Fálkinn - 19.02.1938, Side 3

F A L K I N M
3
REYKJAVÍKUR ANNÁLL H.F. 1938:
VIKUBLAÐ MEÐ MYNDIIM.
Hitstjórar:
Vilh. Finsen og Skúli Skúlason.
Franikuœmdastj.: Svavar Hjaltested.
.4 ðalskrifstofa:
Bankastræti 3, Reykjavík. Sinii 2210.
Opin virka daga kl. 10—12 og 1—6.
Skrifstofa i Oslo:
A n t o n S c h j ö t h s g a d e 1 4.
Biaði/ð keiuur út hvern laugardag.
Askriftarverð er kr. 1.50 á mánuði:
kr. 4.50 á .ársfjórðungi og 18 kr. árg.
Iírlendis 24 kr.
Allar áskriftir greiðist fyrirfram.
Auglýsingaverð: 20 aura miUimeter
Herbertsprent.
Skraddaraþankar.
•
l>að eru álög á sumu fólki hvað
þvi þykir mikil unun að því aö
„mála fjandann á vegginn“. Og þó
er það engin unun — siður en svo,
þvi að það lilýtur að vera kvöl. Það
eru einskonar meinlæti, sem fólk
temur sjer og láta verða að leiðum
vana.
Það stendur alveg á sama hvort
þetta fólk mœtir bliðu eða stríðu ■—
það er altaf jafn bölsýnt. Jafnvel
bölsýnast þegar best gengur. „Þetta
stendur nú varla lengi“, segir það
og fullvissar sig um að ægileg þrumu
skúr komi eftir skinið. Það talar
fyrirlitlega um þá, sem temja sjer
að líta björtum augum á framtíðina
og kallar þá andvaralausa og ófor-
sjála. Það sjer aldrei verulcga glað-
an dag en er altaf að brjóta heilann
um, hvaða ósköp dynjl nú yfir á
morgun. Það hefir snildarlag á þvi
að lesa einhverja bölvun út úr öllu
þvi sem gerist, hvort það er gott
eða ilt og byggir alla tilveru sína
á því, að j>að versta hljóti altaf að
koma fyrir. Það trúir á l'eigð ef þrír
menn kveikja á sömu eldspýtunni
eða svartur köttur hleypur yfir götu
þess.
Þetta er sjúkdómur — algengasta
tegund geðveikinnar, sem lil er í
heiminum. Og það er ekki aðeins,
að þetta fólk geri sjálfu sjer lífið að
,,táradal“. Það um það. En það er
ömurlegt að umgangast þetta fólk.
Harmspár þess verka á aðra og eru
þeim til ama og leiðinda.
Það þykir aldrei ráðlegt að „taka
út á framtíðina“ og síst ætti maður-
inn að nota hugrenningar slínar til
þess að rifja fyrir sjer ókomið böl.
I>að er nóg að rifja það upp þegar
það kemur. En sá bölsýni lifir það
upp margsinnis áður en það kennir
— og lifir og þjáist af böli sem al-
drei kennir. Þetta cr versta tegund
sjálfspyntinga miklu verri en að
leigja mann til að hýða sig á berl
bakið.
Er ekki sá maður farsæll í lifinu,
sem altaf vonar það besta og horfir
hjörtum augum til komandi dags.
Vonbrigði hans geta að vísu orðið
meiri en hins, en hann upplifir þá
gleðiná og lifir sæll á milli. En sá
bölsýni er eiliflega vansæll. Hann
gerir veröldina, sem ]>ó getur verið
mesta gæfuheimkynni, að eilifum
kvalastað sinum og sinna, og lifir i-
myndaðar sorgir og þjáningar, sem
aldrei hafa mætt honum og aldrei
munu mæta lionum. Það er versta
tegund imyndunarveiki, sem hugs-
ast getur.
„Fornar
SíÖastliðið þriðjudagskYÖld var
lialdin frumsýning á nýjum gam-
arileik eða revýu lijer í Iðnó.
Slika leiki kannast bæjarbúar
við, síðan Reykjavíkurannáll
b.f. gekst fyrir revýum sínum
fyrir nokkrum árum. Hlutu þær
miklar vinsældir og mikla að-
sókn, svo sem „Spánskar næt-
ur“, „Haustrigningar“, „Eldvígs-
an“ og fleiri. En nú eru liðin
8 ár, síðan hin síðasta þeirra
revýa var leikin lijer í bænum.
Mönnum er því orðið talsvert
nýnæmi á því að sjá slíka leiki,
enda leyndi það sjer ekki, að
fólk bafði fýst að sjá nýju re-
výuna. Aðgöngumiðar að fyrstu
sýningunni voru upp seldir
löngu fyrir fram og að miklu
leyti að tveimur næstu sýning-
um.
