Fálkinn


Fálkinn - 12.05.1939, Blaðsíða 5

Fálkinn - 12.05.1939, Blaðsíða 5
F Á L K I N N 5 ,,Paradis“ isfirskra skíðamanna. -Seljalandsdalur. Sjóferðin. Segir fátt af sjóferðinni veslui. Veður var bjart. Logn í Reykjavík, en kældi nokkuð er kom úl á Fló— ann. Allmargir farþegar tóku þá að lireiðra um sig i lestinni og nokkrir i borðsal. Margir höfðu svefnpoka, sumir teppi, aðrir sæng- ur. Nokkrir höfðu þó aðeins hugs- að um að búa sig til skíðaferða og skorti þar ekki á; frá hvirfli til ilja voru þeir búnir í fjallaferðir, ineð skíði og stafi, bakpoka og snjögleraugu,-------en ekkerl til að liggja við i lestinni. En einlivern veginn blessaðist þetta nú samt. — Lengi kvölds var lítið um svefn- inn meðal lestarbúa, og þólti það engum tiltökumál. Á uppþiljum var sungið dátt og annar sönghópur, eða tveir, sátu á afturlest. Hvert lagið rak nú annað, og ófst og l'ljett- aðist inn í annað, og hóparnir sung- ust á og oft voru lögin tvö eða fleiri sungin samtímis og bar ekki á öðru en að vel færi á þessu. Var nú aftur komið logn og lá- dauður sjór og engin alda til að stíga. Kræktu þá söngvararnir örm- um saman og var kyrjað, sungið og kveðið við raust: Kátir voru karlar á kútter Haraldi. Til fiskiveiða fóru frá Akranesi .... og takturinn var sleginn með veltum og hnykkjum. — — En að lokum sigraði þó nóttin. Skírdagur. Skírdagur rann upp, bjártur og heiður. Vestfirðir ú stjórnborða. — Um hádegi var komið á Presta- bugtina, utan við Eyri i Skutuls- firði, sem ísafjarðarkaupstaður er reistur á. Var hafnsögumaður þar fyrir á báti sínum. Og nú rendi Edda inn Sundin, og fánum skreytt seig hún inn spegilgljáðan Pollinn og lagðist að bæjarbryggjunni, en þar höfðu ísfirðingar fjölment til nð fagna hinum sunnlensku páska- gestum. Skiðafjelag ísafjarðar hafði haít mikinn viðbúnað til að taka sem best á móti gestum sinum. Hafði það trygt öllum, er þess óskuðu, húsnæði og fæði. Allur þorri gest- anna bjó þó hjá ættingjum og vin- Lagt af stað til fjalts. uin; en hinum var fenginn sama- staður í gistihúsi bæjarins, í hinum nýja gagnfræðaskóla og i samkomu- húsinu Uppsölum. Þeir Sunnan- manna, sem svefnpoka höfðu með sjer, sváfu á dýnum i skólanum og í Uppsölum. Var það ódýr nætur- gisting en góð, kostaði aðeins 50 aura fyrir nóttina. — Sunnanmenn komu nú farangri sínum í gististaði sína og var það fljótgert. Munu ])á flestir hafa feng- ið sjer eitthvað að borða, en síðan var haldið upp í Seljalandsdal, en þar átti kepnin i svigi að hefjast klukkan 15. Paradís skíðamanna. Allir bilar bæjarins, fólksbílar og vörubílar, voru þessa daga í þjón- ustu skíðavikunnar. — Fluttu þeir gestina upp i brekkurnar, sem eru neðan vert við Seljalandsdalinn, en þangað hefir Skíðafjelag ísafjarðar látið leggja vegarálmu frá þjóðveg- inum. Vegur þessi, — Skíðabraut er hann nefndur, — er nú þegar lcominn ca: % leiðar upp á dalinn og verður væntanlega fúllgerður á næstu sumrum. Bílar eru eigi marg- ir i ísafirði og enda þótt hver bíll færi margar ferðir og þétt væri raðað á hvern bil fengu færri far en vildu. Margir kusu líka frekar að ganga alla leið, og er ]>að ekkert afrek, því að allur er vegurinn frá kaupstaðnum upp á dal ekki nema röskur stundargangur. Dalur ])essi, sem allra vegir lágu nú að, er Seljalandsdalurinn, sem orðheppinn náungi hefir einhverju sinni nefnt Paradís skíðamanna. Dalurinn liggur allhátt uppi, 250 —400 metra yfir sjávarmáli. Hann er langur og allbreiður, með víðum hvylftum og slökkum, öldum, hól- um, hryggjum, hjöllum og fellum. Og snjór liggur þarna feiknamikill frá fyrstu haustnóttum og langt lram á vor og sumar. Hinn kunni sænski íþróttafrömuð- ur og skíðakennari, Georg Tufves- son, segir um dal þenna og skiða- landið þar: „.... Skiðaland í Selja- Iandsdal er með afbrigðum gott, .... og i honum er hægt að fá skíðabrekkur við allra hæfi, frá hin- um allra auðveldustu fyrir byrj- éndur og brattar brekkur til æf- inga i svigi (slalom), stökki og flugskriði (störtlopp).