Fálkinn - 26.06.1937, Page 13

F Á L K I N N
13
38 1 2 3 4 5 6 7 8 38
9 38 3H 10 3H H 11 38 38 12
§§f 13 ' m 14 15 38
16 j 17 li 18 M 19 m 20 38 21 22
23 24 38 25 26 27 38 28
29 30 M 31 11 32
m 1! 33 34 m M 35 m H
36 11 37 m 38
M 39 1! 40 n 41 38 42 m
43 44 45 $i 46 47138 48 49 50
bl M 52 58 38 54
55 H 56 3H 38 57 58 38 59 i
m 60 6! | m 62 63 38
M 38 64 m 65138 66 m 38
lil67 ! 38
Best er að auglýsa íFálkanum
Krossgáta Nr. 260.
Lárjett. Skýring.
1 viðmótshýr. 10 fóðra. 11 mæða
13 kv.nafn. 14 á flíkum. 16 snýkju-
dýr. 18 s. k. 20 ua. 21 partur. 23
sögn i spilum. 25 karlm.nafn (eign-
arf.). 28 í potti. 29 fríður. 31 röm.
32 pappír. 33 óhljóð. 35 burt. 36
næði. 37 gáfaður. 38 sk.st. 40 35
lárjett. 41 L. T. 43 nær. 46 litil. 48
hirsian. 51 næga. 52 flokksmaður
(þolf.). 54 úrgangur. 55 í fjalli. 56
timatal (sk.st.). 57 skip (sk.st.). 59
ate. 60 bjánar. 62 til að drekka úr.
64 á húsi. 66 veiðarfæri. 67 gallalaust.
Lóörjett. Skýring.
2 til að sauma með. 3 til að drekka
úr. 4 á fæti. 5 tónn. 6 karlmanns-
nafn. 7. kv.nafn. 8 ganga (danska).
9 utanbæjarmaður. 12 óhjákvæmí-
legt. 13 tíðarfar. 15 rendur, 17 fugl.
19 montnar. 22 17 lóðrjett. 24 o. u.
26 landkönnunarmaður (sk.st). 27
tveir eins. 28 Sk.st. 30 þýtur. 32
lágvaxin. 34 skima. 35 í svefni. 39
veiðarfæri (þolf.). 42 hvolfir. 44
biblíunafn. 45 tveir eins. 46 prestur.
47 borðhald. 49 íþróttafjelag. 50
kærleikur. 52 á berjalyngi. 53 spilið.
56 í fjalli. 58 liýði. 61 stórgrýti. 63
ate. 65 óþektur (sk.st.).
Lausn á Krossgátu Nr. 259.
Ráðning. Lárjett.
1. moðhaus. 5 handbók. 9 ár. 10
ár. 11 flosa. 13 Tómas. 16 slökna.
18 raftar. 20 vala. 21 krafa. 23 lína.
24 unna. 26 ráin. 28 nár. 29 api. 30
snjókaf. 31 kím. 33 lok. 35 efin. 38
arka. 40 basl. 42 óáran. 43 ótta. 45
afsagt. 47 dóninn. 49 aurar. 51 mat-
ar. 52 tá. 53 tn. 54 rakarar. 55
skissur.
Ráðning. Lóðrjett.
1 marsvín. 2 hálkan. 3 Aron. 4
sía. 5 hit. 6 náma. 7 drafli. 8 klúrari.
11 fölur. 12 saka. 14 órar. 15 Stína.
17 la. 19 an. 22 amlóðar. 25 nesti.
27 álfur. 31 kabalar. 32 messa. 33
latir. 34 kransar. 36 flauta. 37 nóta.
38 anda. 39 kónans. 41 af. 44 tn.
46 grár. 48 ótti. 50 rör. 51 mas.
Þj'er megið gjarnan komast svo að
orði, ef þjer viljið. Að minsta kosti var það
fallegur draumur.
Ekki mundi mjer falla vel, að láta
vður dreyma illa, sagði hún fjörlega og
leit á húsbóndann. Henni leist vel á þenn-
an háa, granna mann og gráu og rólegu
augun í honum. Hann ýtti fram gömlum
hægindastól og bauð henni sæti, og hún
settisl og varp öndinni.
Jeg hel'i gengið og gengið, sagði hún.
Jeg ællaði að komast að gömlu kofunum
við Grampound, en svo viltist jeg. Mjer var
ekki farið að verða um sel áður en jeg sá
húsið yðar.
Það er auðvelt að villast hjerna á
heiðunum, og svo getur þokan alt af skoll-
ið á. Jeg S;je að þjer hafið lenl í mýrinni.
Viljið þjer ekki fara úr skónum og láta
mig þurka þá? Og má jeg ekki hila handa
vður kaffisopa?
Hugsið þjer ekkert um skóna, jeg fæ
aldrei kvef. En jeg hefði ekkert á móti þvi
að fá kaf.fi.
Það skuluð þjer fá. Hann tók físihelg-
inn og bljes á glæðurnar. Meðan hitnaði á
katlinum fór hann inn í litla skonsu innaf
stofunni og kom aftur með kökur, marme-
laði og hláa spilkomu fulla af rjóma. Hún
glápti á hann.
Gerið þjer þetta alt sjálfur? spurði
hún.
— Mjer er nauðugur einn koslur. Jeg hefi
ekki efni á að lialda þjón.
Og þjer búið aleinn hjerna i kotinu?
Já, svaraði hann og helti í bollann.
Það kalla jeg' vel af sjer Vikið. Jeg
hefi aldrei vitað karlmenn, sem gat eldað
i sig sjálfur, sagði hún. Hvar hafið þjer
lært það?
