Fálkinn - 21.05.1943, Blaðsíða 2

2
F A L K 1 N N
\
Nýttsænskt bjðrgunarvesti
í síðasta niánuði var ný gerð af
björgunarvesti sýnd í Stokkhólmi.
Hefir sænska verslunarmálaráðuneyt-
ið löggilt þessa gerð og uppgötv-
andinn liefir tekið einkaleyfi á
henni. Segir hann að vesti þetta
hafi tvivegis bjargað lífi sínu —
jiegar skipið, sem hann var á, rakst
á tundurdufl í Eystrasalti á síðasta
hausti, og áður, er skip hans var
hæft tundurskeyti suður i Miðjarð-
arhafi; Þetta er einskonar stuttúlpa
eða vesti og er neðri hluti hennar
með kapok milli laga. jJlpan er með
lausri liettu, sem einnig er stoppuð
með kapok og heldur höfðinu of-
ansjávar, jafnvel ])ó að maðurinn í
jiessum útbúnaði verði meðvitundar-
laus i sjónum.
Hugvitsmaðurinn, sem er sænskur
skipstjóri og lieitir Kristian Kron-
berg, ljet-þess getið, er hann sýndi
úlpu sína, að sjómenn væru tregir
á að vinna i björgunarfötum úr
gúmmí eða með gúmmíbelti, og leggi
þau venjulega til hliðar, jiegar þeir
hafi l'arið nokkrar ferðir, sem hafi
gengið vel. En þessa nýju úlpu má
nota sem venjulegan jakka og er
hún Jiannig einskonar björgunar-
belti, sem maður er í án þess að
vita af því, bæði á nóttu og degi.
Það er mikill kostur á þessari úlpu
að hún er svo voðfeld, að liún
hindrar ekki hreyfingar manns, þeg-
ar hann er við vinnu sína.
Ýmsar aðrar tegundir björgunar-
fatnaðar hafa komið á markaðinn
í Sviþjóð síðan stríðið hyrjaði. Einn
þeirra er úr gúmmi og hefir þann
kost, að hann heldur skipsbrots-
manninum á floti lengi, og án þess
að hann vökni. Kunnust af þessum
öryggisfötum eru þau, sem kend
eru við Mörner, og önnur, sem gerð
voru af sama manninum, sem ræðir
um í þessari grein. Hvortveggju
þessara fata hafa náð mikilli út-
breiðslu í sænskum skipum, en einn-
ig hafa þau verið talsvert notuð i
útlendum skipum.
Daisy og Violet
eru einu samvöxnu „síamesisku" tví-
buranrnir, sem nokkurntíma hafa
fæðst í Englandi. Þessar systur
fæddusl fyrir 34 árum, en eigi lítur
út fyrir að móðirin hafi talið þær
aufúsugesti, því að hún bar þær út.
Þær fundust, nýfæddar, í körfu við
húsdyr einar í Brighton. Fátækra-
stjórnin varð að taka þær að sjer
og kom hún þeim fyrir hjá roskinni
konu, sem fluttist til Ástralíu
skömmu síðar og tók þær ineð sjer
þangað. Þegar þær vor'u orðnar tólf
ára komu þær aftur til Englands og
voru þá orðnar ljómandi laglegar
telpur, og vel lieilbrigðar. Þegar
fóstra þeirra dó urðu þær að fara
að vinna fyrir sjer sjálfar og það
var hægðarleikur, því að fjölleika-
húsin bnðu þeim stórfje fyrir að
sýna sig. Báðar voru þær mjög
gefnar fyrir hljómlist og leika á
ýms liljóðfæri. í ferðalagi um Am-
eriku kyntust þær ágætum fiðlu-
leikara, sein giftist Violet og sýndi
sig á fjölleikahúsum eftir það, með
þeim systrum. Þær hafa aldrei rif-
ist, þó að þær hafi mismunandi
skoðanir á ýmsu, og einkennilegt er
það, að Daisy etur ekkert kjötmeti,
en það gerir Violet. Þegar Daisy
var spurð, hvort þær yrðu ekki
báðar veikar, ef önnur yrði það,
svaraðí hún: „Það er öðru nær.
Systir mín fær til dæmis oft kvef,
en þrátt fyrir það get jeg verið stál-
hraust á meðan.“ Fyrir tíu árum var
tekin kvikmynd af þeim systrunum
og manni Violet, og þar ljeku þær
m. a. báðar á flautu og dönsuðu,
önnur við marininn sinn en hin við
auglýsingastjóra þeirra þremenning-
anna. Það er til þess tekið hve syst-
urnar liafi dansað vel.
Þó að Hebrideseyjar, eða Suður-
eyjar, sem þær eru kallaðar i sög-
unum til forna, sjeu að eins skamma
leið frá Skotlandsströnd, hafa eyja-
skeggjar næsta lítið af framförum
nútímans að segja, því að þeir eru
heimakærir og lifa flestir svo æfi
sína á enda, að þeir koma ekki tjl
Skotlands og Englands eða sjái stór-
borg, því að þær eru engar á eyj-
unum. Eru eyjarnar um 500 alls, en
flesar þeirra óbygðar, og íbúarnir,
sem lifa. á sauðfjárrækt og fiskveið-
um, eru um 8000. Einnig er vefn-
aður nokkuð stundaður. Aðalfisk-
veiðahöfnin er Storno-way. En nú-
tímatækni þekkir fólkið lítið. Þegar
það kemur til Englands eða Skot-
lands sjer það í fyrsta skifti járn-
brautarlestir, stórverslanir, Ijósaaug-
lýsingar, sporvagna og annað það,
sem fyrst mætir auganu í stórborg-
um.
