Fálkinn - 19.07.1940, Blaðsíða 13

F Á L K I N N
13
KROSSGÁTA NR. 339
Lárjett. Skýring.
1 hleyp. 5 bæjarnafn. 10 stel'. 12
froða. 14 kæfi. 15 púka. 17 heilsar.
1!) grufl. 20 grimmileg. 23 lyhdi.
24 kvenheiti. 20 liænir. 27 óhljóðs.
28 höfuð----, 30 óp. 31 skorturinn.
32 vett------. 34 hlustunartæki. 35
ósannar. 30 sáðlöndin. 38 umbúðir.
40 íþrótt. 42 mannsnafn. 43 slök.
45 malur. 47 gælunafn. 48 hreinsar.
50 l'oræði, 51 sonur. 52 frábær. 54
samtenging, 55 hlutaðeigandi. 57
lærði. 58 á fiskum. 00 kvenheiti,erl.
02 huggun. 63 mannsnafn. 04 stólpi.
Lóðrjett. Skýring.
1 embættismaðurinn. 2 verkur. 3
ei. 4 knattspyrnufjelag. 0 fæði. 7
dreitill. 8 hvíldu. 9 Gata í Rvík. 10
]»vertrje, þf. 11 kvenheiti. 13 Ekki
rjetta. 14 mynda. 15 skattur. 16
stjett, þf. 18 borðfje. 21 tveir cins.
22 ending. 25 urmull. 27 kauptún.
29 nær. 31 skilningsvit. 33 Ljet af
hendi. 34 fyrverandi. 37 ræða. 39
rökkrið. 41 titrar. 43 stakur. 44
knöpp. 40 heyið. 48 ekki. 49 skamin-
sl. 52 sóað. 53 safna. 50 Vont spil.
59 tímabili. 01 skammst. 02 skammsl.
LAUSN KROSSGÁTU NR.338
Lárjett. Ráðning.
1 negla. 5-brugg. 10 bolli. 12 stýra.
14 karla. 15 kaf. 17 asíur. 19 auð.
20 stallar. 23 MKI. 24 flug. 20 Erlan.
27 ósið. 28 Faraó. 30 lag. 31 lasna.
32 Mumi. 34 falt. 35 túlann. 30 haug-
ar. 38 laga. 40 skeð. 42 ísaði. 44
Ave. 40 snara. 48 gosi. 49 slaka. 51
gras. 52 gný. 53 helvíli. 55 hús. 50
asnar. 58 tal. 59 slota. 01 illar. 03
stolt. 04 askar. 05 kvatt.
Lóðrjett. Ráðning.
1 Norður-Múlasýsla. 2 ell. 3 glas.
4 Li. 0 T. S. 7 utar. 8 gýs. 9 Gríms-
staðaholt. 10 Baula. 11 kallar. 13
aukið. 14 kaffi. 15 Ivarl. 10 flag. 18
riðar. 21 te. 22 an. 25 gaulaði. 27
óalgeng. 29 ómagi. 31 lauks. 33 ína.
34 fas. 37 Sigga. 39 Svavar. 41 passa.
43 sonni. 44 alt. 45 ekil. 47 rautt.
49 se. 50 at. 53 hrak. 54 isla. 57
Als. 00 Lot. 02 ra. 03 sv.
að vera glæpamaður, er málafærslumaður i
Finsbury, og aS hann hefir grætt of fjár og
vinnur þvi ekki nema endrurn og eins. Ef
viS liringjum til bankastjóra hanka þess, seni
hr. Barstowe segist vinna viS, fáum viS und-
ireins hinar hestu upplýsingar um Iiann. ÞaS
er engin launung aS ungfrú Packe vinnur
hjá Mallory og hr. Ferrison er aS selja vjel,
sem liann hefir sjálfur fundið upp. Hr. Olliv-
ant, þunglyndislegi maSurinn, sem tálar viS
sjálfan sig i Iivert skifti, sem liann les mat-
seSilinn, var einu sinni mikill fjármálamaS-
ur, en misti mest af fje sínu í striSinu. Hr.
Hashwood er verksmiSjueigandi úli i West
end, og Clewes-systurnar tvær eru kómnar
liingaS til aS deyja, eftir aS hafa dvaliS f}Trstu
40 ár æfi sinnar í litlu sveitaþorpi. ÞaS er
ekki vel gott aS henda reiSur á, hvaS þjer
starfiS, hr. Luke, fyrir utan þaS aS leika
golf og vera í skyttufjelagi. Því er ekki aS
leyna, aS viS vitum alt of mikiS hvert um
annaS. Handbók hersins, hláa bókin og síma-
skráin hafa fært oklutr alt of nálægt hvert
öSru.“
Hr. Luke dreypti hugsandi á vínglasi sínu.
,,.Tá, þaS er dálitiS þreytandi,“ viSurkendi
hann. „En þjer nefnduS ekki ungfrú Qua-
yne —“
„Veslings nngfrú Quayne,“ tautaSi Frida
Medlincoll. .Teg held, aS jeg hafi ekki nefnt
hana vegna örkumla hennar. Hún á heldur
ekki svo auðvelt nteS, aS fást viS málefni,
sem ekki þola dagsljósiS. HvaS finsl ykkur?“
„Jeg veit þaS eiginlega ekki,“ sagSi frú
frú Dewar róleg. „Mjer finst þaS reyndar
mjög hyggilegt aS undanskilja hana atlniga-
semdum ySar, en hún hefir sjálf sagt eins
mikla möguleika lil aS verSa söguhetja og
nokkurt liinna, er þjer nefnduS áSan.“
Hr. Luke minti þau á, a'ð einn hinna al-
ræmdustu glæpamanna hefSi veriS meS
staurfót.
