Fálkinn - 26.11.1938, Síða 13

F Á L K I N N
13
Krossgáta Nr. 289.
Skýring, lóðrjett:
1 á bílum. 2 ár. 3 ílát. 4 svæla. 5
streyma. 6 verkar. (fisk). 7 skemt.
S skyldmenni. 9 vatnsfall. 10 vond-
ur. 11 á bílum. 16 sem sje (útlent).
1S verslun. 19 skógur (fornt). 21
skömm. 22 fussa. 24 farg. 26 rit. 28
snöggir. 30 nafnbót (þf.) 32 gróSur-
lönd. 34 planta. 35 þef. 37 á brott.
38 veðurfar. 41 róa. 42 svíðingar. 43
losa. 44 blæju 45 leiðinlegt. 46 iireyf-
ist. 49 þekti leiðina. 52 hindra. 53
drumbur. 54 eldstæðis. 56 hjúfrar.
58 forsetning. 59 skáld. 62 mánuður
(skammst.) 64 fugl. 65 tóbak. 68 guð.
Skýring, lárjett:
1 röskur. 7 sjest. 12 þæfa. 13
styrkir. 14 hylja. 15 tilfinningalaus.
17 bifreiðastjóri. 19 óákveðni. 20
málið. 23 fát. 25 afl. 27 ónotast. 28
úrgangs. 29 hægt. 31 tímabils. 32
svar. 33 byggingin. 36 komast yfir.
39 sjávardýr. 40 stafur. 41 í óleyfi.
44 datt. 47 skemd. 48 lieiðurs. 50 i
stiga. 51 hnefaleikakappi. 53 reka.
55 við heyskap. 57 skyldmennis. 58
einræðisherra. 60 svefn. 61 þrýsta.
63 kvenmannsnafn. 65 marr. 66
grjótið. 67 haf. 69 skegg. 70 skyld-
menna.
Lausn á Krossgátu Nr. 288.
Ráðning, lárjett.
1 tað. 3 kró. 6 ess. 9 ofn. 11 liaug-
arnir. 12 sin. 14 unn. 15 rán. 16 lás.
18 arða. 20 kusa. 21 Egg. 23 árs. 25
una. 27 knarrar. 30 kjassar. 33 týra.
34 snjóa. 35 engi. 36 kæna. 37 gröf.
38 aura. 40 aðlað. 41 aria. 44 snarari.
46 nauðung. 48 Pan. 49 róa. 51 N N
N. 52 armi. 54 æðin. 55 rýr. 57 kná.
59 Áki. 60 aur. 62 Hatturinn. 63 þak.
64 rit. 65 iða. 66 æti.
Ráðning, lóðrjetl.
2 Api. 3 kauðar. 4 runa. 5 ógn. 6
err. 7 snák. 8 sinuna. 10. flá. 12
spekt. 13 nagar. 16 lausn. 17 skari.
19 ör. 22 gnýpuna. 23 árnaðir. 24
skógana. 26 naglinn. 28 rakar. 29
Asnar. 31 jarða. 32 sefað.-38 Aspir.
39 ranar. 42 runna. 43 Agnar. 45
aumkar. 47 urðina. 50 ól. 53 iiiti. 54
ækið. 56 ýsa. 58 átt. 60 ári. 61 unt
GORDON BENNETT-KEPNIN.
Svissneski loftbelgurinn „Ziirich
111“, teinn af þátttakendunum í
Gordon Bennett-samkepninni í Liege,
sjest lijer á myndinni. Hún er tek-
in þegar hann er að leggja upp og
skipshöfnin er að tæma sandsekk-
ina. —
PEGAR „ÞORSKURINN“ FÓRST.
Framli. frá bls. 5.
ust ekki til að koma nærri því og
bundu fyrir vil sjer. — Jón kvað
Gísla liafa verið lánsmann, að hafa
hlýtt sjer i þessu, en þegar svo var
lent við klettana, var livergi hægt
að taka á líkinu fyrir rotnun og þvi
var það sveipað segli og borið upp
í því. Þannig hafði líkið orðið fast
á önglinum, að það hafði krækst
undir sjóskóvarpið, sem 'var úr
hrosshári. —
Á fatnaði og hnöppum þektist að
þetta var lík Kristjáns Hrólfssonar
á Þúfum, en þegar til kom vildi
Hrólfur faðir hans ekki trúa því,
Kínverskt-japanskt bandalag.
Á myndinni sjáum við kínverska og
japanska stúlku, sem voru fulltrúar á
alheims æskulýðsþingi er haldið var
í Ameríku fyrir skömmu. Þær virð-
ast vera mestu mátar, þó að landar
þeirra berjist af rnestu grimd á víg-
völlunum í Kína.
að þetta væri lik sonar síns og er
sagt að það hefði hann gjört til þess
að þurfa ekki að láta smíða utan
um það, þvi svo var hann nískur,
— Svo Ijet Jakob Havsteen smíða
utan um líkið og jarða það heiðar-
lega á sinn kostnað.
