Fálkinn - 18.04.1941, Blaðsíða 9

F Á L K I N N
9
CíiutcCillLL ER ALLSTAÐAR.
Þó að Winston Churchill hafi líklega meiri skrifstofustörfum að
gegna en flestir aðrir, má hann altaf vera aff því aff gera heim-
sóknir þar sem eitthvaff er aff gerast, enda vr sagt, aff hann hafi
œffi langan vinnutíma. Þegar bæjarhlutar hrynja í loftárás þá er
Churchhill þar á vettvangi skömmu. siffar, og þegar herskipi er
hleypt af stokkunum þá er hann þar. Á þessari mynd sjesl
Churshill í heimsókn hjá skipasmiffunum í Southampton, en á
enskum skipasmiðastöffvum er nú unniö af meira kappi en nokk-
urntíma fyr i sögu ensku þjóðarinnar. Á myndinni má sjá, að
gamli maöurinn ber hjálm sinn og gasgrimu i ól um öxlina.
„Herra málaflutningsmaður
Davis Cunningford!
Fyrir fimm dögum setti jeg
lijúskaparauglýsingu í blaðið
„Daily ReporterJeg óskaði
þess, að mynd af konuefninu
minu væri látin fylgja svar-
inu. Viðfest tjósmynd fylgdi
glæsilegasta tilboðinu, sem
jeg fjekk. Þetta tilboð hefir
af skiljanlegum ástæðum
enga tillokkun fyrir mig, en
mjer datt í hug, að yður
mundi þykja fróðlegt að vita
um það.
Yðar ókunni vinur.
N. N.“
— Trúir þú þessari þræls-
legu ásökun? spurði hún og
horfði fast í augu mannsins
síns.
— Skarpur og skýr lögfrseð-
ingur lætur yfirleitt ekki tilleið-
ast að trúa. Hann lcrefst sannana
.... hvort heldur er fyrir sak-
leysi eða sekt .... en ....
Jflún stóð upp og staðnæmd-
ist fyrir framan hann, teinrjett
og djarfmannleg.
— En, en hvað? Nú er það
jeg, sem heimta tæmandi og
fullnægjandi skýringu af þjer.
— Hana skaltu fá. Mig hefir
lengi furðað á þeirri orku og
mælsku, sem þú liefir sýnt, þeg-
ar þú hefir verið að verja Boy
Eddy. Jeg hefi að vísu ekki
sönnun fyrir neinu ákveðnu, en
það verð jeg að segja, að i
þessu máli hefir það styrkl
grun minn gegn þjer, að þú
skulir hafa tekið málstað hins
ákærða með svo miklu offorsi.
]~)AGINN eftir rjeðst Davis
Cunningford svo óvægilega
á Boy Eddy í rjettinum, og á
lögleysurnar og ófremdarástand
ið í heild, að kviðdómurinn fór
að orðum hans og' dæmdi lyftu-
drenginn Eddy sekan um morð
Anthony Bird. Hann vissi fyr-
irfram livað sá úrskurður þýddi.
Það var öllum borgurum lands-
ins fyrir bestu, að loku væri
skotið fyrir lögleysuástandið,
sem var orðið svo alment, að
öllum löghlýðnum borgunum
stafaði hætta af. Þessvegna átti
Boy Eddy nú, innan tíu daga,
að ganga síðasta spöl æfi sinn-
ar, beygður í liálsi, með brenn-
apdi enni og máttlaus hnje, úr
klefanum í dauðahúsinu, sem
var verðugur forgarður vítis —
inn í rafmagnsstólinn.
En jafnframt því að Davis
Cunningford harðist sinni bar-
áttu til þess að útata Boy Eddy
í glæpum og sekt, barðist Nina
Cunningford sinni baráttu til
þess að lireinsa sjálfa sig af ó-
liróðrinum. Og svo var hinu
næma konulijarta hennar fyrir
að þakka að hana óraði fyrir
því, að sjer mundi takast að
sanna sakleysi sitt í þessu máli,
og að sú sönnun mundi á ein-
hvern liátt koma Eddy að gagni.
Eftir nokkra leit tókst Ninu
að hafa upp á strætisljósmynd-
aranum, sem liafði „tekið“ hana
seinast, þegar hún var á leið-
inni heim frá hársnyrtingastof-
unni. Hann „tók“ hana aftur.
Og er liann liafði rjett henni
venjulega miðann, sem fylgdi
mvndatökunni, vissi hún hvar
heimilis hans var að leita. Hún
fór þegar á þennan stað.
— Við geymuni aldrei seðl-
ana, eftir að myndin hefir verið
afhent, sagði ungi afgreiðslu-
maðurinn á stofu strætisljós-
myndarans. — En jeg man vel
eflir myndinni af yrður frú. Jeg
tók nefnilega eftir henni vegna
þess, að fylgimiðinn var allur
útataður í for. Það var karlmað-
ur, sem sótti myndina. Og hann
vildi ekki nema eina mynd að-
eins, þó að við gefum afslátt
þegar þrjár myndir eru keyptar
í einu.
— Gætuð þjer þekt liann, ef
þjer sæuð mynd af honum?
— Áreiðanlega, frú. I minni
iðn lærist manni fljótt að muna
andlit.
— Komið þjer þá með mjer
.... já, þjer verðið að loka af-
greiðslunni á meðan. En jeg
skal sjá um að bæta yður þann
skaða og óþægindi, sem þjer
hafið af því að loka. Þessu máli
liggur á — það er um að ræða
að komast fyrir glæp.