„Nú á dögum, þegar hægt er áS taka vís-
indin í sina þjónustu,“ sagSi liann, „er hæg-
ur vandi a'S stjórna glæpaverkum jafnvel úr
sjúkrastól. Annars var Louise de Valliére
víst næstum eins höll og ungfrú Quayne,
þegar hún kom af sta'S einu mesta æfintýri,
er sagan getur um.“
Dennet ofursti drakk úr hálfu vatnsglasi
í einum teyg og hallaSi sjer áfram.
„Gaman væri að sjá, liversu mikill sál-
fræSingur þjer eruS, ungfrú góS,“ sagSi
hann. „Hugsum okkur, aS þjer vissuS aS
einhver þeirra, sem lijer eru staddir, væri
hættulegur glæpamaSur, hver fyndist ySur þá
líklegastur?“
Frú Dewar reis á fætur. Hún gerði þetta,
eins og reyndar alt annaS, án nokkurs há-
vaSa eð'a áreynslu.
„Jeg held,“ greip hún fram i, „a'S máliS
sje þegar nægilega rætt. Jeg held, aS rjettast
sje aS binda enda á þaS núna.“
Á leiSinni út úr stofunni hvísIaSi Frida
Medlineott einhverju aS Dennet ofursta.
Hann virtist verSa undrandi.
„ÞaS getur vel veriS, aS þjer hafið á rjettu
að standa,“ sagði hann eftir augnabliks um-
hugsun.
Á leiðinni inn i dagstofuna gengu þau
fram hjá Rogers Ferrison, sem stóð hlístr-
andi og burstaSi hattinn sinn viS hirtu frá
standlampa. Frú Dewar nam staðar og vjek
honum afsiðis. „Ungfrú Quayne var ekki
nógu frísk, til að koma til miðdegisverðar.
Hún hað yður að lita snöggvast upp lil sín“.
Roger Ferrison hætti aS hursta hatt sinn.
Hann vildi ekkert fremur en neita þessari
bón.
!>Á jeg aS koma strax?“ spurSi liann.
„Það tekur ekki langan tima. Ungfrú
Quayne virtist líða mjög illa.“
Ferrison lmeigði sig og hengdi hatt sinn
npp aftur.
„Auðvitað kem jeg'. Hefðuð þjer nokkuð
á möti þvi,“ hætli hann viS hikandi, „að
segja ungfrú Packe, livar jeg er, ef hún
kemur niður á undan mjer? Viljið þjer segja
henni að jeg komi eftir augnahlik.“
„Jeg skal gera það,“ svaraði frú Dewar.
„FvrirgefiS,“ lijelt lntn áfram, en mig lang-
ar ekki til aS blanda mjer í málefni yðar,
mjer skildist, aS þjer ætluðuS út meS ung-
frú Packe?“
Hann horfði alveg steinliissa á lnma. „Já,
við ætluðum í ódýrt kvikmyndahús,“ sagði
hann. „Við koinum ekki seint heim, og jeg
skal muna eftir lyklunum."
,,ÞaS er ekki þessvegna,“ sagði frú Dewar.
„Jeg ætti auðvitað ekki að segja það sem
jeg nú ætla að segja, en þjer vitið, að við
höfum öll mikla samúð með ungfrú Quayne.
Þjer eruð sá eini, sem hún liefir hoðið að
vera með sjer að kvöldlagi. Hún skemti sjer
það kvöld, og hún þarfnast, að einhver sje
vingjarnlegur við hana. Jeg held, að henni
mundi sárna, ef þjer gætuð aðeins verið
skamma stund hjá henni, vegna ]»ess að þjer
ætlið úl með ungfrú Packe.“
„Mjer finst þelta einkennilegt,“ sagði Rog-
er Ferrison hreinskilnislega, en feimnislega.
„Jeg er hrædd um, að þetta sje of mikil
afskiftasemi og hið yður að afsaka,“ sagði
frú Dewar. „Jcg hugsaði hæði um yðitr og
leigjanda minn. Ungfrú Quayne á talsverða
peninga og nýtur margskonar hlunninda.
Hún er svo vel fær um að endurgjalda það,
sem gert er til að stylta henni stundir. .Teg
hjelt aðeins að það mundi breyta dálitlu, ef
þjer vissuð, hve till'inningasöm hún er.“
Þetta var undarlega óljóst tal hjá frú
Dewar, eins og hún var annars vön að vera
nákvæm. Roger Ferrison svaraði ekki bein-
línis. IJann slökti í sígarettunni í litlum ösku-
bakka, sem stóð i anddvrinu, og sneri sjer
við.
„Jeg skal að minsta kosti fara inn og tala
við ungfrú Quayne,“ lofaði liann.
VI.
Roger harði varlega að dyrum i litla and-
dvrinu. Honum var slrax hoðið að koma
inn.
„Loksins komið þjer,“ sagði Flóra. „Jeg
liefi ekkert heyrt frá yður í allan dag.“
Hann gekk að leguhekknum og leit á liana.
„Já, en kæra ungfrú Quayne“, andmælti
hann, „jeg hafði ekki hugmynd um, að þjer
væruð lasin. Jeg liafði hlakkað til að sjá yður
við miðdegisverðinn. Jeg var hissa, þegar jeg
heyrði að yður liði ekki vel.“