Árið 1932 var að ýmsu leyti merk-
isár í sögu loftskipanna. Meðal ann-
ars vegna þess, að þá flaug „Graf
Zeppdin“ níu áætlunarferðir yfir
Atlanthafið, milli Evrópu og Suður-
Ameríku og tékst að sanna, að þetta
væri kleyft, og að flugið væri á-
hættulítið. Ferðirnar voru farnar
hálfsmánaðarlega, og lpiðin, sein var
8000 kílómetrar, var farin á 96 tím-
um, og þurfti loftskipið aldrei lengri
tíma, en oft skemmri. Alls voru 1218
farþegar fluttir yfir hafið í þessum
ferðum. — Þetta vakti athygli þá,
en nú ]>ætti lítið til þess koma. Þvi
að það þykir seinagangur nú, að
komast ekki nema innan við 100
kílóinetra á klukkustund í lofti. Nú
fljúga flugvjelarnar sömu vegalengd
á 4—6 sinnum skemmri tíma, og
það þykir svo lil áhættulaust, að
fara með þeim yfir Atlantshafið. Má
þykja sennilegt, að þær hafi alger-
lega yfirbugað loftskipin, og að þau
eigi enga framtíð fyrir höndum,
nema þau verði stórlega endurbætt.
Maður, sem er nálægt 70 kg. á
þyngd etur á ári hverju um tifalda
þyngd sína af „fastri fæðu“. Af
brauði og kartöflum etur hann 365
kg. eða 1 kiló á dag. Af grænmeti
(þetta á ekki við islenska staðhætti)
etur hann sem svarar fullu baðkeri,
og auk þess etur hann sem svarar
stórum alikálfi af keti.
Ekkjan Þórlaug Sigurðardóttir fra
Iieyni, Akraneshreppi, nú lil heim-
ilis á EUiheimiIinu Gmnd, varð 90
ára 19. }). m.
Þorsteinn Eyfirðingur, skipstjóri,
Ránary. 44, verður 00 ára 20. þ. m.
Víða í Indlandi eru settir spari-
baukar á almannafæri, sem fólk gef-
ur ölmusu til hinna heilögu kúa
Indlands í. En heilögu kýrnar eru
eign musteranna. í þessa sparibauka
safnast jafnan fje, sem nægir til að
kaupa fóður handa beljunum — og
meira til.
Kanínan er frjósamt dýr. Hún get-
ur eignast yfir hundrað afkvæmi á
einu ári. Það er engin furða, þó að
kaninan gæti orðið landplága i
Astralíii á stuttum tima.
Fluginaður, sem flýgur í 1500 m.
hæð, getur í góðu skygni sjeð 225
kílómetra frá sjer. En þá þarf loft-
ið líka að vera vel tært. Hæðin er
álíka og á hátindinum á Eyjafjalla-
jökli.
A Suðurhafseyjum hefir reynslan
víða orðið sú, að siðan innfæddir
ibúar þar fóru að ldæðast að hvítra
manna sið, liafa ýmsir sjúkdómar
menningarþjóðanna breiðst ískyggi-
Jega út þar, svo sem berklaveiki,
lungnabólga og inflúensa.
handarkrika
jREAM DEODORANT
stöóuar suitan örugglega
1. Skaðar ekki föt eða karl-
mannaskyrtur. Meiðir
ekki hörundið.
2. Þornar samstundis. Not-
ast undir eins eftirrakstur
3. Stöðvar þegar svita,
næstu 1-3 daga. Eyðir
svitalykt, heldur handar-
krikunum þurrum.
4. Hreint, livítt, fitulaust.
ómengað snyrti-krem.
5. Arrid hefir fengið votf
orð alþjóðlegrar þvottar-
rannsóknarstofu fyrir þv:
að vera skaðlaust fatnaði
A p r i d er svitastöðv-
unarmeðalið sem
selst mest
. ■ reynið dós I dag
ARRID
Faest í öllum betri búdum
J
Skeljar sem baðker.
Við Molukkaeyjar, sem stundum
eru kallaðar Kryddeyjar, og eru
milli Sundaeyja og Nýju Guineu,
lifa í sjónum stærstu skeljar, sem til
feru í veröldinni. Vöðvar þessara
skeldýra eru svo sterkir, að ef gild-
asti kaðall lendir á milli opinna
skeljabrúnanna, klippist hann sund-
ur, þegar skeljarnar lokast. Þessar
skeljar geta orðið alt að því þrir
metrar í þvermál og mörg hundruð
kíló á þyngd. Innfæddir menn á
Molukkaeyjum nota skeljar þessar
sem baðker handa krökkuin sínum.
Við Frakkland lifir ættingi þessara
risaskelja, en þó er hann ekki eins
stórskorinn. Franska slcelin er því
ekki nothæf sem baðker, en hinsveg-
ar er algengt, að hún sje notuð und-
ir vígt vatn í hinum katólsku kirkj-
um Frakklands.
Það er gömul staðreynd að roskna
fólkinu finst „heiniur versnandi
fara“ og finst unga fólkið eftirbát-
ar liinna eldri. „Ekki var það svona
í inínu ungdæmi“ er viðkvæðið.
Elstu ritaðar heimiklir, sem fundist
hafa fyrir þessari skoðun, er að
finna á steintöflu frá Assyriu. Þar
er faðir að iesa syni sínum textann
og segir, að unga kynslóðin sje ger-
spilt, og að heimurinn muni bráð-
lega forganga.
♦-------
Drekkið Egils-öl