Fálkinn - 08.09.1939, Blaðsíða 11

F Á L K I N N
11
mitt í nákvæmlega eins fötum og jeg hefi
oft óskað mjer að eignast. llvað segirðu
um það, að við hefðum fataskifti við þessa
herra?
Litli: Það er ágæt hugmynd!
Stóri: Líttu nú á, jeg ætla að sýna þjer,
hvernig maður á að kasta snöru, það lærði
jeg þegar jeg var í Ameriku, er Buffalo-
Drink var besti vinur minn.
Litii: Það er einkennilegt að þú skulir
aldrei hafa sagt mjer frá þessu fyrr.
Stóri: Nú er bara að ná hinum dónan-
um. Síðan förum við á rúntinn. Það verð-
ur eitthvað skemtilegra en að drepa þorsk.
Litli: En hvað jeg er finn; reyndu nú
að flýta þjer að ná í hina skepnuna.
Stjóri: Komdu hingað, nú veit jeg hvað
við eigum að gera. En livað við verðum
fínir, þegar við erum komnir i þessi sum-
arföt. Þá gerum við nú fyrst lukku.
Litli: Jeg hjelt að þú ætlaðir að fá lánuð
fötin svolitla stund, en svo æðirðu inn í
garðinn.
veiddi hann þennan. Jeg var sko vanur
að snara nautin h'jerna í gamla daga.
Litli: Þú verður nú bara að fyrirgefa,
að jeg sje ekkert naut.
Stóri: Jæja, þá er hann snaraður; nú
er ekki annað eftir en að hala liann upp.
Jeg hefði nú heldur viljað að hann hefði
verið í kjól eða snvóking.
Litli: Maður getur nú ekki búist við að
svona vaxangi sé svo glerfínn.
Stóri: Oh, hver fjandinn, þar fauk nú
höfuðið af og jeg fæ ekki einu sinni liatt-
inn, því að hann var farinn áður.
Litli: Heldurðu að það borgi sig ekki
að hringja á brunaliðið, svo að það geti
náð í hann?
Klæðskerinn: Æ, fallega skeggið mitt.
Frúin: Þetta er hræðilegt; liann lendir
á honum miðjum. Styðjið mig, jeg er að
detta.
Maðurinn: Þjer megið ekki leggjast svona
ofan á mig, því þá malið þjer mig undir yður.
caaa
Stóri: Iýomdu bara hingað, karlinn, en þú
verður að gæta að því að vera Ijettstígur,
þvi að annars getur klæðskerinn heyrt til
okkar.
Litli: Segðu mjer, er það ætlun þín að
allir í bænum fái að sjá, hvernig við lítum
út, áður en við förum i nýju fötin?
Litli: Upp með þig anganóran, svo að
jeg geti fengið sæmileg föt.
Stóri: Vertu nú ekki að jvessu blaðri.
Reyndu heldur eitthvað til að hjálpa mér
við að drasla honum upp.
Frúin: Ó, æ, lijálp! Hann hefir hengt
sig. Skerið hann niður. JE, en hvað þetta
er hræðilegt. Klæðskeri! klæðskeri! kom-
ið þjer með skærin og skerið hann niður.
Klippið bara á snúruna sem hann hangir i.
Klæðskerinn: Þetta er nú dularfult.
Litli: Nú varstu klaufi. Jeg gat ekki einu
sinni haldið ininum jakka.
Stóri: Þegiðu. Klæðskerinn má ekki finna
okkur, þvi hann ætlar að berja okkur. En hvað
er klæðskeraskömmin að gera liingað. Veit
hann ekki, að að það er betra að fást við
11) á götunni, en einn uppi á þaki.