Fálkinn - 10.09.1938, Síða 6

6
F Á L K I N N
---Mjer þætti gaman að sjá peýsu,
mátulega á mig.
— Já, frú, það þætti mjer tika.
— Herra ritstjóri, jeg get glatt
lesendur yðar með þvi, að það er
ekki árið .974.5 sem halastjarnan
rekst á jörðina heldur .9746'.
Maður nokkur kemur óður og upp-
vægur á lögreglustöðina og rjettir
fram ljósmynd:
— Konan mín er 'horfin! I guðanna
bænum hjálpið þjer mjer að finna
hana. Hjálpið þið mjer.
Vörðurinn lítur á myndina og virð-
ir hana fyrir sjer um stund og segir:
— Er yður aivara?
Inga litla hafði fengið að fara upp
í sveit til afa síns og ömmu. Hún
kom í fjósið og ætíaði aldrei að fá
sig fullsadda á þvi að skoða kýrnar,
sem lágu á básunum og jórtruðu. Þeg-
ar hún kom heim sagði hún við móð-
ur sína:
— Og trúirðu því, mamma, að all-
ar kýrnar hans afa, brúkuðu „tyggi-
gúmmi“!
S k r í 11 u r.
— Hegrið þjer þjónn! Úr þvi að
þjer enditega viljið framleiða hrossa-
buff, þá vitdi jeg helst fá eittlivað
af hestinum sjálfum en ekki af ak-
tygjunum.
Nr. 515. Adamson í
bardaga við flugurnar.
— Hversvegna í ósköpunum borð-
ið þjer ekki á veitingahúsi meðan
konan gðar er að heiman?
— Sjáið þjer til — jeg hefi aldrei
haft trú á þrifnaðinum í eldhúsum
veitingáhúsanna.
Copyrighf P. I. 8. 8o» 6 Copenhagen
— Peningana eða lífið!
— Taktu lífið en gerðu svo vel
að afhenda ekkjunni minni þessa
vasabók. Hún á lieima í Klappar-
stíg 83 í kjaUaranum til vinstri.
— Heyrðu, Gúndi litii, hvað lieitir
sjódýrið, sem niaður vinnur lýsi úr?
— Það heitir Transhval.
Súra frúin leit á betlarann sem
stóð við dyrnar hjá henni og segir:
— Ef jeg gef yður kökusneið, þá
verðið þjer að lofa mjer að koma
aldrei framar að betla hjá 'mjer?
Betlarinn brosti og svaraði: — Þjer
þekkið víst kökurnar yðar best sjálf,
frú.
Prófessorinn: — Maður mjakast
varia á móti þessu bansettu roki.
Ferd’nad gefur tímamerki.