Fálkinn - 10.09.1938, Qupperneq 3

F Á L K I N N
3
VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM.
Ritstjórar:
Skúli Skúlason.
Sigurjón Guðjónsson.
Frumkv.stjóri: Svavar Hjaltested.
Aðalskrifstofa:
Hankastr. 3, Reykjavik. Sími 2210
Ojjín virlca daga kl. 10-12 og 1-0.
Skrifstofa i Oslu:
A n l o n Schjötsgade 14.
IBlaðið keniur út hvern laugard.
Áskriftarverð er kr. 1,50 á mán.,
kr. 4.50 á ársfj. og 18 kr. árg.
Erlendis 24 kr.
Allar áskriftir greiðist fyrirfram.
Augiýsingaverð: 20 aura millim.
Herbertsprent.
Skraddaraþankar.
Á siðustu áratugum lietir talsverð
hreyting orðið i þá ált, að erlend-
um gestum sje boðið til íslands og
þá einkanlega iþróttafólki. Og jafn-
framt aukast sýningarfarir íslensks
íþróttáfólks til útlanda, þrátt fýrir
þau miklu vandkvæði, sem slíkum
ferðum stafa af yfirstandandi gjald-
eyrishömlum.
Intð er viðurkent, að þessar ferðir
sjeu nauðsynlegar eflingu íslensks
íþróttalífs, og skal því síst neitað.
Samanburðurinn við aðra og sam-
kepnin við aðra er íþróttaleg nauð-
syn og um verulegar framfarir get-
ur aldrei orðið að ræða í íþróttum,
nema íslenskt iþróttafólk fái að vita
„hvar það stendur" — með beinni
samkepni við aðrar þjóðir.
En hjer kemur fleira til greina.
Það þarf að leggja alúð við gagn-
kvæmar heimsóknir í fleiru en í-
þróttum einum. Má benda á, að
það er í áttina til vísindalegrar sam-
vinnu, er háskólinn fær hingað er-
lenrja visindamenn til fyrirlestrahalda
og sendir íslenska vísindamenn lil
þess að flytja erindi við erlendar
vísindastofnanir. En að sjálfsögðu
mælti méira að þessu gera en gert
er. Þá er það og spor í rjetta ált,
að halda hjer á landi námskeið fyrir
kennara frá nálægum þjóðum, og
gefa þeim lcost á að kynnast menn-
ingu þjóðarinnar og landsháttum.
Kennararnir eru dreifendur þekking-
ar og upplýsingar og það sem þeir
fá af vitneskju um landið berst til
annara og ber margfaldan ávöxt.
Það er viðurkent, að smáþjóð eins
og fslendingum, sje brýn nauðsyn á
því, að sem mest sje gerl að því, að
auka þekkinguna á landi og þjóð er-
lendis. Það eru tvær stjettir manna,
sem standa best að vígi með að gera
þetta: kennarar og blaðamenn. Fjöldi
kennara kemur nú liingað til lands
i sumarleyfi sinu, en margir koma
svo og fara, að þeir hafa eigi kynst
íslenslui stjettarsystkinunum sinum
og haft það gagn af förinni eins og
þeir hefðu getað haft, ef þeir liefðu
notið aðstoðar og Íeiðbciningar starfs
bræðra sinna og systkina. Og um blaða
menn er það sama að segja. Blaða-
mannafjelagið hefir að vísu fengið
dálítinn styrk til þess að greiða fyr-
ir útlendum blaðamönnum lijer. En
betur má ef duga skal. Æskilegast
væri, að hægt væri að bjóða hingað
á hverju sumri nokkrum blaðamönn-
um frá þeim þjóðum, sem mest skifti
hafa við ísland, mönnum sem væru
valdir til ferðarinnar af aðal-blaða-
mannafjelagi síns lands.
Gar ðy rk j usýningin
í Markaðskálanum.
Formaðnr hins islenska garögrkju-
fjelags, Lngimar Signrðsson.
Þakkaði hann að lokum öllum
þeim, sem Ijeð liöfðu garðyrkju-
fjelaginu lið til þess að koma
sýningunni af stað.
Er Ingimar hafði lokið máli
sínu gaf liann Eysteini Jóns-
syni' ráðherra orðið, sem er
landbúnaðarráðherra i fjarveru
Hermanns Jónassonar. Lýsti
ráðherra ánægju sinni yfir þvi
hve myndarleg sýningin væri,
þakkaði garðyrkjufjelaginu
dugnaðinn og árnaði því heilla
í framtíðinni. í Iok ræðu sinnar
lýsti hann yl'ir opnun sýningar-
innar.
— Á sýningunni bar margt
fyrir auga gestsins, og allir
höfðu mestu ánægju af að sjá
hana og ekki sist fyrir það, hve
öllu var vel fyrir komið í sýn-
ingarskálanum.
Þegar inn úr dyrunum kom
blasti við á miðju gólfi grænt
gróðurteppi, með gosbrunni í
miðjunni, meðfram röndum
þess voru allskonar skrautblóm.