Maðurinn varð hæði fölur og
steinhissa. Hann vissi ekki sjálf-
ur livað hann ætti að gera eða
hvernig hann ætti að snúast við
þessu. Þessvegna gerði hann al-
veg eins og þessi álcveðna og
fríða kona ráðlagði honum.
Stundarfjórðungi seinna stóð
Nina Dorrit Cunningford og
ungi afgreiðslumaðurinn inni
hjá fulltrúanum í mannþekk-
ingardeildinni á grenslanalög-
reglustöðinni. Og þegar ungi
maðurinn, sem hafði tamið sjer
að taka eftir andlitum hafði
gert grein fyrir því, sem lielst
einkendi manninn ókunna, sem
sótti myndina af frú Cunning-
ford, sýndi fulltrúinn honum
skúffu fulla af myndum.
— Þarna er hann! Þetta er
lmnn! Ungi maðurinn þreif
glæpamannsmynd úr skúffunni
og rjetti fulltrúanum yfir horðið.
-— Vittorio Camillo! las full-
trúinn af bakhlið myndaspjálds
ins, alþjóða skartgripaþjófur.
Dæmdur í sex ára fangelsi í
Boston, fyrir gimsteinaþjófnað
árið 1905. Ákærður fyrir þátt-
töku í morði með Curtis Mc-
Dale, árið 1919 ....
— Curtis McDale .... Nina
Cunningford endurtók nafnið
.... En hvað þetta var skrítið.
Hvernig skyldi þessi Curtis Mc-
Dale líta út. Hann er alnafni
þjónsins, sem hjá okkur er.
— Jeg skal finna mynd af
honum í snatri, frú. Hjerna er
smettið á honum. Þeir voru báð-
ir látnir lausir hann og Vittorio
Camillo — þvi miður :— vegna
þess, að sannanir vantaði.
Ungi maðurinn af Ijósmynda-
araslofunni var látinn fara, með
tíu dollara ómaksþóknun upp
á vasann. Og Nina hrosti hlýtt
til hans um leið og liann fór.
En undir eins og liann var kom-
inn út úr dyrunum hnje hún
kjökrandi ofan í stól, beint á
móti lögreglufultrúanum. Spenn
ingurinn hafði verið svo stór-
kostlegur, að nú varð hún Ije-
magna og barst ekki af. Taug-
ar hennar höfðu verið þandar.
Og nú varð hún að fá að gráta
vel og lengi og ljetta svo af sjer
áhyggjunum. Þessvegna var það,
að Nina Cunningford sagði full-
trúanum á mannþekkingardeild-
inni alla sögu sína, frá upphafi
til enda, eftir að hún hafði grát-
ið um hríð og farðað nefið á
sjer á eftir. Þjónninn Curtis
McDale hafði verið flugumaður
og njósnari fyrir hófaflokkinn,
sem myrti Anthony Bird, og
vitanlega var þessum bófa-
floklci umhugað um, að hún
hefði ekki áhrif á manninn sinn
í þá átf að hlífa Bov Eddy,
sem bófaflokkurinn hafði látið
grun falla á, með því að borga
honum fyrir að geyma hand-
tösku með nokkru af gimstein-
unum, en þó þeim ódýrustu.
Síðan hafði bófaflokkurinn
skygt hana. Njósnarinn hafði
hirt lieimildarmiðann að ljós-
myndinni, er hann veitti frúnni
eftirför, og síðan liafði það
klækjaráð verið lagt á, að gera
frúna tortryggilega í augum
eiginmanns hennar, með þeirri
aðferð, sem áður er sagt frá.
— Sem betur fer eruð þjer
ekki aðeins hugdjörf lieldur
líka hyggin, sagði lögreglufull-
trúinn, þegar hann hafði lilýtt
á frásögn frú Ninu. - Nú skal
jeg hringja á vagninn yðar, frú,
og því lofa jeg yður, að áður
en margir klukkutímar eru
liðnir, skulu Vittorio Camillo
og Curtis MeDale vera komnir
undir lás í öruggum klefa. Það
er best, að þjer farið ekki lijeð-
an fyr en við liöfurn náð í
þjóninn yðar. Og hvað Boy
Eddy snertir þá held jeg að
hygilegast sje, að leggja örlög
lians í hendur mannsins vðar!
Qg NÚ FLAUG ný gífurfregn
eins og eldur í sinu uin alla
New York. Fyrst hafði fólk
fagnað því, að Davis Cunning-
ford liafði tekist að fá Boy
Eddy dæmdan til dauða. En nú
varð ennþá meiri fögnuður yfir
því, að Davis Cunningford tókst
að fá dóminn, sem hann hafði
sjálfur barist fyrir, ónýttan. Öll
borgin talaði ekki um annað en
þetta í röska tvo klukkutíma.
Skömmu eftir að Boy Eddy var
látinn laus, var dregið í veð-
reiðahappdrættinu, en hann
hafði elcki unnið á seðlana
þrjá, sem hann hafði keypt i
þeim tilgangi að græða til þess
að útvega móður sinni lælcn-
ingu og spítalavist, sem hún
þarfnaðist svo nauðsynlega.
—- Geturðu fyrirgefið mjer,
Nina?
— Já, það get jeg. Því að jeg
hefi þegar gert það. En þú verð-
ur að gera mjer þá gleði, að
láta Boy Eddy hafa stöðuna,
sem varð laus þegar Curtis Mc-
Dale fór!
— Jeg skal ná tali af honum
undir eins í dag. Jeg hefi nefni-
lega annað erindi við Boy Eddy.
Hann skal fá upphæðina, sem
með þarf til þess, að hún móðir
lians fái heilsuna!
Það sem þau Nina Dorrit
Cunningford þurftu að segja
hvort öðru frekar, var sagt án
þess að mæla orð.