í námuskálunum i norðvesturríkjun-
um. Þegar maður á aðeins um tvent að
velja: að sjóða mat eða svelta, þá lærist
manni fljótt að matreiða.
Finst yður ekki skrítið, að við skulum
bæði hafa lent hjer i Devon. Hvernig stend-
ur ó, að þjer eruð komiiln hingað vestan
frá Ameríku?
Jeff svaraði ekki undir eins. Ihin var
ennþá fallegri en hann Iiafði tekið eftir við
fyrstu sýn, hún var svo frískleg og fjörleg
og því kunni hann svo vel. Hver skyldí
hún vera, hugsaði hann, en gekk svo að
því sem gefnu, að hún væri ein af þessu
ameríkanska skemtiferðafólki, sem fult var
af i Devon á sumrin.
Móðir mín var ensk, sagði hann. Hún
var af gamalli ætt hjerna frá Devon, sem
hefir verið hjer mann fram af manni i
margar aldir. Hún dó i fyrra í Denver,
meðan jeg var úti í óbygðunum. Jeg kom
liingað til að líta eftir eign, sem hún átti
hjerna þó að jeg gæti varla fengið mig
til þess. Jeg átti hjerna heima, þegar jeg
var barn en i Nebraska varð jeg að
manni, og þar lærði jeg eitthvað. Líka að
framleiða þennan Devonrjóma, bætti hann
við.
Já, rjóminn er girnilegur til fróðleiks,
sagði hún, og ennþá betri að eta af. Jæja,
svo yður leiðist hjerna? Hversvegna? Þetta
Iilýtur að vera yndislegur staður að eiga
heima á, að minsta kosti um tima. Þetta
er einliver fallegasti staðurinn, sem jeg hefi
sjeð.
Það er ekkert út á staðinn að setja,
en hjer er alt öndvert, sagði hann og x-ödd-
in varð alt í einu hai'kaleg, — og lijer er
ekki hægt að græða peninga. Svo að jeg er
að hugsa um, að fara vestur um haf aftur.
Jeg kom of seint.
Of seint?
Já. Hann kipraði varirnar. — Jeg vissi
að eignin hjei'na mundi vera í slæmu á-
standi. Jeg fjekk brjef frá nxálaflutnings-
manninum, sem skrifaði mjer, að ef jeg'
vildi bjarga einhverju frá algerðri eyði-
leggingu þá skyldi jeg fara hingað. Húsið
væri veðsett og mundi verða selt fyrir
áhvílandi skuldum. Hann tók málhvíld.
Jeg veit annai's ekki, hversvegna jeg er
að þreyta yður með þessu.
En hún laut fram til hans: Það þreytir
mig ekki. Mjer þykir þvert á móti mjög
fróðlegt að heyra þetta. Gerið þjer svo vel
að halda áfram.
Jeff þótti vænt um þetta. Það var langt
síðan liann hafði talað svona um vanda-
mál sín við slúlku og það aðra eins
stúlku og þessa!
Það er eiginlega ekki meira um þetla
að segja. Þegar jeg kom lxingað frjetti jeg
að húið væi'i að selja Deeping. Ekkerl ann-
að eftir en þessi hjáleiga, sem jeg á heirna
á núna.
Stúlkan leit á liann.
Deeping? - Meinið þjer Deeping
Meinið þjer Deeping Royal? Stóra
gamla húsið fyrir handan hæðina þarna?
Jeff varð forvða. Nú, þekkið þjer það?
Jeg þekki það nógu vel til þess að
skilja, að yður hefir þótt sárt að missa það,
sagði hún. Vitið þjer hver hefir keypt það?
Það er einhver kona. Ekkja, heyri
jeg sagt. Hún á eflaust nóg af peningun-
um. Jeg hata ekkjur! sagði hann illhx-yss-
ingslega.
Slúlkan hló.
Ekki er hægt að áfellast hana fyrir
það, aumingja manneskjuna, þó hún hafi
keypt húsið yðar. Jeg skil ekki að hún
hafi keypt það til að gera yður bölvun.
— Nei, vitanlega ekki, sagði Jeff. .Teg býst
við að jeg sje ekki sanngjarn í hennar
garð. En nxjer leiðist þetta alt og jeg er
heygður ------—
Stúlkan brosti aftur. Jú, mjer finst þjer
hálf ósanngjarn. Mjer finst að þjer ættuð
að fara og heimsækja liana.
Herra minn trúr! Hvað ætti það að þýða?
hrópaði Jeff eins og honum ofbyði. Þekkið
þjer hana? bætti hann við þegar hann hafði
hugsað sig um.
—- Ekki að marki, en mjer er sagl að hún
sje einstaklega viðfeldin.
Segið mjer frá lijenni. Alt og sumt sem
jeg veit, er að hún heitir Nisbet.
— Jeg er hi'ædd um að það vei'ði lítið,
sem jeg get sagt yður. Þjer verðið að fara
Sijálfur og kynnast henni.
— Jeg skal gera það, ef þjer viljið, sagði
Jeff hálf tregur. Heyrið þjer, þjer munduð
þó ekki vera dóttir hennar?
Stúlkan hló dátt. Nei, ekki er jeg það.
Jeg hefi líka sagt yður að jeg þekki hana
ekki nenxa lítið.
Og samt viljið þjer að jeg fari og
heimsæki hana?
—- Mjer fanst það eiga vel við. Og svo
hjelt jeg líka, að yður þætti gaman að sjá.
hve vel fæðingarstaðnum vðar hefir verið
haldið við.
Það er nú gaman að lievra það. Jeg