. 45 um. 46
óró. 48 il. 49 ár. 50 akur. 52 álasa.
54 Anna. 56 unglamb. 58 togar. 59
alr. 60 aSall. 61 ró. 63 ól. 64 rýrn-
aSi. 65 ellileg.
Ráðning. Lóðrjett.
lvasabók. 2 nýrun. 3 Loki. 4 af. 6
il. 7 kall. 8 landa. 9 skratti. 11 ólm-
ast. 14 illa. 15 mása. 18 lá. 19 la.
21 al. 22 draumur. 24 sprikla. 25
fæ. 28 árnum. 30 barki. 32 brá. 33
aur. 34 ske. 35 afi. 38 stautur. 40
bralla. 42 framlag. 44 ók. 46 ólga.
47 ósar. 49 án. 51 urgar. 52 Án.
53 am. 55 nýall. 56 urra. 57 ball
62 ÓS. 63 ól.
Umsækjandinn.
Cand. theol. Fredman, sem á dög-
um Karls 15. var kennari við skóla
í sænskum smábæ, var orSinn 48
ára en hafði þó ekki nema 800
krónur í árslaun og aðrar tekjur
hafSi hann ekki og eignir átti hann
engar. En giftur var hann og átíi
sex börn, svo skiljanlegt var hvern-
ig ástæðurnar voru, þó að pening-
arnir væri meira virði þá en nu.
Afkoman var hörmuleg.
Einu sinni var hann að tala
við kunningja sinn um ástæðurnar
og þá sagði hann: „FarSu til
kóngsins og segðu honum eins og
er. Eins og allir vita er þettn
hjartagóð’ur og hjálpsamur maSur
og jeg er viss um aS hann hjálpar
þjer við fyrsta tækifæri, sjáðu til.
Og ef hepnin er með getur vel ver-
ið að hann veiti þjer brauð. Hann
liefir gert það fyr. — — En hvers
vegna hefirðu ekki haft manndáð
í þjer til að gera þetta fyr. Þú ert
bráðum orðinn fimtugur, og jm
verður að flýta þjer áður en alt
er orðið um seinan".
Fredman leist vel á þetta og fór
við fyrstu hentugleika til Stokk-
hólms. Hann fjekk þegar áheyrn,
en nú var Fredman ákaflega ó-
framfærinn og þegar hann stóð
augliti til auglitis við konginn,
tapaði hann sjer alveg.
„HvaS er yður á höndum, Fred-
man minn góður“, sagði kongur-
inn.
„YSar Hátign, jeg — jeg er nú
800 ára gamall og hefi aðeins 48
krónur í árslaun“, stamaði Fred-
man.
„Hvað segið þjer?“
„Nei, jeg hefi 800 krónur i laun
en er sex ára gamall“.
„HvaSa bull er í yður, Fred-
man“.
„Jeg bið yðar Hátign mikillega
aS afsaka, jeg — jeg meina að jeg
er 48 ára gamall en he,fi bara 6
krónur í árslaun og á 800 börn —
— nei, nei — jeg veit ekki hvað
jeg _er að segja“.
„Átta hundruð börn — mikii
feikn eru það — þá eigið þjer sann-
arlega skilið að fá almennilegt
prestakall. Því að það var víst er-
indið — —?
Konngurinn hló og klappaði Fred-
man á öxlina.
„Já, jeg skal muna eftir þjer,
reiddu þig á það. Og vertu nú
sæll, ambögusmiður“.
Fredman var blóðrjóður þegar
hann kom út úr áheyrninni. Hann
vissi ekki hvað hann átti aS halda
um árangurinn af förinni, en nokkr-
um mánuðum seinna varð mikil
gleði á Fredmannsheimilinu. í blað-
inu gat Fredman sjeð svart á hvílu,
að konungurinn hafði veitt honum
feitt prestakall.
i
o
f.
o -nu- o o • •"m-o •*«.-• -Ob-o --tiK-o-Oé-o
Drek'kiö Egils-öl
um og leikmærinni. Faðir lians var alvar-
legur og varkár, en sonurinn var uppstökk-
ur og dálitið óstöðugur. Hann var að ýmsu
leyti einkennilegur ungur maður.
Hann lagði lag sitt við listamenn, hljóm-
listamenn og leikara. Hann var ekki varkár
með peninga, eins og hans nánustu voru.
Eða, svo satt sje sagt frá, var hann eyðslu-
samur, og lifði oft langt fram yfir það, sem
hinar rýru tekjur hans leyfðu, en þær voru
launin, og svo rentur af dálitlum pening-
um, sem hann liafði erft eftir fjarskylda
frænku sína, sem þótti vænt um hann fyrir
það, hvað hann var fallegur og kátur
drengur.