“ Um aðstöðuna til skíðaiðkana á ísafirði alment og það, er gera ætti til að hagnýta hana sem best til gagns fyrir þjóðina í heild, segir G. Tufvesson. ..... Frá náttúrunnar hendi er ísafjörður fyllilega sambærilegur við við „Skiðheima”. viðurkenda skíðabæi á Norðurlönd- um. En nauðsynlegt yrði að gera ýmislegt fyrir þetta mál (þ. e. hag- nýtingu hinnar náttúrlegu aðstöðu) t. d. að reisa gistihús á hentugum slað, sem næst skiðalandinu o. fl. Er mjer kunnugt, að áhugamenn á ísafirði hafa fullan hug á þessu. Ættu allir íslendingar, sem úhuga hafa á eflingu skíðaíþrúttarinnar, að sameinast uni þetta mál og skapa á ísafirði miðstöð á íslandi fyrir al- hliða iðkuii skíðaíþróttarinnar“ .... Sól og snjór! Á skírdag var fjölmenl á Selja- landsdal, fjöldi ísfirðinga og um 300 aðkomumanna. Veður var bjar! og fagurt, eins og fegurst má verða á fjöllum um páskaleytið. Glitrandi sólskin og snjór í öllum áttum, svo að hvergi sá örla á steini nema þar sem voru hamrar og hengiflug. Margur Sunnlendinganna, sem ekki hafði áður sjeð nje reynt skiðaland ísafjarðar, nam oft staðar á veg- ferð sinni, hallaði sjer fram á stafi sína og horfði heillaður á allan þenna snjó og allar þessar gestrisnu brekkur. Og hann spurði sjálfan sig: var þetta veruleiki? eða var þetta bara fagur páskadraumur? — Og hann ýtti sjer af stað. Seig í fyrstu liægt áfram, en ferðin óx bráðlega, — hraðar, hraðar, áfram, áfram niður brekkuna! Snjór, sól og snjór. Og aftur brekka og enn kom brekka, og alstaðar snjór, enda- laus snjór, sól og snjór! — — Næstu dagar. Að morgni föstudagsins langa mættu allir skíðavikugestir fyrir framan verslunarhús kaupfjelags- ins. Hafði þá öllum þátttakendum verið skipað i ferðaflokka, 20—30 manns í liverjum flokki, og var þannig valið i flokka, að þeir væru helst saman, sem samstöðu áttu og svipað kunnu. Hverjum flokki var fenginn fararstjóri, þaulreyndur skíðamaður, gagnkunnugur skiða- l&ndinu og staðháttum öllum. Fararstjóri hafði sjer aðstoðafmann, er jafnan gekk siðastur í ferðum og gætli þess, að enginn drægist aftur úr né viltist frá hópnum. í samráði við flokk sinn ákvað farar- stjóri að morgni, hvert lialdið skyldi hvern dag. Þenna dag og daginn eftir vai kalsaveður með nokkru fjúki á fjöll- um. Enginn ljet þó slíkt smáræði á sig fá, enda voru allir skjóllega búnir og vel vandað lil forustunnar. Er komið var á dalinn hvíldust flestir um stund í „Skíðheimum“, skálanum í dalnum eða i liinu veg- lega veitingatjaldi, sem reist var þar á snjónum. Von bráðar var þó haldið af stað. Sumir flokkanna hjeldu sig fyrst i stað í „kvennabrekkum“, brekkum byrjenda og viðvaninga! Aðrir, og þeir voru miklu fleiri, sem hærra sóttu á dalinn og lengra til' vesturs, upp í Sandfell, að Búr- felli eða vestur í Gyltuskarð þar sero Súgandafjörður blasir við auga Framh. á bls. 11. ísfirskt skíðafólk

x

Fálkinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Fálkinn
https://timarit.is/publication/351

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.