Fálkinn - 01.10.1943, Blaðsíða 13

F Á L K I N N
1S
* Allt með íslenskuin skipuni! t
KROSSGÁTA NR. 470
Lárjett skýring:
1. Sæti, 5. Rella, 10. Silungur, 12.
Bæjarnafn, 14. Kvenmenn, 15. Ljett-
ir, 17. Bogin, 19. Atviksorð, 20. Ós-
inn, 23. Æði, 24. Menn, 26. Holur,
27. Hýði, 28. Trjáviður, 30. Vaztir,
31. Vinna, 32. Maðkar, 34. Sagn-
mynd, 35. Hreinsar, 36. Fjölin, 38.
Ferskt, 40. Tilheyrir kvenbúningi,
42. Gamla, 44. Mannsnafn þf., 46.
Dásömuð, 48. Gælunafn, 49. Viðbjóði
51. Bættu við, 52. Beisk, 53. Eyland,
55. Einmana, 56. Skógardýrið, 58.
Forskeyti, 59. Minka, 61. Stúlkna,
63. Helgirit, 64. Bók, 65. Hagræð'r.
LAUSN KROSSGÁTU NR.469
Lóðrjett ráðning:
1. Spann, 5. Krans, 10. Spaði, 12.
Lukka, 14. Óarta, 15. Sin, 17. Krofi,
19. Hnje, 20. Neyðina, 23. 111, 24.
Unna, 26. Narta, 27. Hlít, 28. Gagga,
30. Nít, 31. Hraði, 32. Jafn, 34.
Kaal, 35. Gulnar, 36. Hannes, 38.
Flog, 40. Rani, 42. Salat, 44. Ske,
46. Rykið, 48. Ælur, 49. Flana, 51.
Ruða, 52. llg, 53. Grautur, 55.« Rul,
56. Sævar, 58. Ati, 59. Ofins, 61.
Sefir, 63. Apinn, 64. Liðir, 65. Skinn.
Lóðrjett, skýring:
1. Vindáttin. 2. Dygg, 3. Svikul,
4. Tónn, 6. Voði, 7. Eldstæði, 8.
Þrir eins, 9. Opinberir starfsmenn,
10. Gorta, 11. Sælgæti, 13. Manns-
nafn, 14. Dorga, 15. Fjelag, 16. Ó-
venju, 18. Eftirmyndin, 21. Þyngd-
areining, 22. Beygingarending, 25.
Rótina, 27. 'Blandaði, 29. Hnjóða,
31. Bókarheili, 33. — vísi, 34. Vel,
37. Bjástra, 39. Hrekkur, 41. Slcel-
ina, 43. Meis, ef., 44. Gælunafn,
45. Sljett, 47. Hófinu, 49. Ofn, 50.
Greinir, 53. Markleysa, 54. Rúsdyr,
57. Mannsnafn, 60. Gusa, 62. Bor,
63. íþróttafjelag.
Lóðrjett ráðning:
1. Sprengjuflugvjel, 2. Pat, 3. Að-
an, 4. Ni, 6. Rl, 7. Auka, 8. Nkr, 9.
Skollaleikurinn, 10. Sana, 11. Fiðr-
ið, 13. Aflið, 14. Óhugs, 15. Síað,
16. Nýtt, 18. Iltið, 21. En, 22. Na,
25. Ágallar, 27. Hrannir, 29. Afnot,
31. Hanar, 33. Nag, 34. Kær, 37.
Ósæls, 39. Skauta, 41. Aðals, 43. Al-
læs, 44. Slaa, 45. Enti, 47. Iðunn,
49. Fr., 50. au., 53. Grið, 54. Ropi,
57. Afi, 60. Fin, 62. R I, 63. Ak
Egils ávaxtadrykkir
án þess að hann hefði fengið nokkra sk'.pun
um það frá hærri stöðum. Anna Peeters
hafði svo að segja leitt liann þangað, og
hann gat ekki þreyst á að veita henni
athygli.
Áin rann með boðaföllum í norðurátt.
gnauðaði með hávaða á hrúarstöplunum
og har jneð sjer Jieil trje af bökkunum,
sem hún liafði brotið í flóðinu.
Storminn lagði suður dalinn, móti straum
svo að öldurnar földuðu Itvítu. Klukkan
var eleki nema þrjú, en samt var farið að
skvggja.
Slormgusurnar flæddu gegnum strætin.
íJær fáu hræður, sem sáust á götunum,
flýttu sjer á áfangastað sinn, og það voru
fleiri en Anna, sem rennsli var úr nefinu á.
„Lítið niður þessa götu lijerna .... Tii
vinstri . .. .“
Anna nam staðar án þess að mikið bæri á,
og henti með annari liendinni á húsið lil
vinstri í götunni, ljótt, tvilyft hreysi. í einu
herbergmu hafði verið kveikt á oliuíampa.
