Fálkinn - 03.02.1939, Blaðsíða 11

F Á L K I N N
11
YNGSftf
|£*&NbURNIR
Skemtileg kappsiglicg
Nú skuluð ]>ið læra skemtilegan
leik. — Búið fyrst til nokkra kapp-
siglingarbáta úr þunnum vindla-
kassa, hver bátur þarf ekki að vera
meira en 10—15 cm. langur og 2
cm. breiður. Siglutrjeð er ofurgrönn
spýta, og seglin eru úr pappír, sem
eru límd föst við (mynd 1). Skrifið
nafn eða númer á hvern bát, og
gætið þess, að siglutrjeð gangi ekk)
það langt gegn um spýtuna, að bát-
urinn geti ekki staðið fastur á borð-
inu. Með 20 cm. millibili er nú
komið fyrir röð af nokkurskonar
„vjelum“ á langa spýtu, ein af þeim
er sýnd á mynd 2. Þær samanstanda
af venjulegum tvinnakeflum, sem
eru skrúfuð föst við spýtuna, svo að
hægt er að snúa þeim með „smá-
sveif“, mjóum trjenagla, sem er fest-
ur ofan á keflið, sjá myndina. Smá-
nagli er festur utan á keflið (mynd
3), og við hann er festur venju-
legur tvinni. Kappsiglingin fer fram
eins og sýnt er á mynd 4. Laiiga
spýtan með öllum keflunum er
fest í annan endann á leikborðinu
ykkar, liver bátur er útbúinn með
tvinna, sem festur er í framstafn-
inn — og þessi tvinni er svo festur
við naglann á keflinu. Hver bátur
hefir sitt kefli — og allir tvinna-
þræðirnir eiga að vera nákvæmlega
jafnlangir, þ. e. a. s. allir bátarmr
fara af slað jafnlangt frá keflunum.
Þegar gefið er merki um að þeir
eigi að fara af stað, tekur hver þátt-
takandi í sína „sveif“ og reynir eins
fljótt og hann getur að vinda upp
tvinnanum, svo að báturinn færist
nær. Sá sem fyrst fær dregið bátinn
sinn að sínu kefli, hefir unnið í
kappsiglingunni.
IÍEYNIÐ KRAFTA YKKAR OG FIMl.
Seljist tvö og tvö á gólfið eins og
sýnt er á myndinni, snúið bökum
saman og krækið handleggjunum
saman. Reýnið nú, hver ykkar getur
l'yrst staðið á fætur — það skeður
með því móti, að báðir þátttakend-
urnir þrýsta bökum fast saman og
teygja um leið úr fótunum. Þetta
sýnist mjög auðvelt — en reynið nú
sjálf! Parið, sem fyrst rís á fætur
vinnur kepnina. Þessi leikur er einK-
ar skemtilegur, þar sem þátttakend-
urnir skifta stöðugt um fjelaga, —
sigurinn er mjög undir því kominn
hve samstiltir þátttakendurnir eru.
Frnmleg indiánabrúða
Úr gamaldags tauklemmu (mynd
1) er hægt að búa til skemtilega
indíánabrúðu. Til að byrja með sníð-
um við búning brúðunnar úr grófu
ljerefti, helst brúnu, sniðið sjáum
við á mynd 2. A er framstykkið og
B bakstykkið af búningnum. Takið
eftir köntum búningsins, sem eru
raktir upp með grófri nál. Mynd 3
sýnir, hvernig „höfuð“ klemmunn-
ar er skreytt. Hárið er málað svart,
fljetturnar eru búnar til úr garni
og límdar á. Teiknaðu augu, nef og
munn — og málaðu alt andlitið
rautt. Handleggirnir eru búnir úl
úr stálþræði, sem snúnir eru utan
um klemmuna og síðan vafðir með
ullargarni, sem myndar hendurnar.
Færðu nú brúðuna í, og saumaðu
búninginn fastan með nokkrum nál-
stungum undir höndunum og í hlið-
unum. Sjá mynd 4. Festu perlu-
garnsfljettu um mittið á henni og
límdu nokkrar smáfjaðrir á höfuðið.
Þegar því er lokið er brúðan til-
búin. —
í baráttn fyrir
rjettlætinu.
43) Bobby gaf nú upp alla von.
Blair var alveg að kyrkja hann.
Alt í einu hevrðist hrópað. „Upp
með hendurnar, Blair. Nú get jeg
skotið þig með þinni eigin byssu“.
Blair var harla skrítinn á svipinn,
þegar liann reis nauðugur á fætur.
Bobby horfði alveg forviða þangað,
sem röddin kom frá. Þarna var O’-
Connor — hann liafði fengið aðsvif
sem snöggvast, þegar Blair skaut.
44) Bobby varð harla glaður yfir því
að O’Connor hafði náð í byssu Bln-
irs — byssa hans hafði ekki batnað
við að blotna í fljótinu, en það vissu
bófarnir ekkert um. „Gott og vel“
sagði O’Connor og kinkaði kolli, —
„þetta endar þá svona. Jeg liafði
lengi haft slæman bifur á ykkur —
jeg fekk skipun um að handtaka
Bobby og Rauða-Hjört.“ Bobby skim-
aði eftir vini sinum og mótstöðu-
manni hans. — Svarti Ulfur lá hálf
meðvitundarlaus á jörðinni, Rauði-
Hjörtur hafði staðið sig vel.