Þennan morgun settist hann við morgun-
verðarhorðið i húsinu við Eatontorgið, i dá-
lítið daufu skapi. Hann rámaði í það með
trega að lxafa tapað hundrað pundum í
klúbbnum kvöldinu áður, og ávísunin, sem
hann liafði gefið fyrir peningunum, hafði
grent inneign hans i bankanum illilega. Enn
var langur tími þangað til hann fengi pen-
inga aftur, og liann vissi, að Sir Francis,
sem var strangur í peningasökum, myndi
ekki láta sig fá einn túskilding fyrirfram,
lieldur myndi hann halda yfir honum á-
minningarræðu, þúrra og leiðinlega, eins og
hans var vandi.
Letilega opnaði hann hrjef sín. Þau gerðu
ekki neitt til að bæta skap hans. Þar á með-
al voru nokkrar áskoranir frá verslunum
um að greiða smáreikninga, en saman-
lagðir náðu þeir uppliæð, sem var hreint
ekki óveruleg. Og hann liugsaði í þungu
skapi um vesældarlegu inneignina sína i
baukanum.
En hann var aldrei lengi í einu í slæmu
skapi. „Hjer er ekki nema eitt að gera“,
hugsaði hann að lestrinum loknum. „Aron-
haum verður að koma mjer til hjálpar einu
sinni enn, skítugi Gyðinguriim. Og svo
slröng sparsemi næsta árið. Asni gat jeg
líka verið að fara að spila i gærkvöldi.
Hversvegna hætti jeg ekki nógu snemma?
Þvi það er ekki eins og jeg hafi neina á-
stríðu til að spila“.
Nú kom hann að neðsta brjefinu í hrúg-
unni og augu hans ljómuðu. Hann þekti
stórgerðu höndina síðustu vinkonu sinnar,
Claudiu Erba, fallegu slúlkunnar, sem söng
ástarsöngvana með fallegu, litlu röddinni.
— Elsku vinur minn: —
Jeg hef miklar og góðar frjettir að
segja, og þú ert sá fyrsti, sem jeg segi
þær, að undanteknum pahba og Maudie
Farrell. Þú ert svo kunnugur í leik-
húsaheiminum, að þú þekkir Salmon,
sem er umboðsmaður fyrir allar „stóru
stjörnurnar“. Það virðist sem hann hafi
orðið hrifinn af mjer, því liann sendi
einn vin sinn eftir mjer og bauðst lil
að hjálpa mjer að komast áfram. Hann
ætlar að senda mig fyrst til Róm og
svo til París, og siðan koma mjer á
framfæri i stóru leikhúsunum í Lond-
on. Fyrst fer jeg til Róm. Það verður
indælt, af því þú verður þar. Jeg þrái
svo að sjá þig til að tala við þig um
þetta alt. Komdu því svo fyrir, að við
getum hittst bráðlega.
Þín, í sjöunda himni,
Claudia Erba.
Hann var tilfinninganæmur ungur maður
°g þrýsti litla brjefinu að vörum sjer.
— Elsku litla Claudia, sagði hann lágt við
sjálfan sig í hrifningu. — Hvað þú ert in-
dæl! Jeg vona, að þetta verði ekki vonhrigði
fyrir liana. Líklega gefur Sahnon henni
ekki tálvonir. Hún hefir litla rödd, en
áreiðanlega listagáfu. Jeg verð að hjóða
henni til miðdegisverðar. Það er alveg eins
og jeg hafi þekt hana alla mína ævi og þó
er ekki nema mánuður síðan við kyntumst.
Hann mintist fyrsta kvöldsins, sem hann
hafði setið hjá henni í listamannahóp í
Trocadero og hún hafði lirifið hann með
tilgerðarlausu tali sinu. Hvað hún var fall-
eg og nett, með svipmiklu augun og rós-
rauða munninn með perlutönnunum, og
fallega liárið með litnum, sem Tizian notaði
svo mjög, og liafði fengið henni auknefnið
„Rauða stúlkan“.
Svo hafði liðið mánuður og þau höfðu
sjest oft. Hann hafði oft boðið henni til há-
degisverðar og miðdegisverðar, ýmist ásamt
vinkonu hennar, Maudie FaiTell, eða einni.
Hann hafði ekið hana heim til sín og kynst
Beppo gamla föður hennar og talað við vin-
gjarnlega gamla manninn á itölsku, sem
liann talaði vel. Tvisvar hafði liann kvatt
hana með kossi, þegar hann hafði fylgt
henni heim í skuggalega húsið í Percy Road,