A sýningunni gaf að lita fjölda
matjurta, m. a. mörg kartöflu-
afbrigði með leiðbeiningum til
fólks um bver þeirra reyndisl
liarðgerust gagnvart sjúkdóm-
um. Blómabúðir bæjarins höfðu
hver sinn afmarkaða reil á sýn-
ingunni og juku þær mjög
fegurð sýningarinnar, en það
voru Flóra, Blóm og ávexlir,
Litla blómabúðin og Gróðrar-
stöðin. En auk þeirra sýndu
nokkrir einstaklingar, innan- og
utanbæjar, garðblóm.
Á sýningunni var lalsveri af
garðyrkjuáliöldum, og ennfrem-
ur voru sýndir jurtapoUar af
ýmsum stærðum, unnir úr vikri
úr Heklubrauni, af Guðmundi
Ingibergs.
Þá vakti athygli á sýningunni
gróðurhúsið, sem komið var fvr-
ir í einu horni skálans. Er jiað
einskonar happdrættisgripur,
sem fjelaginu vai gefinn fyrir
sýninguna. En gefendurnir
voru: Eggert Kristjánsson stór-
kaupmaður, Iugólfur Jörunds-
son, Málningaverksm. Harpa,
Stálsmiðjan og Völundur.
— Þessi sýning garðyrkjufje-
/'Vam/i. ú l>ls. lii.
Ilið íslenska garðyrkjufjelag
efndi til mjög myndarleigrar
garðyrkjusýningar í Markaðs-
skálanum við Ingólfsslræli, dag-
ana 2. lil 6. þ. m. og sótlu hana
á 7. þúsund manns. Var það
gleðilegur vottur áliuga fólks
um að kynnast sem best fram-
förunum á sviði íslenskrar garð
yrkju á síðustu árum, sem bafa
orðið mjög stórstígar, þó að
enn megi betur, ef duga skal.
Það eru aðeins fáir áratugir
síðan að garðyrkja kom til sög-
unnar lijer á landi. Ýmsir ágæt-
ismenn þjóðarinnar höfðu þó
sjeð nauðsjm hennar og brýnt
þjóðina til dáða í þessu efni.
En rödd þeirra var hrópandans
rödd, sem ekki var á hlustað.
Ber þar fvrst að minnast á Gísla
sýslumann Magnússon á Illiðar-
enda (Vísi Gísti), sem vel má
telja föður íslenskrar garðyrkju.
Ilann bafði dvalið lengi er-
lendis, m. a. i Ilollandi, þar
sem garðyrkjan var á mjög báu
stigi. Og það sem liann sá þar
vakti hjá honum sterka löngun
til umbóta lijer heima. Auk
Gísla mætti nefna brennandi
áhugamenn um garðrækt eins
og síra Björn Halldórsson í
Sauðlauksdal, mág Eggerts
Ólafssonar, er skrifaði nokkuð
um garðrækt og stundaði hana
af kappi heima á prestsetrí
sínu með ótrúlega góðum á-
rangri, þegar litið er til þeirra
aðstæðna, sem hann átti við að
búa. Mætur garðyrkjumaður
var Schierbech landiæknir, sem
gaf út all-stóran bækling um
garðyrkju, og ])á má ekki
gleyma Einári Ilelgasyni, sem
nú er nýdáinn, og varin íslenskri
garðyrkju ómetanlegt gagn um
langt skeið.
A síðustu árum hefir svo garð
yrkjrinni fleygt fram fyrir at-
beina áhugamanna, vaxandi
þekkingu á garðræktinni, og við
notkun jarðhitans, sem unnið
hefir undraverk á þessu sviði
og gefur ótal möguleika á kom-
andi tímum.
Alt þangað til jarðhitinn var
tekinn í þjónustu garðræktar-
innar var hún mjög einhæf, að
mestu bundin við kartöflur bg
gulrófur.
— Opnun sýningarinnar
fór fram á bátíðlegan bátt.
Voru mættir við hana margir
gestir, er garðvrkjufjelagið
hafði boðið. M. a. ráðherrarnir
\
tveir, sem heima eru og bæjar-
stjórn Reykjavíkur. Formaður
Hins íslenska garðyrkjufjclags,
Ingimar Sigurðsson, i Fagra-
hvannni, hóf máls og bauð gesti
velkonma. Rakti liann í stuttu
máli sögu íslenskrar garðyrkju
og þær framfarir, sem á henni
hafa orðið á seinni árum. Hann
gat um nauðsyn þá, sem á því
væri fyrir Islendinga að efla
hana og' mintist á að aðaltil-
gangur sýningarinnar væri að
vekja fólk til áhuga fyrir lienni.
Sjeð inn í sýningarskálann. Á miðri mgndinni sjesl grasbletturinn með
gosbriinninum. Að baki sjesl ferhyrndur reitur, þar sem ýmsuni nvöxt-
um er haganlega fgrir komið.