„Það er þarna, sem hún a heima.“
„Hver?“
„Germaine Piedbæuf, vitanlega. Stúlkan,
sem ... . “
„Sem átti barnið með honum bróður yð-
ar?“
„Ef að hann á það þá. Við höfum ekki
annara orð fyrir því, en hennar .... Lítið
þjer á!“
I Jiúsdytunum stóð lcarl og kona í slcugg-
anum. Stúllcan, sem var berhöfðuð, var
auðsjáanlega verksmiðjustúlka. En ekki
sást nema baldð á lcarlmanninum.
„Er þetta liún?“
„Hvernig gæti það verið. Jeg sagði yður
að hún væri liorfin .... En þetta er stúllca
af líku tagi. Þjer sjáið við hvað jeg á ....
Og hún taldi bróður mínum trú um, að
ligjin væri barnsfaðir hennar.“
„Er barnið elvki líkt honum?“
Og Anna svaraði kuldalega: „Snáðinn
er líkur lienni móður sinni. Við skulum
halda áfram. Þetta hysjd er altaf að kíkja á
eftir yður gegnum gluggatjöldin hjá sjer.“
„Á liún lieima lijá foreldrum sinum?“
,Hjá föður sinum, sem er næturvörður
í verksmiðjunni. Og svo á hann bróðir lienn
ar, Gerard, heima þarna líka.“
Það var eins og litla húsið, og þó eink-
um glugginn með olíulampanum væri meitl-
að inn í meðvitund Maigrets upp frá þessu.
„Þjer hafið aldrei komið til Givet fyrr?“
„Jeg hefi farið hjerna um einu sinni, án
þess að staldra við.“
Bryggjubakkinn meðfram ánni virtist
engan enda ætla að taka. Hann var mjög
breiður, og við tuttugasta hvern metra voru
trjeþollar, sem skipin voru bundin við. —
Nokkur vörugeymsluhús. Og lágt hús, sem
flaggað var á.
„Þetta er franska tollstöðin .... Við eig-
um lieima utar, skamt frá belgisku tollstöð-
inni.“
Flatbytnurnar hjuggu og kiptu í kollu-
höndin og njerust hver við aðra. Nokkrir
ótjóðraðir hestar voru á beit þar sem gras-
geirar voru á milli hafnarbakkanna.
„Sjáið þjer ljósið þarna. Þar er húsið
okkar.“
Tollþjónn einn starði á þau, er þau fóru
fram hjá, án þess að segja eitt einasta orð.
Hópur af prammakörlum horfði einnig á
þau, — og fóru svo að rabba saman á
flænisku.
„Hvað eru þeir að tala um?“
Hún svaraði ekki strax, og í fyrsta sinn,
síðan þau hittust, sneri hún sjer undan.
„Að sannleikurinn ,muni aldrei lcoma i
ljós í málinu.“
Hún greikkaði sporið og hallaði sjer fram
á móti vindinum.
Þau voru komin út úr bænum. Þetta var
umráðasvæði árinnar, tollmannanna,
prammanna og prammakarlanna. Á stöku
stað sáust rafljós, sem komið hafði verið
fyrir til bráðabirgða, en það bar lítið á
þeim í fölnandi dagsbirtunni. Þvottur, sem
hengdur hafði verið til þerris á einum
prammanum, blalcti og skeltist í slormin-
um. Noklvur börn voru að leika sjer í svað-
inu við ái'bakkann.
„Lögreglumaðurinn kom aftur í gær. Hann
sagði, að rannsóknardómarinn hefði skipað
okkur að vera jafnan til taks, ef lögreglan
þyrfti að tala við okkur. Það er í fjórða
skifti, sem þeir gera hjá okkur húsrann-
sókn, neðan úr kjallara og upp í mæni.“
Þau voru nú komin nærri húsinu. Þetta
var fallegt, stórt hús og stóð við árbakkann
þar sem óvenjulega margir prammar lágu
við festar. Eklcert liús var þarna nálægt.
Ekkert nema bilgiska tollstöðin í svo sem
hundrað metra fjarlægð, en skaml frá henni
var merkjasteinn, sem átti að sýna landa-
mærin.
„Viljið þjer ekki koma inn?“
Á rúðunum í liurðinni voru auglýsingar
á gagnsæjum pappír, auglýsingar um ein-
hverja fægiduftstegund. Þegar hurðin var
opnuð hringdi bjalla fyrir innan.
Um leið og komið var inn fyrir þrösk-
uldinn varð maður umluktur liita og lofti,
sem ekki er unt að lýsa, þykku og kyrstæðu
lofti, með margskonar lykt. Það var ekki
auðgert að greina hverskonar lykt það var.
Þar brá fyrir kanel-lykt en meira bar þó
á lykt af brendu og niöluðu kaffi. Þar að
auki steinoliulykt og loks stækja af eini-
berjabrennivíni.
Eitt rafmagnsljós var í miðju búðarloft-
inu. Á gólfinu var búðardiskur, málaður