Fálkinn - 12.05.1939, Blaðsíða 11

F Á L K I N JN
11
VHCS/VU
LES&HbURNIR
HRAÐASTI FLUGKAPPI
I' HEIMI.
Hjer verður ekki sagl frá flug-
köppum stórþjóðanna, sem altaf
eru að setja ný met og ekki held-
ur háloftaflugi eða nokkru af
því taginu. Nei — myndin í hringn-
um sýnir venjulega „hestabremsu",
sem er á stærð við maðkaflugu.
Amerískur vísindamaður hefir ný-
lega fundið það út að þetla skor-
dýr á heimsmet í flughraða, — flug-
an getpr flogið 400 metra á sekúndu,
en það þýðir, að ef hún flýgi ó-
siitið, mundi hún gela flogið um-
hverfis jörðina við miðjarðariínu
á rúmlega einum degi.
SKÁKÞRAUT
en án taflmanna.
Þessi einkennilegi drengur þarna
á myndinni spyr ykkur að því, hvorl
þið getið skift þessu undarlega
taflborði i tvo parta, sem má leggja
saman á þann hátt, að fram komi
reglulegt taflborð. Hann bendir ykk-
ur á það, að auðvitað megi klippa
þá tvo hvítu reiti frá, — sem merkt-
ir eru með skákrossi — og leggja
þá inn í skörðin tvö, l)á verður
úr ])ví heill ferliyrningur,
Þessi lausn væri harla einföld
en svo auðveld er hún nú ekki.
Á þennan hátt myndast þrír part-
;;r, en nú mega partarnir ekki vera
nema tveir, þegar borðinu er skift.
En reyndu. - Þetta er hægt.
ÞUNG BÓK.
British Museum í London á stærstu
landabrjefabókina, sem til er i lieim-
inum. Er hún teiknuð í Hollandi og
Hollendingár gáfu hana á sinni tíð
Karli II. Englakonungi. Þarf þrjá
sterka menn til þess að flytja Ianda-
brjefabók þessa úr stað.
Lausn á „skákþrautinni“.
Borðinu er skift eftir breiðu,
svörtu línunni, sem hjer er sýnd,
og fráklipta partinum er snúið við
svo að skákrossreitirnir koma til
með að liggja eins og myndin hjer
sýnir.
Skíðavikan á ísafirði.
Frainh. frá bls. 5.
í vestri, langur og mjór, langt, langt
niðri.
Og alstaðar var snjór! -—
Páskadagur.
Á páskadag fór stökkkepnin fram
í Sandfelii á ofanverðum Seijalands-
dal. Veður var nú hið fegursta, logn
og sólskin. Skíðavikugestir fóru ária
morguns i skíðaför, en ákveðið var
að allir skyldu aftur mætasl við
Sandfell þegar kepnin byrjaði þar,
— að lokinni messu.
Nokkru eftir kl. 15 hófst stökk-
kepnin. í austanverðu Sandfellinu
hafði verið gerður stökkpallur einn
mikill úr snjó, og reiknaðist sjer-
fróðum mönnum til, að af honum
væri hægt að stökkva nálega 40
metra. —
Mikill fjöldi manna var viðstadd-
ur stökkkepnina og er talið að auk
hinna föstu skiðavikugesta hafi ver-
ið þarna um eða yfir 600 aðrir
áhorfendur, eða alls nái. 900 manns.
Stökkunum verður eigi lýst hjer.
Þar er sjón sögu rikari.
En mikil var sú hrifning og ó-
skorað það lof, er hinir djörfu og
fimu stökkgarpar hlutu að leiks-
lokum frá hundruðum undrandi á-
horfenda. Aðeins eitt ský skyggir
minninguna um mót þetta. Eru það
meiðsl þau, er einn Siglfirðinganna
hlaut af falli sínu. En nú er hann
á góðum batavegi.
Lok skíðavikunnar.
Nú var skíðavikan brátt á enda.
Á miðnætti, þegar páskahelgin mesta
var hjá iiðin, hófst skilnaðarhóf
Skíðafjelags ísafjarðar, er slaðið
hafði fyrir hvoru tveggja, skíða-
vikunni og landsmótinu. Stóð hóf
þetta í Alþýðuhúsinu og hófst á af-
hendingu verðlauna fyrir afrek á
landsmótinu.
Fyrstur í 18 km. kappgöngu varð
Magnús Kristjánsson frá Skátafjel-
aginu Einherjum, ísafirði. Rann
hann skeiðið á 1 klst., 4 mín., 57
sekúndum.
í svigi kvenna varð hlutskörpust
Martha Árnadóttir frá Skiðafjelagi
ísafjarðar. Rann hún brautina á
38,9 sek. í fyrri ferð, en á 28,1 sek.
í síðari ferð; samanlagður liraði
67 sek. Svigbraut kvenna var 250
metra löng með 15 portum, en hæð-
armunur alls 70 metrar.
Fyrstur í svigi karla var Magnús
Árnason frá íþróttaráði Akureyrar
á 35.7 sek. (fyrri ferð) og 37.5 sek.