Grænn páfagaukur i Havanna er
liklega duglegri að tala en nokkur
annar páfagaukur í lieimi. Hann
getur þulið Faðirvorið orðrjett á
ensku og spönsku og telur það þó
milli 60 og 70 orð.
i
sagði Maims og var nú hægari; liatursfull
augu Tilly höfðu kinsað hann og hinn
frækni sjómaður var ekki nærri eins liár í
hettunni á þurru landi.
„Jú, það get jeg,“ svaraði Ahtee. „Þjer
eruð óboðinn gestur hjer. Þjer verðið að
vinna, til þess að fá að vera. Má jeg reiða
mig á, að þjer hafið gát á honum, Tilly?“
„Mjer er ekkert kærara,“ sagði hún.
„Komdu með mjer — þessa leiðina,“ hjelt
hún áfram og hvesti augun á Jim.
„Ef eittlivað skeður sem miður mætti
fara, þá er það yðar sök,“ sagði Maims að
skilnaði við Ahtee. „Ef æðið grípur mig þá
er jeg hættulegur maður.“
„Jeg vona að Tilly verði ekki mjög
ströng við hann,“ sagði Dayne, „veslings
manngarmurinn, það var ekki honum að
kenna að liann lenti lijerna."
„Jeg get ekki verið yður sammála um
það,“ sagði Ahtee, „hver sjómaður í Maine
ætli að vita, að það er hættulegt að koma
nærri Manndrápsey.“
„Sökin fellur víst á mig,“ tók Trent fram
i, „jeg hló að aðvörunum lians. Vonandi
verður hann ekki látinn vinna mjög erfiða
vinnu.“
Það leyndi sjer ekki að Ahtee gramdist
þessi óvænta heimsókn, þó hann ekki
skeytti skapi sínu á mr. Anthony frá Bost-
on. „Tilly fer ekki illa með hann,“ sagði
hann stutt.
„Hún er mesta skass,“ sagði Elmore.
„Hún er hæði önug við frú Cleeve og ógn-
ar lienni. Um daginn gaf frúin lienni á ’ann,
af þvi að hún liafði í hótunum.“
,Við skulum vona,“ sagði Ahtee brosandi,
„að gallið úr henni lendi framvegis á þess-
um kóna, Maims. Það er kanske Ijótt af
mjer, en mjer var frá fyrstu stundu í nöp
við liann.“
Trent braut heilann um hverju það sætti,
að viðmót Ahtees liafði breytst svo skvndi-
lega. IJann var orðinn kátur.
„Jeg held að þær sjeu ekki nema i nös-
unum þessar liótanir Tilly,“ sagði liann.
„Frú Cleeve getur verið óþolinmóð, en í
rauninni held jeg að þær virði livor aðra
og þvki vænt um hvor aðra.“
„Það lield jeg ekki,“ sagði Cleeve, „Jeg
held að Tilly sje hálf geggjuð, jeg vildi
óska að langamma losaði sig við hana áður
en slvs verður að.“
„Slys verður að? Yður er þó vist ekki al-
vara?“ Ahtee virtist verða óttasleginn. í
sama hili kom Erissa inn og hann sneri sjer
og kynti hana og mr. Anthony .
„Jeg vona að þjer dansið og spilið brigde,“
sagði unga stúlkan. „Við erum farin að
verða leið hvert á öðru, hjerna.“
Trent var nær fertugur að aldri, en tígu-
legur í framgöngu og gat verið liinn skemti-
legasti samkvæmismaður þegar liann- vildi
það við hafa. Hann varð var við að Cleeve
gaf lionum hornauga, eins og hann væri
hræddur um að aðskotadýrið mundi draga
athygli Erissu frá honum.
„Mr. Anthony," sagði faðir hennar, „er
þektur listamaður og á að gera teikningar i
bókina mína um hinn merkilega lífsferil
Jeffi'y Frattons.“
„Faðir yðar slær mjer gullhamra,“ svar-
aði Trent, „en jeg reyni að minsta kosti að
gera mitt besta, þó jeg bafi aldrei lieyrt
þennan Jeffry Fratton nefndan.“
„Það hafði jeg ekki lieldur, þegar jeg
kom hingað,“ tók Elmore fram í, „en nú er
hann búinn að gera mig myrkfælinn. Það
liggur við að jeg sje farinn að trúa á hann.“
„Trúa á hann?“
„Trúa að hann hafi lagt bölvun sina á
þessa eyju. Jeg vona að þjer sjeuð ekki
hræddur við anda.“Elmore leit ólundarlega
til húsbóndans, og Trent þóttist sjá ánægju-
glampa bregða fyrir í augum Trents.
,Jeg verð að segja mr. Anthony dálítið
frá bókinni sem liann á að teikna myndirn-
ar í.“
„Á að teikna? Er það meiningin að skipa
mjer það?“ Trent var ekki vanur að taka
skipunum frá neinum.
„Þjer getið valið um,“ sagði Alitee bros-