Nýja revýan nefnist fullu
nafni, Fornar dygðir. Frœðileg-
ir möguleikar í fjórum liðum
dygðir".
og eiuum millilið. Efnið er eins
og vænta má sótt í viðburði
síðustu ára, pólitíska viðburði
og aðra, sem vakið bafa atliygli
og umtal almennings. Kemur
liún víða við og eru til bennar
margvísleg föng dregin. Annars
snýst inegin efni leiksins um
]>að, að fjármálaráðherra vor
finnur upp á því snjallræði að
rjetta við fjárbag ríkisins á
þann liátt að láta ungan íslend-
ing giftast enskri lady, sem er
manns þurfi, til fjár. Með þvi
byggst hann að losa landið úr
skuldum og meira til. Svo snjalt
sem ráðið var, varð því ekki
framgengt vegna þess, að sendi-
maðurinn gekk að eiga aði’a
konu i misgripum, svo að land-
ið auðgaðist ekki af þeirri gift-
ingu og skuldirnar eru enn ó-
greiddar. Þættir leikritsins ger-
ast í ýmsum stöðum, 1. mög'u-
leiki á strandferðaskipinu Baulu,
Haraldur Á. Sigurðsson ieikstjóri.
2. möguleiki i skrifstofu fjár-
aflaplansnefndar rikisins, 8.
möguleiki í Cocktailklúbbnum
í London og sá 4. gerist á flug-
vellinum við Laugarvatn. Aðal-
persónurnar eru þessar: Fjöru-
þór skipstjóri, síðar þrevtlur
skipstjóri í landi, þá skipamiðl-
ari og loks aðmíráll (Friðfinnur
Guðjónsson), Hásmundur Hana-
gals stýrimaður, siðar gjafabíla-
lcaupmaður og fleira (Gestur
Pálsson), Salka-Valka skipsjóm-
frú síðar ritvjeladama, þá full-
trúi og loks lögreglumey (Gunn-
þórurin Halldórsdóttir), Eld-
brandur jungmaður, síðar passa
offisjeri, þá erindreki og loks
forstjóri (Tryggvi Magnússon),
Slagbrandur ljettmatros, síðar
passaoffisjeri, þá erindreki og
loks prinsgemal (Haraldur Á.
Sigurðsson), Eysteina Jónasdótt-
ir fvrst sem farþegi í lest, siðar
Miss Rosemarie befðarmær og
loks frú Slagbrandur (Magnea
Sigurðsson), Dísa Malakoff,
fvrst farþegi á 1. farrými, síðar
selskapsdama (Sigrún Magnús-
dóttir), Baldur Bisnes farand-
sali og Stepliano bargestur (Lár-
us Ingólfsson), Bjargráður Ráð-
þrots forstjóri, síðar móttöku-
stjóri (Alfred Andrjesson). Auk
]>essara eru ýmis smáblutverk.
Leikurinn ‘logar af fyndni frá
upphafi til eada. Þar eru fjölda
margir söngvar ýmislegs efnis.
Meðferð leikenda mátti lieita
mjög góð yfirleitt, enda koma
þarna fram margir af bestu og
vinsælustu leikurum vorum.
Viðtökurnar voru liinar beztu.
Voru leikendurnir kallaðir fram
hvað eftir anna'ð og að lokum
höfundurinn. Maraldur Á. Sig-
urðsson befir haft leikstjórn-
ina á hendi.
Rússar og Japanar hafa framlengl
eins árs sanminga uni í'iskvei'öarjelt-
indi til handa Japönuni, við austur-
strendur Síberíu. Þetta eru gamlir
sánmingar, scm jafnan liafa verið
endurnýjaðir, en svo leit út um tima,
sem Rússar ætluðu ekki að endur-
nýja þá. En Japanir sóttu mál þetta
mjög fast, því um tuttugu þúsund
japanskir sjómenn stunda fiskveið-
ar við austurströnd Síberiu, i rúss-
neskri landhelgi.
Myndin til hœgri er af
frú Magneu Sigurðsson
í hlntvérki Hosemarie
hefðarmeyjar (síðar frn
Slagbrandnr}, jmr sem
hún er stödd í Cock-
tailklúbbnum 'i London,
Myndin aö neðan er
úr 1. möguleika, sem
qerist um borð i strand-
ferðmkipinu Baulji.
Sjásl jieir Eldbrandnr
(Tryggvi Magnússon)
og Slagbrandur (Har-
aldur '.4. Sigurðsson)
að hreinsa jiilfar skips-
ins.
Ljósm. Loftur.