Fálkinn - 11.07.1941, Blaðsíða 13

F Á L Ii I N N
13
KROSSGÁTA NR. 382
Lúvjett. Skýring.
1. þrír eins, 4. illmennin, 10. konu-
nafn, 13. áburður l'lt., 15. lítill vexti.
l(i. húsmunir, 17. úrkoma, 19. troða,
21. pumpa, 22. i veitingahúsi, 24. lík
amshluti, 2(i. prísundina, 28. niaður
ef., 30. syst-, 31. efni, 33. tónn, 34.
sjór, 30. biblíunafn, 38. afhjúpa bh.
39. nianns, 40. endir, 41. ónefndur.
42. bæklingur, 44. op, 45. tveir eins,
40. álfamær, 48. ílát, 50. reykja, 51.
mót, 54. þvottaefni, 55. ný, 50. þjóð-
flokkur, 58. hreinsara, 00. æði 02.
sarg. 03. úrgans, 00. eggjárn, 07. baug-
ur, 08. til skjóls, 09. flugfjelag.
Lódrjett. Skýring.
1. berja, 2. full, 3. hugleysingi, 5.
keyra, 0. skammstöfun, 7. öld, 8.
sund, 9. egg, 10. vel sprotnar, 11. —
þjófur, 12. skcl, 14. gæltinefn, kk., 10.
forboð, 18. beiðnirnar, 20. veisluna,
22. afturliluti, 23. gáta, 25. hangandi,
27. lystarlausar, 29. heimili, 32. garn-
als gullsmiðs, 34. slím, 35. ktæði, 30.
hrædd, 37. ræktað land, 43. mykju-
hús, 47. drepa, 48. hissa, 49. tíu, 50.
óhræddur, 52. dýr, 53. ríki í Asíu.
54. eyðir, 57. slá, 58. litillækka, 59.
siða, 00. árminrii flt. 01. trítl, 64.
upphafsstafir, 05. skannnst. útgerðar-
fjelags,
LAUSN KROSSGÁTU NR.381
Lúrjett. Ráðning.
1. liausar, 0. kúgara, 12. kuflar,
13. trumba, 15. eg, 10. lund, 18. óbær,
19. Br, 20. rif, 22. Maraþon, 24. kag,
25. snúa, 27. rösuð, 28. ansa, 29.
knapa, 31. gor, 32. ókáts, 33. rasa,
35. óför, 30. lingerðir, 38. ógna, 39.
inni, 42. skarn, 44. sjá, 40. niðri 38.
púða, 49. Evans, 51. njót, 52. ati,
53. afarung, 55. asa, 50. K.A., 57.
USSR, 58. mara, 00. in 01. snemmt,
63. rótina, 65. aflauf, 06. kafara.
Lóðrjett. Rúðning.
1. Huginn, 2. af, 3. ull, 4. saum, 5.
Arnar, 7. úlboð, 8. græn, 9. aur, 10.
Rni, 11. abbast, 12. kerska, 14. argast,
17. drög, 18. óþur, 21. fúar, 23.
Asoreyjar, 24. knár, 20. apáígrá, 28.
akörnin, 30. asinn, 32. ofinn, 34. ana,
35. óði, 37. Óspaks, 38. óaði, 40. Iðja,
41. bitana, 43. kútana, 44. svar, 45.
ánum, 47. rósina, 49. efstu, 50. snara,
53. asma, 54. gróf, 57. uml, 59. ata,
02. ef, 04. l.R.
inn tekur eftir okkur. Svo bíðuin við þar
þangað til gestir okkar koma. Þjer liafið
vonaudi fangelsunarheimild með yður.“
„Já, þetta er ágætt. Jeg bíð yðar þá
lijerna þangað til þjer komið. Eða á jeg að
senda lögreglubifreið eítir yður?“
„Það væri gott, þakka yður fyrir. Svo
sem lcortjeri fyrir tíu.“
„(lott. Yið sjáumst ]iá klukkan tíu.“
„Sælir.“
Fleiri voru ekki þau orð og báðir hringdu
af i þægilegri meðvitund um, að all væri
undirbúið undir næst þátt í , „Carriscot“-
málinu, og að hvor þeirra um sig befði
komið ár sinni vel fyrir borð. En stjörn-
urnar á himninum brostu, eins og þær sæu
fyrir óvæntar afleiðingar þeirra athafna,
sem þessir dauðlegu dvergar þarna niðri
á jörðunni hefðu ráðið og töldu svo óbrigð-
ular til að ná markinu, livor um sig.
Klukkan 9.45 stundvísjega steig dr. Marr-
ible inn í vagninn. Stýrði honum óeinkenn-
isbúinn lögregluþjónn, sem Blyth fulltrúi
liafði sent, og Big Ben var að enda við að
slá tíu þegar vagninn nam staðar fyrir ut-
an „Yardinn." Bilstjórar lögreglunnar eru
stundvísir.
