Fálkinn - 16.07.1938, Side 11

F Á L K I N N
11
VNft/Vtf
U/&NMIRNIR
Fangar lamafólksins,
framhaldssaga með myndum.
III. kafli: HÆTTULEGT KLIFUR.
SKÓLAVERÐLAUN.
Það er gamall siður í Þýskalandi,
að þegar börn fara í fyrsta sinn í
skólann gefa foreldrar þeim gifur-
lega stór kranrarahús, full af alls-
konar sælgæti, sem þau hafa með
sjer í skólann.
„Kartöfluprent á vasaklúta“
LITLIR HOLLENDINGAR.
Myndin er af hollenskum strák
og steliiu í hinum einkennilegu þjóð-
búningum sínum. Takið eftir pils-
unuin á stelpunni og brókunum á
stráknum.
loksins á seta í berginu og á hon-
um var op inn í bergið, rjett svo að
fullorðinn maður gat farið þar inn.
Maður'inn setti John nú varlega af
sjer og tók bindið af augunum á
honum. Það var liálfdiint þarna inni
en augu Johns voru fljót að venjast
dimmunni. Þeir voru þarna i jarð-
göngum, sem lágu gegnum bergið, og
löng hlutu þau að vera, því að John
eygði aðeins skímu í hinn endann.
John sá föður sinn álengdar og
burðarmennina tvo, en hinir höfðu
vist farið á undan, því að þeir þótt-
ust vita, að fangarnir gætu ekki
sloppið eftir að þeir væru komnir
upp í bergið. Burðarmennirnir bentu
áfram og Madigan og John skildu.
að þeir ættu að halda áfram gegnuin
jarðgöngin og stefria á ljósblettinn
sem þeir sáu.
Hvar lenda þeir feðgarnir nú?
•Og hvað híður þeirra þegar
þeir voru komnir gegnum jarð-
göngin? Lestu það i næsta
blaði.
Tóta frienka.
Þið hafið víst öll heyrt eða lesið
um „linoleumsprent“. Myndamótin
fyrir þessa prentun eru skorin í
linoleuni) sem límt er á trjeklossa.
í blöðunum eru stundum auglýsing-
ar og stórar myndir sem prentaðar
eru með linoleum-mótum og ýmsir
unglingar gera það sjer til gamans
að skera myndir í linoleum og tekst
slundum vel.
Það sem jeg ætla að tala um núna
er- jalsvert svipað útskurði í linole-
um en miklu auðveldara. Við not-
nefnilega ekki linoleum heldur hrá-
ar kartöflur til þess að skera prenc-
mótin úr. Það er miklu auðveldara.
Mynd 1 sýnir hálfa kartöflu, sem
einfall mimstur hefir verið skorið í
með vasahnif. Þið munið, að það
sem á að vera sýnilegt við prent-
unina á að vera upphleypt á mót-
inu. Ef þið skerið fangamark eða
því um líkt þá skerið þið spegil-
mynd af stöfunum á kartöflusneið-
ina. Þegar þið prentið með mótinu
rjóðið þið litnum, merkibleki eða
þvílíku í jafnt lag á mótið. Mynd 2
sýnir ofurlitla „dúsu“, sem er góð
til þess að rjóða litum með á kart-
öfluna. í búðunum er hægt að fá
ódýra livíta smávasaklúta og við
byrjum með því að skreyta þá. En
það verður að þvo þá og rulla þá
vel áður en byrjað er, annars er
hætt við að liturinn fari úr þeim við
fyrsta þvott. Fyrst reynið þið stimp-
ilinn á pappírsblaði og lagfærið
hann ef með þarf, og síðan takið
þið vasaklútinn og liælið hann með
nálum á pappa, sem þerriblað er lagt
ofan á. Mynd 4 sýnir einfalt munst-
ur, sem gert er með stimplinum sem
sýndur er á mynd 1 og öðrum sem
er öfugur við hann. Á neðanverðri
myndinni sjáið þið C mismunandi
munstur, sem öll eru einföld. Hringi
getið þið búið til í kartöflustimpil-
inn ineð því að þrýsta glerpipum
ofan í kartöfluna og skera myndina
siðan úr með lmíf. Ef þið veljið
falleg munstur og smekklega liti get-
ið þið búið til allra fallegustu vasa-
8. Alt í einu hrökk John við.
Bíndið fyrir augunum á honum hafði
skrikað til og nú sá hann ægilega
sjón. Hann var að vísu á herðunum
á stórum og sterkum manni, og þessi
maður var að klifra með hann upp
þverhníptan hamar. John hallaðist
fram yfir vinstri öxlina á mannin-
um, og giat nú sjeð klettinn. í lion-
um voru ofurlítil þrep, svo lítil a’ð
þau sáust varla og rjett svo að
hægt var að tylla tánum í þau. Þeir
voru komnir góðan spöl upp í berg-
ið og John hraus hugur við tilhugs-
unina um, að manninum yrði fóta-
skortur. Hann þorði ekki að snúa
sjer við, af hræðslu við að trufla
jafnvægi burðarmannsins, en hann
þóttist vita, að faðir lians væri bor-
inn á sama hátt og væri kominn ofar
í bergið.
9. Þeir fóru hærra og hærra
þangað til burðarmaður Johns kom
klúta, og þegar þið liafið fengið æf-
ingu getið þið ráðist i að prenta á
stærri dúka.
7. Þó að þeir feðgarnir væru fang-
ar var farið mjög mannúðlega með
þá á leiðinni, og voru þeir báðir for-
viða á pví. Varðmenn þeirra fóru
mjog gælilega með þá yfir allar tor-
færur þarna í einstiginu, en það
varð þrengra og þrengra eftir því
sem á leið, og fóru yfirleitt ekki
með þá, ein's og mongólskir bófar
eru vanir að fara með fanga sína.
Alt í einu var numið staðar, og nú
fundu þeir feðgarnir, að þeir voru
teknir á lofl og borriir áfram. Johii
fanst þetta skrítið. Hann fann að
hann sat á herðunum á filsterkum
manni, en honum fanst maðurinn
ekki ganga héldur liða áfram.
Þessi litli strákur hefur málað
ljómandi fallega mynd, sem þið sjáið
bak við hann. Athugið ])ið nú vel
tunglið á myndinni og reynið svo
hvort þið getið skorið úr, hvor
bogna línan yfir þverhitanum það
er, sem heyrir til hringnum kring-
um tunglið. Það lítur svo lit, sem
það sje sú efri, en ef þið pró.fið með
sirkli þá sjáið þið, að það er innri
boginn sem heyrir hringnum til.
— Farðu að e.ins og jeg. Jeg hel'i
gert samning við konuna mína.
Fyrri hluta dagsins gerir hún eins
og hún vill en seinni partinn gei-i
jeg eins og hún vill.
b
Sjónhverfing.