Fálkinn - 17.09.1938, Side 6

6
F Á L K I N N
Nr. 516. Adamson leggur of mikið á.
S k r í 11 u r.
— Þú ert með hanska?
— Já, hann pabbi er sjerfræðing-
ur i fingraförum.
Gesturinn: — Heyrið þjer þjónn,
hversvegna eru engar klær á þessum
humar, sem þjer komið með handa
mjer?
Þjónninn: — Það er af því að
humrarnir okkar eru svo nýir, að
— Æ, ú. . að hugsa sjer. Fyrir
nokkrum árum stóð jeg i 2000 kr.
þeir berjast altaf þangað til þeir eru
settir í pottinn. Þessi misti klærnar í
bardaganum.
Gesturinn: — Komið þjer þá með
sigurvegarann.
— Viljið þjer snauta út aftur
undir eins, sjáið þjer ekki að jeg er
fáldædd.
— Ekkert skal nokkurntima að-
skilja okkur, elskan minl
Tilfinning mannsins, þegar hann
fer á stefnumót i fgrsta sinn.
— Hægan, hægan. Jeg skat draga
upp bómuna undir eins og þvott-
urinn er orðinn þur.
— Hvernig fanst þjer veislumat-
urinn 'í gær, Adolf?
— Ef súpan hefði verið eins heit
og vínið og vínið eins gamalt og
gæsin og gæsin eins feit og frú-
in.... bá hefði hann verið ágætur.
Hansen var timbraður og treysti
sjer ekki á skrifstofuna. Hann sím-
aði til þess að láta vita að hann sje
veikur, en röddin þektist og samtal-
ið liijóðaði á þessa leið:
— Halló!
— Halló?
— Já, það var viðvíkjandi honum
Hansen .... Hann getur ekki komið
í dag ......
— Nú, er þetta ekki' Hansen, sem
talar?
— Hmm ....
— Er þetta ekki Hansen sem talar,
segi jeg?
— Nei, nei, jtað er ekki hann. Það
er gamla konan sem jeg leigi hjá.
að reyna eitt kast.
Skyldi ekki annað flón koma bráðum
rsw
NAND
p.i.a
Ferd’nand freistar
gæfunnar eða
Garrían hefði jeg af