Fálkinn - 12.03.1943, Síða 14

I
14
FÁLKINN
BOLLUDAGURINN ....
Frh. af bls. 3.
rúminu og breiddi út fáðminn á
móti honum og sagði: „Æ, ertu kom-
inn þarna, elskú drengurinn minn“.
Só, sem tók til fótanna var pabbi
og reyndi vist ekki oftar við hana.
Sumir karlmenn reyndu að ná í
skottið á stelpunum og taka þær upp
i til sín og þá þurfti hálfan daginn
til að ná sjer eftir þann ósigur.
Bollurnar voru ekki eins marg-
háttaðar og á seinni árum. Það voru
hvorki rjómabollur, súkkulaðibdllur
eða krembollur, það var bara ein
bollutegund, en til hennar var mjög
vandað. Siðar um daginn var svo
herfanginu skift og síðan drukkið
bollukaffi ó heimiluniun. Þetta var
einhver mesli gleðidagur ársins og
komust engir dagar i hólfkvisti við
hann sem barnahátíð, nema blessuð
jólin sjálf.
Sprengikvöld er gamal), þjóðlegur
hátiðisdagur, en lítið var haldið upp
á hann hjer í bænum á æskuárum
mínurn, nema hvað húsmóðirin varð
að sjá um að rjettur matur væri á
borðum, en þessi dagur var aftur á
inóti mesti annadagur dætranna í
liúsinu, þvi að nú þurfti að sauma
mergð af öskupokum, ekki þessa
skrautlegu, útsaumuðu, sem nú tíðk-
ast sem vinagjafir og sendir eru
manna á milli, heldur litla poka,
sem hafðir voru til að hengja aft-
an á náunganri. En satt er það, að
skemtilegra þótti, að hafa laglegt
efni i þeim. Á öskudaginn voru börn-
in úti myrkranna á milli, að hengja
öskupoka.- Þá var fjörugt, en ekki
friðsamlegt á götunum. Karlmenn
hengdu steinapoka á kvenfólkið, en
kvenfólk öskupoka á karlmennina.
Þetta hefir tíðkast til skams tíma,
en er nú vist í rjenun. Sumir menn
voru ákaflega varir um sig og þurfti
mesta lag og natni til að koma ösku-
poka á þá. Jeg man eftir einum
frænda mínum, sem var fjarskalega
illa við að bera poka, hann borðaði
hjá okkur, en jeg var þá lítið barn.
Mamma var stúlkunum hjálpleg með
að koma pokanum á hann, þvi að
jeg held að hann hafi ekki varað sig
á henni. Jeg lá á hnjánum við glugg-
ann, upp á lofti í húsinu nr. 8 við
Suðurgötu, það er hátt hús og var
gott útsýni upp í latínuskólann, en
þar var áfangastaður frænda mins.
Á leiðinni sá jeg altaf skína á hvitan
pokann á bakinu á honum og sjer-
staklega er mjer minnisstæður fögn-
uður minn, þegar hann hvarf, með
pokann á bakinu, inn um dyrnar i
Iatinuskólanum.
Sumar litlar telpur, sátu um að
hengja öskupoka á helstu menn bæj-
arins. Einu sinni man jeg eftir, að
ein vinkona mín hengdi öskupoka á
biskupinn, en hún var vist búin að
prýða bakið á mörgum höfðingjum
þann daginn. Einn heiðarlegur borg-
ari, sá pokann á baki biskupsins
og liljóp á eftir honum og kallaði:
„Biskup, biskup, þjer eruð með
poka“, og hjálpaði svo biskupnum
að losa sig við djásnið. En þetta dró
töluvert úr sigurhrósi okkar telpn-
anna og þótti okkur þetta óþarfa
íhlutunarsemi af mannsins hálfu og
minnir mig að hann fengi ýms orð
ó bakið á sjer, eins og „höfðingja-
sleikja" og fleiri af sömu tegund.
Þessi öskudagsfagnaður er nú óðum
að hverfa og er ekki laust við að
jeg minnist hans með söknuði.
Enginn getur kallað liðna tímann
upp úr gröf sinni og er það ekki
vonlegt og því síður æskilegt. Enn
er samt drukkið bollukaffi í Reykja-
vík og enn eru saumaðir öskupokar
og þeir meira að segja miklu skraut-
legri en þeir, sem búnir voru til á
æskudögum minum og enn er þá
gaman að minnast þess, sem liðið er
og þeirra daga, þegar maður hafði
ekki „illt sjeð“, eins og stendur í
vísunni. En að líkindum fegra jeg
þetta alt fyrir mjer, eins og gamli
presturinn okkar, sem sagði þegar
rætt var um fylliríið á uppvaxtar-
árum hans: „En þetta var alt svo
saklaust í þá daga.“
Á bolludaginn 8. mars 1943.
Björn Hannesson, útvegsbóndi, Litla-
teig á Akranesi, varö sjötugur 10. þ. m.
Jón Sigurðsson, bóndi að Reynistað,
verður 55 ára 13. þ. m.
** mu 0* r+.
Friðrik P. Jensen, vjelstjóri, verður
60 ára 15 þ. m.
HAMAR
Símnefni: HAMAR, Reykjavík.
Sími: 1695, tvær línur.
Framkvæmdastjóri:
BEN. GRÖNDAL, cand. polyt.
VJELAYERKSTÆÐI
KETILSMIÐJA
ELDSMIÐJA
JÁRNSTEYPA
FRAMKVÆMUM:
Allskonar viðgerðir á skipum, gufuvélum
og mótorum.
Ennfremur: Rafmagnssuðu, logsuðu og
köfunarvinnu.
ÚTVEGUM
og önnumst uppsetningu á frystivjelum,
niðursuðuvjelum, hita- og kælilögnum,
lýsisbræðslum, olíugeymum og stálgrinda-
húsum.
F YRIRLIGG J ANDI:
Járn, stál, málmar, þjettur, ventlar o. fl.
■
Ljósaskermar
Veggljósaskermar
handmálaðir í miklu úrvali.
Borðlampaskermar — Standlampaskermar,
Einnig Standlampar, Borðlampar, Veggljós, Rúmljósa-
lampar, Skrifstofulampar og Vindlakveikjáfar.
Saumum pergament á grindur eftir pöntunum.
Skermagerðin Iðja
Lækjargötu 10 B.
Hefi til solu
O
ookkur stykki at hinnm viðurkeoðn
| HOOVER - ryksugum
;; (notaðar en uppgerðar),
< ►
i *
i >
ii Jón Ormsson
■: . Slmi 1867