Fálkinn - 28.05.1938, Side 10

10
F Á L K I N N
Copyrlght P. I. B. Box 6 Copenhagen
Nr. 500. Adnmson reynir nýju veiðitækin.
S k r f 11 u r.
- Þetta er eitthvað annað en
þegar við sátum eins og síld í tunnu
i troðfullri lestinni á sunnudaginn
var.
Dengsi, sem var sex ára gamall
kemur hróðugur til móður sinnar.
— Nú var jeg að leika póstmann
og er búinn að láta brjef í hvern
einasta póstkassa sem jeg gat fund-
ið i allri Reykjavík.
— Hvaðan hafðirðu brjef til að
láta í alla kassana, drengur?
— Jeg tók böggul, sem jeg fann í
skrifborðinu þínu, með gulu silki-
bandi utan um.
írskur herlæknir var að skoða
mann, sem liafði særst jjremur sár-
um, og kvað upp svolátandi dóm:
— Eitt sárið er banvænt en jeg
hugsa að hann nái sjer eftir hin tvö.
— Hvenær er hún dóttir yðar að
hugsa um að gifta sig?
— Altaf.
Litli drengurinn er að skoða ný-
fæddar tvíburasystur sínar og seg-
ir við föður sinn: — Fjekstu þær
ódýrari með því að kaupa tvær í
einu?
Forstöðumaður dýragarðsins fór
í sumarfrí en el'tir tvo daga fær
hann svolátandi orðsendingu frá
aðstoðarmanni sínum: — Shimp-
ansinn er að drepast úr leiðindum.
Hvað eigum við að gera þangað til
þjer komið heim?
Lítill drengur liafði Jesið eittlivað
um, að mennirnir væru lcomnir af
öpum og spyr móður sína hvort það
muni vera satt.
— Jeg veit ekki, drengur minn.
Jeg þekti svo lítið til fólksins hans
pabba þíns.
Viltu gera svo vel að athuga
hvað klukkan er, Sofús, næst þegar
þú lítnr við.
tirísk rómversk glíma: — tierið
þjer svo vel að gefa manninum of-
urlítið sinnep með kjötinu.
— Mjer finst lestin ekki hossast
nœrri eins rnikið núna eins og hún
gerði áðan.
— Nei, núna erum við líka komn-
ir á teinana aftur.
— Verið þjer sœlir, augnlæknir
og þakka yður fgrir. •— Jeg er viss
um, að það eru einmitt svona jler-
augu sem mig vantaði.
Hversvegna liafið þið dregið
upp svart fJagg? spyr maður á hafn-
arbalikanum mann um borð i lœla-
skipinu.
— Svart flagg? Hvað eigið þjer
við? Nú, þetta þarna! Talið þjer
ekki hátt svo skipstjórinn lieyri.
Þetta er skyrtan hans.
Enska skáldið Rudyard Kipling
las einu sinni dánarfregn sína í
blaðinu sem hann var áskrifandi að.
Sendi hann ritstjóranum því svo-
látandi brjef: —
„Heiðrað blað yðar segir frá því
í dag, að jeg Jiafi yfirgefið þennan
heim. Vegna þess að blaðið flytur
að jafnaði mjög áreiðanlegar frjett-
ir þá þori jeg ekki að mótmæla
þessu. Þessvegna bið jeg yður hjer
með, að strika mig út sem kaup-
anda, þar sem jeg tæplega get haft
gagn af blaði yðar í öðru lifi.“
— Flýtið þjer yður, María og kom-
ið með vænt konjaksgías. Það er
liðið yfir konuna mína.
— Á jeg ekki að koma með eitt-
hvað handa henni líka, húsbóndi?
En ef að það væri kafbátur. Þá verð jeg að stinga merkinu í sjóinn.
pcmr
NAND
p.i.a
gefur kafbátunum
merki eða
Þarna kemur víst skip.