„Jeg sting upp á einni breytingu í áætlun
okkar,“ sagði Marrible þegar hann hafði
heilsað Barry, „eða að minsta kosti að
víkja því svolílið við. Jeg er sannfærður
um, að Dick Page hefir verið í húsinu i
Hampstead, og jeg veit, að þjer eruð sam-
mála mjer um það, en þegar jeg' fór a'ð
hugsa málið komst jeg að þeirri niður-
slöðu, að við verðum að fara mjög var-
lega. Jeg' sting upp á, að þjer látið gefa út
Ivær handtökuskipanir, aðra sem byggist á
því, að hann sje grunaður, að vera bendl-
aður við morð Cluddams, og liina með
þeim forsendum, að hann sje grunaður
um, að brjótast inn í lokuð hús. Það er nóg
af bönkum og þessháttar byggingum i Mark
Lane.“
„Að vísu, en Iivað ælti lilgangurinn a'ð
vera með því?“
„Gangurinn verður þessi: Þegar hann og
systii' lians hafa talað saman íaeinar min-
útur, förum við til þeirra. Þjer segið við
Page, að þjer vilið liver hann er, og gefið
i skyn án þess að fara frekar út í þá
sálma að þjer hefðuð gaman af að vita,
hvenær hann liafi komið seinast fil „Carris-
cot.“ Það er von mín, að það komi á hann
undir eins og að eitthvað álpist út ur hon-
um. Ef það gerir það ekki þá takið þjer
hann fastan, útaf liinum gruninum. A þann
hátt fáið þjer tækifæri til að lialda honum
þangað til við höfum fengið betri vitneskju.
Þjer munuð sjá, að þetta veltur alt á því,
hvort systur hans hefir gefist tími ti 1, að
aðvara liann um gruninn, sem vi'ð höfum
á honum. Gerið þjer yður þetta ljóst?“
Blylh gerði engar atlmgasemdir. „Þjer
hafið undirbúið alt þetta,“ sag'ði liann. „Jeg
er ekki annað en verkfæri í yðar höndum.“
„Þakka yður fyrir. Jeg vil ekki, að þjer
komist í bölvun, þó okkur takist ekki a'ð
bera fram sannanir á hendur honum. Eig-
um við þá að fara?“
„Jeg er tilbúinn. Hvernig er svo áætlunin
um athöfnina?“
„Jeg hefi hugsað mjer, að við förum með
hellisbrautinni til Mark Lane, og þar förum
við út og löbbum um. Jeg geri ráð fyrir að
Page ætli að hitta systur sína við grindverk-
ið, skamt frá innganginum að Tower. Við
gönguni fram og aftur um hliðargöturnar
og nálgumst smámsaman Tower lil að
vekja ekki grun, ef liann kyuni að koma
of snemma á stefnumótið."
„Ef þjcr óskið þess gel jeg heði'ð varð-
foringjann á Towerverðinum um, að lofa
okkur að bíða í varðstofunni,“ sagði Blyth
og veitti svip Marribles nána athygli.
Marrible lmgsaði málið.
„Það væri skrambi gott ráð,“ sagði liann.
„En þegar jeg hugsa betur um það, þá lield
jeg nú samt, að við gerum það ekki. Við
skuluín ekki láta tala meira um þetta mál
en þörf er á. En meðan jeg man. Ilvað er
með City-Iögregluna? Við verðum i lög-
sagnárumdæmi City, þar sem lögreglan úr
„Metropolitan“ liefir engin völd. Er ekki
svo?“
Blytb brosti. Svo sagði hann: „Þjer hal'ið
hugsun á öllu. Þjer ættuð að ganga í Scol-
land Yard. En í þessu tilfelli þurfið þjer
ekki að kvíða neiuu. Jeg liefi sjeð fyrir
því.“ Svo bætti hann við: Við fáum að fara
olckar fram, án þess að aðrir skifti sjer
af þyi.“
„Gott, eigum vi'ð þá að fara?“
„Jeg þarf að fara að ná í handtökuheim-
ildirnar. Að öðru leyti er jeg tilbúinn.“
Þeir óku í bifreiðinni til Westminster
Station og þaðan fóru þeir með hellisbraut-
inni til Mark Lane. Marrible leil á klukk-
una þegar þeir fóru af stöðinni, og kveikti
sjer í vindli.
„Það er feikinógur tími ennþá,“ sagðí
hann. Svo sneru þeir lil lrægri Tower
var lil vinstri við þá og' löbbuðu niður
mannlausa götu. „Jeg hala þetta hverli að
nóttinni til,“ sagði Marrihle þegar þeir fóru
yfjr þvera g'ötuna og inn í net af smásmug-
um. „Iljer er skrambi fjörugt á daginn, en
á nóttinni er það borg framliðinna.“ Hafið
þjer nokkurntíma borðað „kaupmálamat"
á þessum slóðum?“
„Nei, livað er það?“
„Samlokur og brennivin. Jeg þekki
nokkra vín- og whiskykaupmenn hjerna.
Þega-f einhver fær nýja áfengistegund þá
lieldur hann „kaupmála-frúköst“. Iiann
viðar að sjer allskonar ljettmeti, ýmiskon-
ar brauð-áleggi, styrjuhrognum o. s. frv. og
svo öllu lnigsanlegu áfengi: Kampavini,
rauðvini, hvítvini, voðka og þessháttar.
Vinir Iians og viðskiftamenn koma úr öll-
um áttum, og samkvæmið hefst um hádegi
og stendur til klukkan þrjú eða fjögur.“
„Já,“ sagði Barry. „Þetta er þá stórveisla."
„Það má nú segja. En þó að þjer mund-
uð kanske halda, að enginn hugsaði um
annað en að háma í sig öllu áfenginu,
kasta teningum og segja klámsögur, þá eru
nýju tegundirnar samt pról'aðar af mönn-
um, sem eiga atvinnu sína undir því, að
þeim bregðist ekki smekkurinn. Og veit-