Fálkinn - 25.06.1938, Blaðsíða 4

4
F Á L K I N N
„PARIA" INDVERJA
Úrhrakið, sem hvergi er í húsum hæft og „stjettlaust“
WMMBá

';; ■ •:' •:
'T
■'.:■■■■; ■ ;■

■/•■■'■■'■X-í;••■■'•:-
-
..■■■:■.'"

WjTmjlL
mmsá.

Fuolasalinn er vitanlega „óhreinn’
Ilann selur
TNDVERJINN er frá vöggunni
til grafarinnar háður þeim
órjúfandi reglum og fyrirmæl-
um, er setja æfi Iians skorður.
Uann er fæddur af foreldr-
um einhverra hinna indversku
stjetta og verður að hlýta lög-
máli þeirrar sljettar í einu og
öllu og deyja í þessari sömu
stjett. Ifann getur ekki unnið
plóginn en önnur einum o. s. frv.
En til yfirlits er Indverjum
skift í fjórar aðal-stjettir -— og
þannig var skiftingin í öndverðu
samkvæmt hinum fornu Veda-
bókum. Ilver af þessum stjett-
um tileinkaði sjer ákveðinn
hluta af líkama hins heilaga
guðs, Brahnui. Prestastjettin eða
Brahmarnir eru höfuð hans.
Göturakarinn er úr lireina flokknum i sudra-stjettinni.
sig upp í æðri stjett eða gifst
konu úr æðri stjett.
Ilann verður að eta þann
mat og þvo sjer á þann hátt,
sem reglur stjettarinnar mæla
fyrir, halda þau húsdýr og nota
þau áhöld, sem stjett hans hef-
ir og að lokum deyja og brenn-
ast á stjettarinnar vísu. Annað
er óhugsandi því að það væri
villutrú. Og ef út af er brotið
þá er hegningin ægileg. Sá 'brot-
legi er gerður stjetlrækur
Iiann verður „paria“ eða stjett-
laust úrþvætti. Og ahir afkom-
endur hans ienda i sömu for-
dæmingunni og verða óhreinir
menn.
Svo sterk eru áhrif trúar-
bragðanna á líf Indverjans að
fólk æðrast ekki út af þessu fyr-
irkomulagi Þetta á svo að vera!
Stjettaskiftingin i Indlandi er
æfagömul og ákaflega flókin.
Það er talið að stjettirnar í Ind-
landi sjeu alls um 2300 og hefir
hver stjett sínar reglur, þó að
munurinn sje lítill á mörgum
þeirra. Þannig á ein stjettin að
matast með vinstri hendinni en
önnur með hægri, sú þriðja á
að beita tveimur uxum fyrir
radjput eða hermennirnir axlir
hans, vaisija eða kaupmanna-
og embættismannastjettin á-
samt bændum eru búkur lians,
en sudra fætur hans. Hlutverk
sudranna er að þjóna öðrum —
hin vinnandi stjett, mundu sum-
ir kalla það. En sudra skiftisl í
tvo aðalflokka: hreina og ó-
hreina. Hinir þrír fyrstnefndu
flokkar eru hinir „endurfæddu“
brahmarnir eru, meira að
segja „guðir jarðarinnar" og
til merkis um það bera þeir
„bandið helga“.
Ströng takmörk eru á milli
þessara aðalflokka og til þess
að varast að maður brjóti í
bága við stjettarreglurnar hafa
Indverjar oft auðkenni á sjer,
sem sýna hvaða stjettar þeir
teljasl til. Það er til marks
um hve strangar reglurnar eru,
að menn af mismunandi stjett
mega hvorki matast nje sofa
undir sama þaki.
Að giftast konu úr annari
stjett er liöfuðsynd. Þeir sem
það gera verða stjettrækir og
óhreinir.
Óhreinir merin í Indlandi eru
taldir um 60 miljónir. Þeir játa
trú Hindúa en njóta engrar
verndar þjóðfjelagsins og lifa
tífi, sem mönnum er ekki sam-
boðið. Engin stjett getur veitt
„paria“ viðtöku, og hann fær
aldrei að vinna heiðarlega
vinnu og dóttir hans fær ekki
að giftast. Og sömu örlög bíða
allra afkomenda lians.
„Pai’ia“ er andlega snauður
og efnalega, hann nýtur hvorki
álits nje viðui’kenningar rije
uokkurs þess, sem mennirnir
sem hann hefir vanið sjálfur.
Krónprinsinn af Lunawada. Hann
er tir radjput-stjettinni.
telja hlunnindi eð'a líl'sgæði.
Flestir þeirra eru þrælar stór-
hæixdanna og vinna þar auð-
virðilegustu störfin og er algei--
lega fyrirmunað að bæta kjör
sín. Þó að hungursneyð og þurk-
ar hérji einhvern hluta landsins
að kalia nxá árlega dettur eng-
um stjettbundnum manni í hug
að nota hrunn, sem „paiáa"
hefir grafið jafnvel ekki til
að vökva akrana. Hafi skugga
af „paria“ borið á mat, sem
stjettbundnum manni var ætl-
aðu r, er matnum fleygt út um-
svifalaust. „Paria“ má aðeins
ganga um götur bæja meðan
geislar sólarinnar falla lóðrjett.
Því að skáhöllu geislarnir frá
nxorgun- og kvöldsólinni gætu
auðveldlega fallið á hús æðri
manna og saurgað þau.
Auðvilað nær hræðslan við
að smitast af hinum „óhreinu“
ekki síst til skólanna. Stjett-
lausu börnin fá ekki að vera i
skóla með öðrum, en þó gildir
þetta ekki ríkisskólana, sem
standa undir eftirliti sljórixar-
innar. í sumunx skólum eru
„óhreinu börnin“ iátin sitja á
svöluixx fyrir utan skólastofuna
og hlusta á kensluna, sem fram
fer inni i stofunni. Og sumstað-
ar er þessum „ólireinu börn-
um“ kent úti á viðavangi.
„Paria“ nýtur hvorki laga nje
rjettar. Ilann má ekki koma
inn í opinbera byggingu, ekki
koma í rjettarsal og sumstaðar
jafnvel ekki koma í musterin.
Ef sjest til „paria“ á þjóðveg-
inum og stjettarlimur kenxur
á móti honum verður að gæta
þess, að koma ekki of nærri.
„Parian“ aðvarar xnanninn með
því að leggja grænt blað á 'veg-
inn, og þegar stjettarmaðurinn
sjer það nemur hann staðar
og bíður. En „parian“ hleypur
út af veginuxxi og þegar hann
er kominn í hæfilega fjarlægð