Fálkinn - 23.06.1944, Page 5

F Á L K I N N
Mannfjöldinn ú Lækjarlorgi 18. júni. — Ilans Petersen.
Tjaldborgin. Lýðveldisfáninn fremst t. h.
Hans Petersen.
vandamál hjer á Lögbergi. — Um
þetta segir svo í Njálu:
„Um daginn eftir gengu hvárir-
tveggju til Lögbergs, ok nefndu hvár-
ir vátta, kristnir menn ok heiðnir,
ok sögðust hvárir ór lögum annarra.
Ok varð þá svo mikit óhljóð at Lög-
bergi, at engi nam annars mál.
Síðan gengu menn í braut ok þótti
öllu horfa til inna mestu óefna“.
Forustumaður kristinna manna fól
nú andstæðingi sínum, hinum heiðna
höfðingja, Þorgeiri Ljósv^tningagoða
að róða fram úr vandræðunum.
Hann gerhugsar mólið. — Um mála-
tok segir svo í Njálu:
„En annan dag gengu menn til
Lögbergs. Þá beiddi Þorgeir sjer
liljóðs ok mælti: „Svá lýst mjer
sem málum vorum sje komið
í ónýtt efni, ef eigi hafa ein lög
allir. En ef sundur er skift lögunum,
þá mun sundur skift friðnum, ok
mun eigi við það mega búa“.
Heiðinginn Þorgeir Ljósvetninga-
goði segir þvi næst svo: „Þat er
upphaf laga várra at menn skuli
allir vera kristnir hjer á landi“.
Forsetinn talar við stjórnarráðshúsið 18. júní. — Alfreð D. Jónsson.
lialda sömu verndarhendi sinni yfir
íslandi og þjóð þess á þeim tímum
sem vjer nú eigum fram undan.
Að tokinni ræðunni var sungið
„ísland ögrum skorið“, ljóð Eggert
Ólafssonar og lag Sigvalda Kalda-
lóns, sem að nú virðist vera að út-
rýma að fullu „Eldgömlu ísafold“.
— Nú liófst nýr þáttúr hátíðar-
innar, sá að sendimenn erlendra
ríkja fluttu hinu nýja lýðveldi
kveðju. Fyrstur flutti sendiherra
Bandarikjanna, Louis G. Dreyfus,
ítartega ræðu, þar sem hann flutti
kveðju forseta Bandaríkjanna, en
um leið og hann lióf mál sitt, var
fáni Bandaríkjanna dreginn að hún
á flaggstöng neðanvert við þing-
mannapallinn. Og á eftir var þjóð-
söngur Bandaríkjanna leikinn. Sams-
konar viðbúnaður var hafður við
ræður hinna annara sendimanna.
En forsetinn þakkaði ræðurnar jafn-
óðum, og mælti á sömu tungu og
ávarpað hafði verið á af sendiherr-
anum.
Næstur talaði Gerh. Shepherd,
sendiherra Breta. Var ræða lians
styttri en Bandaríkjasendiherrans en
mjög vinsamleg, og veittu menn sjer-
staklega athygli þeim orðum sendi-
herrans, að Hans Hótign Bretakon-
ungur sýndi sjerstakan áhuga á mól-
efnum íslands.
Þá tók til máls August Esmarck,
sendiherra Norðmanna, og mælti á
íslensku. Ræða hans var örstutt, en
Frh. á bls. 14.
Undu allir þessum málalokum
með þeim árangri að af leiddi blóma-
öld íslands, uns sundurþykkið varð
þjóðveldinu að fjörtjóni.
Nú á þessum fornhelga stað og á
þessari hátíðarstundu bið jeg þann
eilífa Guð, sem þá hjelt verndar-
hendi yfir íslensku þjóðinni, að
Athöjnin 18. júní. Mesti mannfjöldi, sem nokkurntima hefir sjest í Reykjavik. — Alfreð D. Jónsson.
Forseti og ríkisstjórn við stjórnarráðið. — IJans Petersen.