(seinni ferð); samanlagt 73,2 sek.
Svigbrautin var 351 m. löng, með
20 portum en hæðarmunur alls 130
metrar.
í stökkkepninni stökk Jón Þor-
sleinsson frá Skíðafjelagi Siglufjarð-
ar lengst allra, 37 metra. En hæsta
einkunn fyrir stökk, 216 stig, hlaut
Alfreð Jónsson frá Skíðafjel. Sigl-
firðingi (Skíðaborg).
Hæsta stigatölu fyrir samanlögð
afrek í- 18 km. göngu og stökki,
429,8 stig, lilaut Jónas Ásgeirsson frá
Skíðafjelaginu Siglfirðingi (Skíða-
borg). Varð hann annar í göngunni
(1 kist. 8. mín. 37 sek.) og annar í
stökkum (215,3 stig). Vann hann
þannig skíðabikar íslands og hlaut
nafnbótina: Skíffakappi íslands. —
Að lokinni afhendingu verðlauna
var dans stiginn og dansað langt
fram á morgun. —
Kveðjur. <
Á annan í páskum kl. 13 stund-
víslega lagði Edda frá bæjarbrýggj-
unni á ísafirði. Fjölmenni var þar
saman komið og skiftust nú heima-
menn og gestir á kveðjum, heilla-
hrópum og söng.
Edda seig út Pollinn, virðuleg i
fánaskrúði sínu, en söngur glaðra.
sólbrúnna Sunnanmanna ómaði enn
í eyrum ísfirðinganna. Nú sveigði
Edda fyrir Suðurtangann og út á
Sundin. Þegar hún nálgaðist Norð-
urtangann var fjöldi ísfirðinga kom-
inn þangað á bryggjuna, til þess
enn á ný að kveðja hina góðu gesti
þegar skipið rendi þar fram hjá. Og
enn guliu við fagnaðarhrópin, frá
landi og frá borði, en ísfirðingar
skutu flugeldum út yfir sundið, i
kveðjuskyni. — —
Heimkoma.
Á leiðinni suður var enn hið feg-
ursta veður og kom Edda aftur til
Reykjavikur árla dags, þriðja i
páskum, og tvístraðist brátt hinn
glaðværi hópur góðra ferðafjelaga,
og hjelt nú hver og einn heim til
sin og síðan til vinnu sinnar.
Fimtu skíðaviku ísafjarðar — ó-
gleymanlegum dögum, viðburðarík-
um og fögrum, — var nú lokið.
En sjötta skíðavika ísafjarðar
hefst á skírdag 1940. —
HACHA FORSETl VIÐ LEIÐI
ÓÞEKTA HERMANNSINS í PRAG.
Fyrverandi forseti Tjekkoslóvakíu,
dr. Emil Hacha sjest hjer (berhöfð-
aður). þar sem hann hefir lagt
krans á leiði óþekta hermannsins.
Með forsetanum eru hersliöfðingj-
arnir Jan Syrovy og Krejci.
Uíkingamir í
hEÍmauistarskálanum.
(Framhaldssaga meff myndum).
7) Mótorbáturinn hvarf bráðlega,
og þegar fjórmenningarnir stigu um
borð í kænuna, sem þeir höfðu
fengið lánaða, liöfðu þeir gleymt
„sjóræningjunum“. Bengt og Jörgen
fóru með árarnar, þar sem þeir voi’u
slerkari, og bráðlega skilaði þeim
liratt á burtu frá bryggjunni.
8) Nú væri gaman að vita hvað
orðið væri af Durg? hugsaði Jörgen
með sjálfum sjer, þegar þeir byrj-
uðu að róa — það var ekki líkt
hinum digra fjelaga þeirra að láta
slá sig svona strax af laginu, — en
bráðlega kom „Paradísareyjan" í
ljós fram undan, og ofurhugarnir
fjórir fengu nú um annað að lnigs.i.
Paradísarey var litil, óbygð, kjarri
vaxin eyja, sem lá góðan spöl í
burtu, ekki svo langt frá annari
ströndinni. Þeir bundu bátinn við
einhverja bráðabirgðabrú, sem þeir
höfðu sjálfir bygt á sínum tíma.
Fylktu liði gengu þeir fjelagar frá
bátnum og upp á miðja eyjuna, þar
sem þeir settust að i rjóðri einu.
9) Bent stóð á fætur: — Fjelagar,
við erum engir aumingjar, —- það
er að vísu nokkuð snemt ennþá,
en væri ekki gott að fá sjer bað efl-
ir róðurinn — það eykur matar-
lystina. — Tillögunni var vel tekið,
og ekki leið á löngu þangað til all-
ir voru komnir ofan í. Há hróp
innan frá eyjunni bundu enda á
gamanið, — uppi á ströndinni stóðu
fimm menn hlið við hlið, rjett þar
sem þeir höfðu farið úr fötunum.
— Það eru þá sjóræningjarnir,
sagði Jörgen og saup hveijur.
Nú er búið með gamanið.
Hvað hafa „sjóræningjarnir" i
hyggju?