45) Rauði-Hjörtur brosti til O’-
Connor og sagði: „Mjer var það Ijóst,
að Svarti-Úlfur mundi leita í fylgsni
sitt til að koma áfenginu undan,
— þessvegna leitaði jeg liingað
til þess að þið finduð það.“ „Þetta
var vel gert, Rauði-Hjörtur,“ sagði
O’Connor lirosandi, „en nú skalt þú
og Bobby hjálpa mjer til að fara
með þessa náunga til fangelsisins.“
— Hvorugur þeirra hafði neitt á
móti þvi — og nokkrum klukku-
tímum síðar höfðu bæði Blair og
Svarti-Úlfur „verið settir inn.“
Rjettvísin hafði sigrað — og
Bobby og RaUði-Hjörtur voru betri
vinir en nokkru sinni áður, og lýkur
hjer með að segja frá þeim.
En í næsta blaði byrjar ný saga.
börnin góð, sem þið munuð haia
engu minna gaman af en sögunni
af þeim fjelögunum, Bobby og Rauða
Hirti. —
Einu sinni var Mark Twain í mið-
degisverði með enska leikaranum
Henry Irving. Hann sneri sjer að
Mark og spurði livort hann hefði
lieyrt söouna um ákveðinn man.i,
sem hann nefndi.
— Það kostaði mig áreynslu að
segja nei, segir Mark Twain, — en
jeg gerði það samt. Svo fór Irving
að segja söguna. f byrjuninni spurði
hann á nýjan leik hvort jeg hefði
ekki heyrt söguna áður. Jeg svaraði
aftur nei, og bætti við: Alveg áreið-
anlega ekki. Svo hjelt hann áfrain
og bætti við einni selningu. í þriðja
skiftið spurði hann livort það væri
nú alveg áreiðanlegt, að jeg hefði
ekki heyrt söguna áður. Þá sagði
jeg: — Jeg get logið einu sinni og
jeg get logið tvisvar, ef kurteisi
krefst þess. En svo ekki oftar. Jeg
get ekki þrílogið, hvað sem þuð
kostar. Jeg verð að segja yður sann-
leikann. Jeg hefi heyrt söguna áður.
Það var jeg sem setti liana saman.
Ur kvikmyndaheiminnm.
Deanne litla Durbin í nýrri kvik-
mynd.
Deanne Durbin er orðin heimsfræg
kvikmyndastjarna, þó að hún sje
ekki nema 15 ára að aldri.
Fyrir tveim árum var Deanne
Durbin óþekt skólastúlka i Los Ang-
eles. Af tilviljun ljek hún smáhlut-
verk í stuttri kvikmynd: „Sunnu-
dagshljómleikarnir“. Kvikmynda-
snillingar frá „Universal“ merktu
ágæta hæfileika hennar, og það
kom i Ijós i fyrstu kvikmyndinni
liennar: Þrjár kænar stúlkur, að hun
hafði áliorfendurna með sjer. Og í
næstu kvikmynd „100 menn og 1
stúlka“ vakti leikur hennar mikla
hrifningu.
Og nú er þriðja Durbin kvik-
myndin á leiðinni og heitir: „Mad
about Music. (Á liættuskeiðinu.) —
Efnið er mjög skemtilegt og er i
stuttu máli á þessa leið: „Deanne er
litil, draumhneigð hússtjórnarskóla-
stúlka, sem á engan föður, en býr
sjer liann til með liugmyndaafli sínu.
Og þegar nú fjelagar hennar vilja
sjá föður hennar, grípur liún til
þess óyndisúrræðis að fara niður
á járnbrautarstöðina og grípa fyrsta
manninn er verður á leið hennar
og biðja hann um að taka að sjer
föðurlilulverk:ð. Og það er enginn
annar en sjaiíur Herbert Marshall,
sem leikur föðurinn (allir kvik-
myndavinir þekkja hann). Fram-
haldið er afar skemtilegt, og Deanne
Durbin gefst tækifæri til þess að
nota hina fögru söngrödd sína.
Deanne er aðeins 15 ára, en hún
hefir grætt svo mikla peninga, að
hún getur lifað áhyggjulaust það
sem eítir er æfinnar hvað fjárhag
snertir. Núna fyrst um sinn er fað-
ir hennar fjárhaldsmaðurinn, og litla
stjarnan verður að lifa ströngu ’ifi
til þess að varðveita heilbrigði sína.
Patfershjónin hafa fengið nýja
andbýlinga á hæðinni og frúin veit-
ir þeim óskifta athygli.
— Þau eru sjálfsagt nýgift, segir
hún við manninn sinn, — þvi mjer
sýnist þau vera ástfangin. Þegar
hann fer á skrifstofuna á morgnana
faðmar hann hana og kyssir hana
marga rembingskossa. Af hverju "er-
ir þú ekki eins, Guðjón minn?
— Finst þjer ekki rjettara að jeg
doki við og kynnist henni betur
áður?
Agentinn: — Þjer eruð ekki far-
inn að borga skilvinduna, sem þjer
fenguð hjá mjer í fyrravor.
Bóndinn: — Nei, þjer sögðust á-
byrgjast, að skilvindan borgaði sig
sjálf og jeg hefi hugsað mjer að láto
liana gera það.